سوپراستار، چشم‌ها را خیره می‌کند

سوپراستار همه این واکنش‌ها را می‌دید و با غرور و رضایتی زیر پوستی در حالی که همه اینها ارضایش می‌کرد، خود را بی‌تفاوت نشان می‌داد.

او می‌دانست که خودروی مدل بالای او چشم‌های بسیاری را به دنبال خود می‌کشد اما باز هم می‌خواست بی‌تفاوت باشد. وقتی دید مقابل در باشگاه خیل آدم‌های علاقه‌مند به جادوگر، قبل از او آماده شده‌ و منتظر ورود او هستند مطمئن شد که تصمیمش برای این کار درست بوده. او برای تیمی بازی می‌کند که برخی از هوادارانش حتی حاضرند نان شبشان را هم به سوپراستارهای تیمشان بدهند.

 غافل از آنکه دیگر چیزی برای خوردن ندارند و فارغ از آنکه سوپر استار ثروتمند، اصلاً نیازی به قوت آنها ندارد. آنها سوپراستار را دوست دارند. در فوتبالی که هیچ چیز سر جایش نیست، این تعریف کلی خوب جا افتاده که به سوپراستارها کسی نباید چپ نگاه کند. سوپر استار باید خوب بپوشد، متفاوت باشد، جیبش همیشه پرپول باشد و از بالا به همه نگاه کند ولی در مصاحبه‌ها، مردم را صاحب اختیار خودش بداند و هوادار باید به همین دلخوش باشد و مدام برای ستاره‌اش دست بزند و یقه چاک کند. این یعنی همه تعریفی که در این فوتبال می‌توان برای رابطه هوادار و فوق‌ستاره‌های دست نیافتنی قائل شد. تعریفی که البته تمام ماهیتش دچار مشکلاتی اساسی است. مشکلاتی که رسیدن به آنها فوتبال را اسیر خدشه‌ می‌کند و این یعنی خط قرمز.

فوتبالی که تا گلو در مشکل است، به این دل خوش کرده که ستاره‌اش از چه خودرویی پیاده می‌شود و چه لباسی بر تن دارد و چگونه حرف می‌زند. هواداران هم برای آنکه دل جادوگر دیروز را به دست بیاورند هر کاری می‌کنند. او که در اوج، آنها را ترک کرد. الاهلی برای پول بیشتر و بایرن‌مونیخ برای شهرت بیشتر و البته برای آنکه او را از فوتبال منعطفش دور کند و حالا در روزهای آخر هم نمی‌خواهد برای دل هواداران کار کند و آنها را جان به لب می‌کند تا اگر در این تیم ماند، منتی بر آنها داشته باشد. . . همه چیز را به فردا واگذار می‌کند. با ادبیاتی فاخر که حاصل سال‌ها ستاره بودن است: «از چند تیم پیشنهادهای خوب دارم؛ اما دوست دارم در پرسپولیس بازی کنم. تا فردا منتظر بمانید. اگر شرایط خوب پیش برود، دوست دارم با پرسپولیس ادامه دهم. من در جلسه با آقای انصاری‌فرد درباره مسائل مالی قراردادم حرف زدم؛ اما الان نمی‌‌توانم چیزی بگویم. هنوز هیچ چیز مشخص نیست. نه ماندنم و نه رفتنم از این تیم». او شاید به دنبال این است که انصاری‌فرد باز هم پیشنهادش را بالاتر ببرد. پیشنهادی که ارزش‌فکر کردن را داشته باشد. رحمان رضایی همین دو روز پیش گفت پیشنهاد پرسپولیس به درد نخورد و این تیم را فراموش کردم. جدایی یک لشکر بازیکن از پرسپولیس نشان می‌دهد شعارهای درون مصاحبه‌ها تا چه اندازه از ارزش و محتوا خالی هستند؛ اما به هر حال آنها سوپراستارهای دوست‌داشتنی هواداران هستند.