محمدرضا نوروزپور
درحالی‌که حرف و حدیث‌های زیادی درباره انتخابات ریاست‌جمهوری بلاروس در رسانه‌ها به گوش می‌رسد و از داخل
این کشور نیز خبر می‌رسد که نیروهای امنیتی به‌شدت در حال سرکوب معترضان و مخالفان هستند شاهدی از
غیب برای درستی ادعای تقلب از راه رسیده است.
لوکاشنگو که در سال‌های گذشته از روش‌های خاصی برای نزدیکی به غرب و البته دور نشدن از روسیه استفاده
کرده بود عنوان آخرین دیکتاتور اروپا را یدک می‌کشد. نکته‌ای که در انتخابات اخیر حائز اهمیت است اینکه لوکاشنکو
در این ایام کاملاً مدل نزدیکی به روسیه را در دستور کار قرار داد و نشانه آن اینکه در مدت کوتاهی پیش از برگزاری
و پس از برگزاری انتخابات به‌شدت مورد استقبال و التفات کرملین‌نشینان درآمد. این توجه ویژه به آقای رئیس‌جمهور
از سوی مسکو سبب شده تا برخی تحلیلگران این‌گونه ارزیابی کنند که ادعاها درباره نحوه برگزاری انتخابات این کشور
گزاف نیست.
«تایمز مالی» لندن در مورد نتایج این انتخابات می‌نویسد: اگر کسی در مورد عاقبت این رأی‌گیری تردیدی داشت
این تردیدها بعد از باز شدن آغوش روسیه به روی لوکاشنکو رفع شد. روسیه چند روز مانده به انتخابات بلاروس با
رفع اخذ عوارض از نفت و گاز صادر شونده به بلاروس موافقت کرد. رهبری روسیه به این ترتیب در واقع به لوکاشنکو
آزادی عمل دادند. وقایع اخیر در میدان مرکزی مینسک وقتی هفت نامزد ریاست‌جمهوری همراه با صدها تن از هواداران
آنها بازداشت شدند نشان می‌دهد رهبر بلاروس که از سال 1994 رهبری کشور را به عهده دارد دوباره احساس می‌کند
بر اوضاع تسلط کامل دارد.
لوکاشنکو که آمریکایی‌ها هنوز نیز از او در نهان و آشکار با عنوان دیکتاتور یاد می‌کنند توانست برای چهارمین دوره
با کسب حدود 80 درصد آرا عنوان رئیس‌جمهوری را به‌دست آورد. این درحالی است که نزدیک‌ترین رقیب او کمتر
از سه درصد آرا را به‌دست آورد.
آنچه اکنون تظاهرات گسترده مخالفان و دستگیری بیش از 600 مخالف را سبب شده، ادعای مخالفان او مبنی‌بر بروز تقلب
در انتخابات است که لوکاشنکو به‌شدت آن را تکذیب می‌کند. اکنون هفت تن از 9 رقیب انتخاباتی لوکاشنکو بازداشت
هستند و این امر خود باعث بروز تنش‌های بیشتر در مینسک و سایر شهرهای بلاروس شده است.
خشونت‌های اخیر در حالی رخ داده که ماه‌های گذشته نشانه‌هایی از تلاش لوکاشنکو برای بهبود روابط آسیب‌دیده
کشورش با اتحادیه اروپا و آمریکا دیده می‌شد اما گویی همه مشکلات این کشور صرفاً با روسیه به‌طور ناگهانی
حل و فصل شد و احتمالاً نتایج این خشونت‌ها رابطه لوکاشنکو با غرب را از اینکه بود بدتر خواهد کرد.
با این همه اولین واکنش رسمی رهبران روسیه به پیروزی آخرین دیکتاتور اروپا، کاملاً هوشمندانه بود. پوتین و مدودف
بدون آنکه ذوق‌زدگی نمایانی از خود نشان دهند بسیار عادی این پیروزی را به او تبریک گفته و برای او آرزوی‌های
دموکراتیک کردند و یادآور شدند که «توسعه کشور و دموکراسی بلاروس برای روسیه خیلی مهم است.»
نظر شما