او در مراسم تجلیل هم خیلی مورد توجه قرار گرفت و سعیدلو او را با همین لقب به رئیس جمهور معرفی کرد. خودش می گوید: «از پله ها که بالا می رفتم آقای سعیدلو به رئیس جمهور می گفت جاسم نمره 20 را برای کاروان گرفت. رئیس جمهور هم بعد از تبریک گفت: خیلی خوشحالم.» او درباره جایزه ویژه اطلاعاتی ندارد: «قرار است جایزه ویژه ای به من بدهند اما نمی دانم چه چیزی است. فعلا که سکه ها را دادند.»
البته ویشگاهی این مراسم را تایید می کند: «باید این طوری باشد. باید وقتی ورزشکار هنوز عرقش خشک نشده جایزه اش را بگیرد تا بتواند به زخم زندگی اش بزند. چرا که همه وقت ما صرف ورزش شده.» او حالا از خوشحالی مردم خوشحال است: «خوشحالم مردم شاد شده اند.» اما قهرمان بازیهای آسیایی حسرت المپیک و طلای ان را دارد تا وقتی که کاراته المپیکی نیست: «متاسفانه کاراته المپیکی نیست. کاش زودتر المپیکی شود و من هم طلای آن را بگیرم.»
ویشگاهی در مورد طلایی که در گوانگجو گرفته نیز می‌گوید: «هدفم کسب بیستمین مدال طلای کاروان ایران در این بازیها بود و اصلا توجهی به این مساله نداشتم که این مدال دومین طلای من در بازیهای آسیایی خواهد بود. وقتی شرایط داوری را دیدم فهمیدم برای کسب مدال کارم خیلی سخت است، به همین دلیل تمام تجربیات سال ها مبارزه ام را به کار بردم تا برای تثبیت جایگاه چهارمی ایران در رده بندی مدال ها حتما طلا بگیرم و به همین دلیل در مبارزه فینال حریف قدرتمند ژاپنی را با شش امتیاز بردم تا حرف و حدیثی نباشد.»
او ادامه می‌دهد: «این مدال متعلق به ملتی بود که از آن سوی آسیا در انتظار خبرهای خوشی از سوی نمایندگان ورزشی خود در بازیهای آسیایی بودند و شاید اگر ناداوری نبود حداقل یک طلای دیگر هم در کاراته داشتیم.»
/ب
نظر شما