رویای مان رنگ واقعیت گرفت/ ایران بر پله چهارم بازی های آسیایی ایستاد

درحالی که تا روزهای پایانی قزاق ها مدال های زیادی بدست نیاورده بودند اما توانستند در دو روز پایانی به مرز مدال های طلای ایران نزدیک شوند تا درحالی که دو رئیس سازمان ورزش و کمیته ملی المپیک ایران ، به کشور بازگشته بودند ، این هراس قوت بگیرد که جایگاه چهارمی ایران در بازی های آسیایی گوانگژو از دست می رود.

////

چهار سال قبل و پس از بازی های آسیایی دوحه بود که محمد علی آبادی رئیس وقت سازمان ورزش ایران ادعا کرد کاروان ایران باید در بازی های آسیایی بعدی بر جایگاه چهارم بایستد. آن زمان ورزش ایران با کسب 11 مدال طلا توانست در رده ششم بایستد. محمد علی آبادی که تنها یک سال بود ضمام ورزش را در اختیار گرفته بود در جمع خبرنگاران گفت :« ما باید در بازی های بعدی چهارم شویم.» البته او ابتدا رده سوم را اعلام کرد و بعد از مدتی گفت می خواهند چهار م باشند. زمان طرح این ادعا چون قزاقستان در دوحه 26 مدال طلا گرفته بود ، ایرانی ها می خواستند با 26 مدال بر جایگاه چهارمی تکیه بزنند.

گفته ای که طرحش از سوی علی آبادی در دوان نا به سامانی ورزش بیشتر به رویا می ماند.

/////////////

«من که از 6 ماه قبل گفته بودم ، شما باور نمی کردید» علی سعیدلو وقتی کشتی فرنگی آخرین مدال طلایش را گرفت این جمله را به خبرآنلاین گفت . او تاکید کرد خیلی برایش رنک ایران فرقی ندارد. مهم توسعه ورزش است . سعیدلو موفقیت ورزش را مدیون فضای آرامی می دانست که قبل از مسابقات ایجاد شده بود. در بازه ای تقریبا یک ساله.

او و علی آبادی در این یکسال خیلی رابطه ای صمیمی نداشتند و بارها با هم وارد دعواهای کلامی شدند که آخرینش اتفاقات گوانگژو بود. مثلا شب اهدای مدال های ووشو که علی آبادی به حالت قهر سالن را ترک کرد چون رئیس سازمان ورزش در همه سالن ها تنها خودش مدال ها را اهدا می کرد. این حس رقابت بر سر ثبت نمتایج در کارنامه خود را در تک تک رفتارهای همه اعضای سازمان های ورزش و کمیته ملی المپیک می شد دید.

کسی باور چنین موفقیتی را شاید قبل از بازی ها نداشت و هیچ کس قبل از بازی ها وعده ای از مدال ها نمی داد اما با کسب نتایج موفق بود که کارنامه ها رو شدند . سعیدلو اسنادی نشان داد که بر این اساس او 18 مدال طلا را پیش بینی کرده بود . البته خودش ادعا کرد:« 6 ماه پیش از این هم در گفت و گو با سایت بازی های گوانگژو گفته بودم ما 60 مدال می گیریم که چون خیلی نمره 20 را دوست دارم ، حتما 20 مدال مان مدال طلا است. »

/////

« به دلیل تاخیر در پرداخت پول ها برای دولت نوشتم ، فاجعه گوانگژو در راه است.» محمد علی آبادی روزی این جمله را گفت که هنوز 4 ماه به بازی ها مانده بود و دولت پول های فدراسیون ها را پرداخت نمی کرد. همان زمان اما اردو ها ادامه داشتند. البته رئیس کمیته ملی المپیک در دل دعواهایش با سازمان ورزش بر سر ماجرای حفاظت فیزیکی محوطه کمیته ملی المپیک گفت:« من از اول هم قول چهارمی ندادم. تنها گفتم دور قبل ششم شدیم ، باید هدف مان یک جایگاه بالاتری باشد . جایگاهی مثل ، چهارم. آمدیم جمعبندی کردیم و دیدیم اگر 27 مدال قول داده شده تحقق پیدا کند این اتفاق می افتد.»

رئیس کمیته ملی المپیک تقریبا بارها تاکید کرد این احتمال که جایگاه چهارمی وعده داده شده تحقق پیدا کند . او البته در آخرین شب حضورش وقتی به جمع خبرنگاران آمد درباره این که چرا از وعده اش برگشت گفت:« حقیقت این است که شما خبرنگاران روی هر حرف ما جوی می سازید که نمی توانیم هیچ چیزی را با قطعیت بگوییم. ماجرای چهارمی هم شامل همین قانون می شد.»

