به گزارش خبرآنلاین، تلفیق اسلام و جمهوریت در جمهوری اسلامی یک الگوی ابتکاری از سوی امام راحل(ره) بوده که تاکنون چنین الگویی در کشور حاکمیت نداشته است. در چارچوب چنین بینشی شکل‌گیری احزاب سیاسی مورد پذیرش قرار گرفته، فعالیت سیاسی آنها در چارچوب کلی قانون اساسی رسمیت می‌یابد. بر اساس همان بینش، فعالیت احزاب سیاسی در این نظام سیاسی نمی‌تواند ساختارشکن باشد و چنین فعالیتی بایستی تحت حاکمیت قانون اساسی و اصول تغییرناپذیر آن صورت پذیرد.
پس از انتخابات هفتمین دوره ریاست جمهوری در ایران در سال 1376 و پیروزی کاندیدای مورد حمایت جریان‌های موسوم به «جناح چپ» در انتخابات مذکور، حزب مشارکت به مثابه یک حزب دولتی شکل گرفت که در واقع پایگاه حاکمان پیروز انتخابات و یا حزب حاکم تلقی می‌شدند.
مبانی فکری و رفتار سیاسی مؤسسین این حزب را می‌توان در تأکید بیش از حد بر «جمهوریت» نظام و بی‌اعتمادی یا مخالفت شدید با «اسلامیت» تصریح شده در قانون اساسی خلاصه کرد، که این مخالفت و بی‌اعتنایی از طریق مخالفت با نهادهایی صورت می‌گرفت که سمبل بُعد اسلامیت نظام جمهوری اسلامی بودند؛ به همین دلیل اقدامات افراد مهم حزب مذکور به شدت از طرف مخالفان سرسخت خارجی جمهوری اسلامی مورد حمایت قرار می‌گرفت.
«سلمان علوی‌نیک» در کتاب «هشت سال بحران‌آفرینی اصلاح‌طلبان» با استناد به آثار برجای مانده از مهم‌ترین اعضای حزب چپ به تحلیل عملکرد آن پرداخته است و این تحلیل را در چارچوب اندیشه‌ها و افکار بنیانگذار جمهوری اسلامی، حضرت امام‌خمینی به عنوان معیار اصلی هویت این نظام نوپا به انجام رسانیده است.
این کتاب در شمارگان 2 هزار نسخه و با قیمت 113,000 ریال از سوی انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی روانه بازار نشر شده است.
نظر شما