تا وقتی کنارشان نباشی عشق را لمس نخواهی کرد! فقط چشمان‌شان است که حرف می‌زنند؛ کافیست بخندی، انگار دنیا را بهشان دادی. هیچ چیزی از تو نمی‌خواهند جز یک نگاه، یک لبخند، یک نوازش...!
تعدادی در نوجوانی و تعدادی دیگر در جوانی و میانسالی لحظات زندگیشان را سپری میکنند. از قرمز، سبز، زرد، نارنجی و آبی، در این آسایشگاه خبری نیست. رنگ‌های اصلی و فرعی جای خود را به خاکستری‌ها داده‌اند، اما ایثار و فداکاری عده‌ای از بندگان خوب خدا اینجا را به سمت نور هدایت می‌کند.
مرکز نگهداری از معلولین ذهنی، جسمی، اوتیسم، سندرم‌داون و فلج مغزی «ندای مهر» با ده‌ها مددجو در استان البرز محلی است برای زندگی موقت این بیماران. بیمارانی که هر چند بیماری آن‌ها مشکلات جدی در زندگی روزمره آنان ایجاد کرده، اما به راحتی می‌توان وارد دنیای‌شان شد، هرچند سخت، اما شیرین، چون قلبی به زلالی رود و به وسعت دریا دارند.
این گزارش تصویری، قدردانی کوچکی است از زحمات شبانه‌روزی مددکاران اجتماعی بی‌نام و نشان به مناسبت روز بهزیستی و توانبخشی.
۲۵۶۲۸۲
نظر شما