تخریب باغ اکولوژیکی نوشهر خلاف قانون است

نزدیک به 8 سال پیش اداره کل بنادر و کشتیرانی برای دسترسی بندر نوشهر به کمربندی، طرح احداث این جاده را مطرح کرد که به‌دلیل عبور آن از داخل باغ گیاه‌شناسی با مخالفت سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی کشور، مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور و مرکز تحقیقات کشاورزی محیط زیست و منابع طبیعی استان مازندران مواجه و به همین دلیل اجرای آن از دستور کار خارج شد.

از 20 سال پیش طبق قانون تصمیم گیری در مورد این باغ به عهده هیأت امنای سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی که متشکل است از رییس سازمان حفاظت محیط زیست، معاون برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور، وزیر جهاد کشاورزی، وزیر علوم و چند نفر انتصابی از دانشگاهها گذاشته شده است. اما این هیأت امنا به هیچ وجه مجوز چنین اقدامی را صادر نکرده و این عملیات کاملاً غیرقانونی بوده و از طریق مراجع قضایی در حال پیگیری است.

البته در گذشته قرار بود با خرید خانه های اطراف جاده از کنار ان عبور کند اما مسئولان به خیال خود صرفه جویی کردند و با تخریب گیاهان منحصر به فرد یک اثر ملی را تخریب کردند.

با آنکه چند گزینه برای مصون ماندن این باغ به متولیان احداث جاده پیشنهاد شد اما با پشت پا زدن به تمام این گزینه‌ها، بخشی از باغ را تخریب کرده و بیم آن می‌رود بخش‌های دیگر را هم قربانی احداث جاده کنند.

تخریب باغ گیاه شناسی نوشهر برای احداث جاده کمربندی نوشهر توسط اداره کل بنادر و کشتیرانی بر خلاف قانون است و باید با جلوگیری از ادامه تخریب درصدد جبران آن برامد چون 8 هکتار از  این باغ  35 هکتاری تخریب و 50 هزار نهال و درختچه نابود شده است. این باغ 14هزار گونه گیاهی ارزشمند داشت که ثبت ملی هم شده بود از این تخریب آن غیر قانونی است.

 در واقع آنها می خواهند مساحتی بین 8 - 10هکتار از مجموعه 35 هکتاری باغ گیاه شناسی نوشهر را ویران کنند که اقدام هم کرده‌اند. متاسفانه بخش هایی از جنگل های جلگه ای که درختانی با قدمت 300 سال داشته و در محدوده باغ قرار داشته در معرض تخریب است همین طور بخش های جنوبی باغ نیز با قدمتی بیش از 50 سال سابقه تحقیقات مستمر و درختان تنومند خراب کردند.

خبرهای رسیده حاکی از این است که تا کنون گونه های با ارزشی از درختان شامل سرو شیرازی، سرو گریان، افرا، شیردار، راش، دارتالاب، توسکا، انواع صنوبر، انواع اکالیپتوس و سایر سوزنی‌برگان در میان درختان نابود شده به چشم می‌خورد.

این باغ گران‌بها از سال 1333و در زمینهای ایستگاه کشاورزی نوشهر برای کاشت گونه های درختی و درختچه ای ایجاد شده است و بیش از نیم قرن از عمر این باغ می‌گذرد. این باغ یک منبع درامدی از نظر توریسم علمی، پژوهشی و طبیعی است که دیرینه ترین باغ اکولوژی در ایران و خاورمیانه محسوب می شود لذا  باید مانع تخریب آن شد.

باید توجه داشت که ارزش اقتصادی ذخایر ژنتیکی در حساب های ملی منعکس نشده و به چشم نمی آید اما انتظار از مسئولان حوزه اجرایی این است که در تصمیم گیری ها بی محابا وارد عمل نشوند.

در این ایستگاه تحقیقاتی که به‌حق از آن به‌عنوان مهم‌ترین پشتوانه تمام دانشکده‌های کشاورزی و منابع طبیعی کشور یاد می‌شود صرف‌نظر از طرح‌های بی‌شمار تحقیقاتی که به سرانجام رسیده است درواقع بخشی از حافظه و تاریخ گیاه‌شناسی کشور محسوب می‌شود.

همچنین این باغ مهمترین آزمایشگاه  آموزش گونه‌های گیاهی به دانشجویان منابع طبیعی و محیط زیست است که با تخریب آن خلا چنین ذخیره ژنتیکی با ارزشی توسط مجامع علمی عمیقاً احساس می شود.

 این باغ مالکیت دارد و زمانی که عده ای به صورت غیر قانونی به آن حمله بردند و آن را تخریب کردند نیروی انتظامی باید آنها را از محل دور می کرد اما به بهانه اینکه حکمی از مراجع قضایی برای جلوگیری از این کار نداشتند اقدامی نکردند.

البته با حرکتهای خوبی که از سوی وزارت جهاد کشاورزی و دانشگاهها شد به موقع جلوی اینکار گرفته شد و حتی شنیدم که سازمان میراث فرهنگی هم وارد عمل شده تا مانع این کار شود.

از این رو از وزیر جهاد کشاورزی می‌خواهم که بیش از پیش نسبت به زیر مجموعه خویش حساس باشند و از هر طریق ممکن برای محکومیت مسببین این جنایت وحشناک اقدام کند.  از نمایندگان مجلس شورای اسلامی بویژه نمایندگان استان مازندران و نمایندگان در کمیسیون کشاورزی و منابع طبیعی هم می‌خواهم که نسبت به تخریب منابع طبیعی و ذخایر ژنتیکی کشور حساسیت بیشتری داشته و نسبت به حراج این منابع ملی که نسل‌های آینده نیز از آن سهمی دارند بی‌تفاوت نباشند.

هم اکنون با وجود آنکه با پیگیری مسئولان ذیربط و با دستور دادستانی این عملیات مخرب متوقف شده است اما متصرفان ایستگاه تحقیقاتی، اطراف 3هکتار تخریب شده را حصار کشیده‌اند و با استفاده از گارد حفاظت حتی به کارکنان و نیروهای ایستگاه هم اجازه ورود نمی‌دهند.

در آخر از افکار عمومی و تشکل‌های زیست‌محیطی که نسبت به این فاجعه زیست‌محیطی حساسیت نشان داده و اعلام آمادگی کردند که در محل حاضر شوند و از ادامه تخریب جلوگیری کنند کمال تشکر را دارم.