شادی یک ترانه‌ فولکلور​ ایرانی در بازی​های آسیایی

شاید آخرین گزینه‌ای که به ذهن ایرانی‌ها درباره‌ی انتخاب قطعه‌ی موسیقی همراه‌کننده تیم‌های شرکت‌کننده‌ی ایران در بازی‌های آسیایی بیاید «بارون بارونه» باشد. قطعه‌ای شاد با مطلع «بارون بارونه، زمینا تر می‌شه، گل نساء جونوم، هوا بهتر می‌شه»، اما واقعیت این است که شب گذشته در مراسم افتتاحیه بازی‌های آسیایی گوانجوی چین، همین آهنگ فولکلور ایرانی همراه‌کننده‌ تیم‌ ملی ایران در مراسم رژه تیم​ها بود.

نمی‌دانم چینی‌ها این قطعه را انتخاب کرده‌اند یا ایرانی‌ها آن را به عنوان یکی از ماندگارترین قطعات ملی ایران در اختیار برگزارکنندگان بازی‌ها قرار داده‌اند، اما این را می‌دانم که اجرای این قطعه اتفاق بسیار جالبی بود که می‌شود از زوایای مختلف به آن نگریست. اول اینکه ترانه «بارون بارونه» برای ما ایرانی‌‌ها در زمره‌ی ترانه‌های خاطره‌انگیز محسوب می‌شود. چرا که هم قدیمی است و هم فولکلور شیرازی است و همانطور که می‌دانید ترانه‌های شیرازی اکثرا جزو ماندگارترین ترانه‌های فولکلور ایرانی شناخته می‌شوند.

از سویی دیگر شادی خاصی در ذات این ترانه نهفته است. یکی از دلایلش ریتم آن است که این شادی را به آن بخشیده و یکی دیگر از دلایلش محتوای امیدبخشش است که با ترجیع‌بند «هوا بهتر می‌شه» تبلور پیدا می‌کند. نکته‌ی دیگر اینکه وقتی یک ترانه‌ ملی، فولکلور و شاد معروف ایرانی مشایعت‌کننده‌ تیم‌های ورزشی باشد، آن شادی نه تنها به حضار در سالن، بینندگان مراسم در سراسر دنیا و دیگران سرایت می‌کند، بلکه اعضای تیم‌های ورزشی - که رژه‌روندگان همراه با این قطعه بودند - را هم شاد می‌کند.

ای کاش چینی‌ها در استفاده از نام خلیج همیشه فارس هم این اشتباه بزرگ را مرتکب نمی‌شدند تا این خاطره‌ خوش به هم نمی‌ریخت و اولین تجربه‌ شنیدن قطعه‌ای محلی در کنار سرود ملی کشورمان در یک مراسم رسمی در نهایت شادی اتفاق می‌افتاد. با این وجود، چه انتخاب این ترانه توسط ایرانی‌ها انجام شده باشد و چه توسط چینی‌ها، اتفاق بسیار مثبتی بود.