////////

« طرح وعده چهارمی در بازی های آسیایی خیلی پهلوانی می خواهد و هر کس این وعده را داده ، خودش باید در این باره توضیح بدهد.» علی سعیدلو این جمله را زمانی گفت که ششمین ماه حضورش در سازمان ورزش را پشت سر می گذاشت. رئیس جدید هنوز ارزیابی خاصی از شرایط تیم های اعزامی نداشت. او می گفت اگر بتوانیم 15 مدال بگیریم و جایگاه مان میان تیم های پنجم یا ششم باشد ، شرایط خوبی داشته ایم. با این وجود وعده چهارمی را کاری محال می دانمست و با لبخندش و استفاده از لغت « پهلوانی» آن را ناممکن نامید.

///////////

قایقرانی ، ووشو ، تیراندازی ، دو و میدانی و به این رشته های موفق کشتی فرنگی را هم بیافزاییم. رشته ای که به عکس دوحه هرچه ورزشکار به فینال فرستاد ، به ازایش مدال کسب کرد. این بود اتفاق مبارک ورزش ایران. تیرانداز های بانو اگرچه طلایی نشدند اما با مدال های شان ، کاری کردند که تا پیش از آن رخ نداده بود. مهدی هاشمی رئیس این فدراسیون که تنها 2 سال از آغاز به کارش می گذرد درباره این موفقیت می گوید:« ما باید 10 سالی در این رشته برنامه ریزی داشته باشیم. خوشحالم که به لطف تلاش بچه ها و به رغم همه محدودیت ها الان اینجا ایستاده ایم. انشاالله که در بازی های بعدی موفق تر هم می شویم.»

در ووشو ، مهدی علی نژاد که 4 سال فرصت برای کار داشت 3 مدال طلا با ورزشکارانش کسب کرد؛« طلایی که ورزشکار بانوی ما در چین گرفت نشان داد که چقدر پیش آمده ایم. رشته ما المپیکی نیست اما باید این مسیرمان را در بازی های آسیایی و جهانی ادامه بدهیم.»

در دو و میدانی ایران توانست دو مداال طلای ارزشمند کسب کند که رنگ شان شاید پررنگ تر از همه مدال های دیگر کاروان باشند چون پیش چشم جمعیتی 80 هزار نفری بدست آمدند . مدال طلای سجاد مرادی ، اولین طلای آسیایی ما در رشته دوی 800 متر و دو های نیمه استقامتی بقدری با ارزش بود که عیدی علیجانی ، نایب رئیس فدراسیون درباره اش بگوید:« ما از قبل بازی ها روی این دو مدال حساب کرده بودیم. به هر حال پیش بینی می کردیم چون برایش برنامه ریزی داشتیم و 4 سال زمان گذاشته بودیم. البته برای رسیدن به این مدال ها بخصوص در 800 متر ورزشکار ما رقیبانی را گرفت که خودشان از بهترین های دنیا بودند. »

و البته مدال هایی ارزشمند در قایقرانی که تا قبل از این اصلا سابقه نداشته برای مان بدست آیند . احمد دنیا مالی در این باره می گوید:« ما اصلا نباید نگاه مان آسیایی باشد. من به بچه هایم گفتم باید به المپیک فکر کنید. الان در رویینگ ما باید از پی کسب مدال باشیم. در کایاک و قایق بادبانی هم نیاز به 4 سال دیگر داریم. با این وجود باید برنامه مان المپیک باشد. مترمان رات باید بزرگتر بگیریم. نباید رویاهای مان کوچک باشند.»

حالا به این موفقیت ها اضافه کنید موفقیت رشته ملی مان کشتی که به عکس دوحه توانست در فرنگی خوش بدرخشد و همه فینالیست هایش را طلایی کند.

////////////

« تنها 15 درصد این موفقیت ها سهم کمیته و سازمان ورزش است. فدراسیون ها نقشی پررنگ تر دارند. وقتی فدراسیون ها خوب کار کنند ، سازمان و کمیته هم می توانند نظارت کنند و آن وقت موفقیت از راه می رسد.» این نظر مصطفی هاشمی طبا بود درباره عملکرد کاروان ایران. نظری که چیزی شبیه به آن را تقریبا محمد علی آبادی هم می گوید:« من و سعیدلو صاحبان ورزش نیستیم که بخواهیم سر موفقیت و ناکامی اش سهم خواهی کنیم.» او سازمان را عامل نظارتی و کمیته را بازوی اجرایی می نامد و می گوید:« از همین حالا باید کاری کنیم که در کره جنوبی 4 سال بعد مدال های طلای مان بیش از 30 باشد .»

و البته علی سعیدلو که می خواهد نشان دهد ورزش در خواب این موفقیت بدست آمده نخوابیده می گوید:« اینجا ضعف هایی هم دیدیم که باید ترمیم و اصلاح شوند. اصلا شاید بعضی از فدراسیون ها را کوبیدیم و از نو ساختیم.»

گوانگژو حالا برای ایران به پایان می رسد و ورزش به خود می بالد که در رشته هایی مدال آور شده که پیش از آن محلی از اعراب در آنها برای مکان نبوده است.