الناز محمدی: تعدادشان معلوم نیست. یعنی هیچ وقت نبوده؛ هیچ وقت هیچ نهاد یا سازمانی سعی خاصی نکرده است که برای شناختن و درآوردن آمار رسمی آنها تلاشی بکند. همه از کنار آنها گذشته‌اند؛ بی‌صدا گذشته‌اند، بی صدا و بی‌تفاوت؛ جز تعداد اندکی از مسئولان اجتماعی کشور، کسی به سراغ آنها نرفته است .زنان خیابانی تعداد ندارند. هرچند سال‌هاست که مسئولان سازمان‌های اجتماعی کشور از وجود زنان خیابانی خبر می‌دهند اما در همین سال‌ها هم هنوز نتوانسته‌اند آمار درستی از تعداد آن ها به دست بدهند.
موضوع زنان خیابانی هم در سال‌های قبل از انقلاب و هم در سال‌های بعد از آن، همواره به عنوان یک مشکل مطرح بوده است. هم در آن زمان که این زنان جا و مکان مشخصی در شهرهای کشور داشتند، هم در این زمان که هرچند گاهی از ساختن «خانه‌های عفاف» برای جمع‌آوری آنها خبر می‌رسد، اما در عمل هنوز وجود این زنان به رسمیت شناخته نمی‌شود و همچنان از ساخت مکان خاصی برای نگهداری آنها خبری نیست.
سال 85 را باید تنها سالی دانست که چندتن از مسئولان کشور و پژوهشگران، رغم تقریبی این زنان را 300 هزارنفر اعلام کردند. در آن زمان برای اولین بار این پژوهشگران، دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی بهزیستی زنگ خطر پایین آمدن سن زنان روسپی خبر دادند. در بررسی که در آن زمان در خصوص گروه سنی زنان خیابانی انجام شد از بین شش هزار و 53 زن خیابانی که در کل کشور زندانی بودند، دختران بین 12 تا 25 سال، بیشترین تعداد را تشکیل می‌دادند.
تن‌فروشی زنان، از قدیمی ترین شغل های جهان محسوب می‌شود که قدمت چند هزار ساله دارد، اما مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۴۹ میلادی به قطعنامه ای رای داد که در آن روسپیگری خلاف کرامت انسانی نامیده شد.
زنان خیابانی بی‌تعدادند اما جمع آوری می‌شوند
هرچند در طول چندسال گذشته و با گسترش بیماریهای ناشی از رابطه جنسی ناایمن نظیر ایدز، وزارت بهداشت تلاش کرده است که با همکاری نهادهای غیردولتی کشور، صندوق جهانی مبارزه با ایدز، مالاریا و سل ( The Global Fund on AIDS, Malaria and Tuberclosis) و آژانس های مختلف سازمان ملل متحد در کشور، طرح هایی را به اجرا در آورد که به کاهش آسیب های ناشی از روابط جنسی پرخطر بینجامد، اما اینطور که معلوم است هنوز نتوانسته به موفقیت چشمگیری در این مورد دست پیدا کند؛ چرا که با وجود سکوت سابقه دار مقامات انتظامی در این مورد، از دو هفته پیش تا کنون، یکی از این مقامات سخنان واضحی را در این مورد به زبان می‌آورد.
سردار حسین ساجدی‌نیا، رئیس پلیس تهران بزرگ بعد از آنکه چند هفته پیش گفت که « پلیس می‌تواند ظرف مدت یک هفته تمام زنان خیابانی را که به صورت علنی مرتکب جرم می‌شوند جمع آوری کند به شرط آنکه دستگاهی مسئولیت این زنان را برعهده بگیرد.» در اظهارنظر جدیدی در این مورد گفته است که « : در حال حاضر زنان خیابانی به دغدغه و معضلی برای مردم تبدیل شده اند که باید هرچه سریعتر فکری برای حل این معضل کرد.» رئیس پلیس پایتخت گلایه کرده که به دلیل اینکه هیچ سازمانی متولی نگهداری از این زنان نمی شود نمی توان اقدامی برای دستگیری آنان انجام داد.
او گفته « این زنان اگر مرتکب خلافی شوند مجرم هستند اما در حال حاضر موضوع زنان خیابانی یک مشکل اجتماعی است و باید به این ناهنجاری اجتماعی متناسب با شکل آن نگاه کرد.»
از سوی دیگر، مرضیه وحید دستجردی اعلام کرده است که خطر ارتباطات جنسی غیرقانونی و غیراخلاقی می‌تواند افراد را به شدت در معرض ابتلا به ایدز قرار دهد. بررسی‌ها نشان داده که بسیاری از افراد خیابانی مبتلا به ایدز هستند که می‌توانند دیگران را نیز درگیر این بیماری کنند.
زنان تن فروش؛ قربانیان خشونت
نتیجه تحقیقی که از شماری زنان خیابانی صورت گرفته بیانگر این است که بیش از ٦٠ درصد آنان در نوجوانی وارد این شغل می شوند.٦٢ درصد روسپیان زمینه خانوادگی داشته و با پدر و مادر زندگی می کرده اند .٢٢ درصد با خویشاوندان و ٢ درصد نیز با بهزیستی زندگی کرده اند.
٧٤ درصد این زنان معمولابا کسی ازدواج کرده اند که شکل پدرشان بوده است ؛ یعنی معتاد. شش درصد ازآنان از سوی شوهرانشان وادار به روسپی گری شده اند.
22درصد در زمان کودکی مورد سوء استفاده قرار گرفته اند. کارشناسان اجتماعی دلایل عمده تن فروشی زنان در ایران را فقر، بی کاری ، حمایت نشدن از زنان، طلاق، بالا رفتن سن ازدواج، وجود درآمد فعال در روسپیگری ، تقاضای بالقوه در جامعه و ... می‌دانند. همچنین با بررسی های انجام شده از این افراد، اغلب زنان خیابانی علت مبتلا شدن خود به انحراف را آشفتگی خانوادگی، اعتیاد شوهر یا خانواده، رانده شدن از کانون خانواده، خشونت شوهر یا والدین، قرار گرفتن در معرض تجاوز جنسی و رانده شدن از قوم و خویش، نیازهای شدید مالی و استیصال در تأمین معاش خود و فرزندان و... بیان کرده اند.
از سوی دیگر در سال‌های اخیر افزایش فرار دختران از خانه، به افزایش تعداد زنان خیابانی در کشور کمک کرده است. بنا به اعلام سازمان بهزیستی «در نه ماهه اول سال 88، 397 نفر دختر فراری در خانه‌های سلامت بهزیستی‌پذیرش شدند و تعداد زیادی از آنها توسط مراکز مداخله در بحران به منازلشان بازگشت داده شده‌اند اما پیش‌بینی می‌شود که بین دو هزار و 500 تا سه هزار دختر فراری در کشور وجود داشته باشد.»
نظر شما