سام خسروی‌فرد :هر بار از حوالی برج‌های دوقلوی کوالالامپور عبور می‌کنم عده‌ای را می‌بینم مشغول عکاسی از این بنای عظیم. این سازه چنان حضور پرصلابتی دارد که همه کس را به تماشا وا می‌دارد و بعد از واقعه 11 سپتامبر لقب بلندترین «برج‌های دوقلوی» جهان را به خود اختصاص داده‌اند.
شاید برای شماری از گردشگران چندان مهم نباشد که وزن هر یک از برج ها 300 هزار تن و زیربنای آن بیش از 18 هزار متر مربع است. شاید برای آنان حتی مهم نباشد که 5/2 میلیارد دلار صرف ساخت این بنا شده است. اما برای بسیاری حضور در برج و بالا رفتن از آن وسوسه‌برانگیز است. این وسوسه به جان من هم افتاد و یک روز تصمیم گرفتم بالا رفتن تا ارتفاع 177 متری آن را تجربه کنم. در این ارتفاع دو برج با پلی که طول آن بیش از 58 متر است به هم وصل می‌شوند.
قبل از رفتن به برج سعی کردم کمی درباره آن اطلاعاتی به دست بیاورم. در وب‌سایت «پتروناس تاورز»PETRONAS Twin Towers)) درباره این بنا نوشته شده: «وقتی درهای این بنای عظیم در سال 1998 به روی بازدید‌کنندگان باز شد شمار گردشگران از پنج و نیم به 22 میلیون نفر در سال 2008 افزایش یافت.» گرچه بعید به نظر می‌‌رسد تنها دلیل افزایش گردشگران تماشای برج‌ها باشد با این حال نمی‌توان نقش آنها را نادیده انگاشت؛ برج‌هایی که 452 متر ارتفاع (با احتساب آنتن‌‌ها) و 88 طبقه دارند و پلی به نام اسکای بریج آن دو را در طبقات 41 و 42 به هم وصل می‌کند. البته این دو برج که تنها ظرف چهار سال ساخته شده‌اند می‌تواند یکی از چندین دلیل سفر به سرزمینی استوایی باشد.
تصمیم‌گیری برای ساخت برج‌های دوقلو که نام شرکت ملی نفت مالزی یعنی پتروناس را یدک می‌کشد به سال 1991 باز می‌گردد. همان سال اسناد مناقصات آماده شد و هشت شرکت پیشنهادهای خود را ارائه کردند. از میان آنها کار به شرکتِ معماریْ پرآوازه به نام «سزار پللی» (Cesar Pelli) واگذار شد که با تلفیق اشکال هندسی اسلامی و آثار معماری مدرن طرحی منحصر به فرد خلق کرد. این معمار طراحی مرکز تجارت جهانی هنگ کنگ و کانری وارف گروپ لندن و نیز مدیریت گروه معماری دانشگاه ییل آمریکا را در کارنامه خود دارد. پللی یکی از مشهورترین معماران بناهای عظیم است که تا کنون بیش از 100 جایزه معتبر را در این زمینه از آن خود کرده است . مدال طلای «انیستیتوی آمریکایی معماران» (1995) و جایزه «آگاخان» (2004) برای طراحی پتروناس از معتبرترین آنهاست.
بر پایه گزارش وب سایت پتروناس: «غروب خورشید زمان شروع عملیات حفاری بوده و هر شب 500 کامیون خاک به بیرون شهر منتقل می‌کردند. تزریق بلندترین و بزرگترین بتون در کمترین زمان ممکن قدم بعدی ساخت این برج‌های دوقلو بوده است. در مجموع13 هزار و 200 مترمکعب بتون در یک بازه زمانی پیوسته و ظرف 54 ساعت انجام شده و این اقدام یک رکوردشکنی قابل توجه است. با ساخت پارکینگ پنج طبقه‌ای که ظرفیت آن 5 هزار و 400 خودورست، فونداسیون برج‌های دوقلو به پایان رسید. بدین ترتیب ساخت بنا از سطح زمین در آوریل 1994 شروع شد. ترکیبی از 37 هزار تن استیل قابل انعطاف و 80 هزار متر مکعب بتون سخت برای ساختمان دو برج مورد استفاده قرار گرفت تا بیشترین مقاومت را در برابر تغییرات زمین، زلزله و طوفان داشته باشد. همچنین در نمای این برج 33 هزار قطعه استیل و 55 هزار قطعه شیشه به کار رفته است.»
جایی شنیدم که اگر بر اثر سانحه‌ای طبیعی همه چیز ویران شود آنچه باقی می‌ماند برج‌های پتروناس است. تمام این اطلاعات وسوسه حضور در برج‌ها را در وجودم دو چندان می‌کرد. ورود به برج‌های دوقلو پتروناس گرچه مجانی است اما باید قبل از آن بلیت تهیه می‌کردم. گیشه ساعت هشت‌نیم باز می‌شد و دو ساعت قبل باید آنجا می‌بودم و گرنه بلیت‌ها تمام می‌شد. وقتی رسیدم صفی طولانی در انتظار باز کردن گیشه بود. نگهبانان از مردم می‌خواستند فقط یک نفر در صف منتظر باشد و گفتند هر نفر می‌تواند 5 بلیت دریافت کند تا مثلا بازار سیاه راه نیافتد. بعد از مدتی به کسانی که در صف ایستاده بودند شماره دادند. صف به تدریج حرکت کرد. اول صف، شماره‌ها را گرفتند و بلیت دادند اما قبل از آن از مراجعه کننده‌ها پرسیدند اهل کدام کشور هستند.
مراجعه کننده‌ها با بلیت در دست راهی سالن سینمای سه بعدی شدند تا فیلمی ده دقیقه‌ای و تبلیغاتی از شرکت ملی نفت مالزی یعنی پتروناس ببینند. البته مختصری هم از برج‌ها و نحوه ساخت آن اطلاعاتی داده شد با تاکید بر طراحی برج‌ها که برگرفته از طرح‌های هندسی اسلامی است. بعد نوبت به بازرسی بدنی رسید و البته بردن آدامس به برج ممنوع بود، با آسان‌بری که راهنما گفت در هر ثانیه 5 متر بالا می‌رود در کمتر از 40 ثانیه به اسکای بریج در ارتفاع 170 متری رسیدم. با تماشای مناظر اطراف در آن ارتفاع و قدم زدن در پلی 58 متری حد فاصل دو برج این پرسش در ذهنم شکل گرفت که چگونه چنین سازه عظیمی ظرف 4 سال در یکی از کوچکترین پایتخت‌های آسیای جنوب شرقی ساخته شده است؟
نظر شما