منتظرالزیدی خبرنگار شبکه تلویزیونی البغدادیه در زمان کنفرانس مطبوعاتی بوش و وزیر امورخارجه عراق با پرت کردن لنگه کفش خود به سوی جورج بوش در واقع احساسات خود رابیان کرد که می توان این رفتار وی را به یک بمب خبری در جهان تعبیر کرد.
در خصوص این اقدام الزیدی، چند نکته وجود دارد که به آنها اشاره می شود.
1.اعلام اعتراض به خاطر تنفر شدید از یک فرد به نمایندگی از یک قشر یا یک گروه همفکر.
2. نداشتن هیچ راه دیگری برای بروز دادن تنفر خود وگروه مورد نظر
3. عدم توجه به نتیجه یا نتایج این عمل
با این همه باید دید آیا موارد مطرح شده در خصوص آقای منتظر الزیدی صدق می کرده است یا نه؟
1- از ادوار گذشته مرسوم بوده است که در اجتماعات مردمی و گروهی افراد تنفر و کینه خود را نسبت به شخص مورد نظر از طریق پرتاب گوجه فرنگی و یا تخم مرغ اعلام می کرده اند. اغلب این حوادث از سوی مردمی عامی یا دانشجویانی که اغلب بدون ابزار و ادوات کافی برای اعتراض بوده اند رخ داده است. منتظر الزیدی قطعا همفکران و طرفدارانی در داخل و خارج عراق داشته و دارد ولی قطعا او و همفکرانش در عراق در اقلیت قرار دارند. مسئله قرارداد امنیتی عراق با نظر مسئولان رده بالای این کشور و چندین بار اصلاح توسط مجلس این کشور و در یک شرایط آزاد و دموکراتیک به همراه رای اکثریت به تصویب رسیده است، پس می توان گفت نظر این آقا در مورد روابط آمریکا و عراق در اقلیت قرار دارد.
2- ایشان یک فرد عامی و عادی نبوده و برای بیان نظرات خود ابزار های گوناگونی در اختیار داشته است از جمله : تفکر که یکی از بهنرین ابزارها برای بیان احساسات است، از آن گذشته تخصص و دانش خبرنگاری که می تواند یکی از بهترین ابزار ها در جهت تخریب سیاستمداران وجلب حمایت افکار عمومی باشد و نهایتا قلم که می تواند از آن برای نوشتن افکار خود و بیان آنها با صدایی رسا استفاده کند. اگر ایشان از این ابزار ها استفاده می کرد، دیگر نیازی به لنگه کفش وجود نداشت.
3- قطعا اقدام به چنین کاری باید در جهت جلب توجه افکار عمومی و تخریب شخص مورد نظر و عنوان کردن خود و گروه خود به جهان به عنوان فردی بی پناه و یا برملا ساختن و آشکار کردن چهره فریبکار و ظالم طرف مقابل در جهان صورت گرفته باشد. با این همه خبرنگر یاد شده هر چقدر هم در صدد بیان فریبکار بودن بوش برآمده باشد، به طور قطع به هدف خود به طور کامل نرسیده است چون اولا آمریکا بیشترین درجه دموکراسی خود را به رخ جهانیان کشید ، ثانیا هم کیشان و همکاران این آقا نه تنها از ایشان حمایت نکردند بلکه عذر خواهی هم کردند و ثالثا ایشان هرگز به عواقب این عمل که شکنجه، زندان و محروم شدن از حقوق اجتماعی خود است فکر نکرده بود حال آنکه همانگونه که قابل حدس بود زندان و حبس حداقل چیزی است که در انتظار ایشان است.
نظر شما