فاطمه کازرونی
بالاخره ایجاد کارگروه ملی نجات زاینده رود در هیئت دولت تصویب و دستور تشکیل این کارگروه توسط رئیس جمهور به شورای عالی آب به عنوان متولی سیاست ها آبی کشور ابلاغ شد اما ستاد نجات زاینده رود چیست و آیا می تواند وضعیت تنها حوضه آبریز فلات مرکزی کشور را بهبود بخشیده و آب را در بستر خشک زاینده رود جاری سازد ؟
طرح ایجاد «ستاد ملی نجات زاینده رود از سرآب تا پایاب » برای اولین بار و به صورت رسمی در سال ۱۳۹۴ توسط کمیسیون کشاورزی، آب و محیط زیست اتاق بازرگانی اصفهان مطرح شد.
این کمیسیون با تاکید بر اینکه «زاینده رود کمتر از دریاچه ارومیه نیست» و با این اعتقاد که تبدیل نگاه منطقه ای به نگاه ملی کلید حل مشکلات حوضه ی آبریز زاینده رود است؛ رسیدن مردم و مسئولین، به این ادبیات مشترک را لازمه بازگشت حیات به کالبد خشک زاینده رود عنوان کرد.
البته کمیسیون کشاورزی اتاق بازرگانی اصفهان تنها به بیان این طرح در جلسات خود بسنده نکرد و در جلساتی متعدد با شخصیت ها و مسئولین دستگاه های اجرایی نظیر آیت الله مظاهری رئیس حوزه علمیه اصفهان، نمایندگان اصفهان در مجلس شورای اسلامی، رئیس کمیسیون کشاورزی،آب و منابع طبیعی مجلس ، استاندار وقت اصفهان ، معاونت های مختلف استاندار ، سمن ها و تشکل های محیط زیستی ، مسئولین شرکت آب منطقه ای ، مسئولین سازمان جهاد کشاورزی و مسئولین دادگستری کوشید تا به نوعی یک هم صدایی را در بدنه مدیریتی و اجتماعی استان اصفهان در خصوص زاینده رود ایجاد کند. اگرچه در آن زمان برخی از مسئولین استانی و فعالین حوزه آب ملی شدن مساله زاینده رود و تشکیل ستادی ملی برای آن را نوعی خوش خیالی می دانستند و نسبت به آن بی اعتنا بودند اما پس از گذشت یک دوره دو ساله و با منصوب شدن محسن مهر علیزاده به عنوان استاندار اصفهان این طرح وارد فاز تازه شد و کارگروه استانی آن توسط استاندار جدید در اصفهان ایجاد شد.
در راستای این اقدامات نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز ایجاد ستاد نجات زاینده رود در سطح ملی را دستور کار خود قرار دادند اما تلاش های بیشتر آن ها با بی توجهی بیشتر مسئولین امر مواجه و سبب شد تا نمایندگان استان اصفهان در اقدامی هماهنگ به صورت دسته جمعی از مجلس شورای اسلامی استعفا دهند و لازمه ی بازگشت به کار خود را ایجاد ستاد ملی نجات زاینده رود عنوان کنند.
در ادامه دولت به استعفای نمایندگان استان اصفهان واکنش نشان داد و با تصویب ایجاد کارگروه نجات زاینده رود پذیرفت که میزان اهمیت زاینده رود از اهمیت دریاچه ارومیه کمتر نیست و به این ترتیب امید به بهبود شرایط اقتصادی ،اجتماعی و زیست محیطی این منطقه افزایش یافت.
البته ناگفته نماند که تلاش هایی که در استان اصفهان پیرامون این موضوع شد یک دستاورد ملی بود چرا که سبب شد دستورات مقتضی در خصوص حوضه آبریز کارون و سایر رودخانه های کشور نیز در مصوبه هیئت دولت لحاظ شود.
کارگروه ملی نجات زاینده رود تنها یک اسم نیست اما مهمترین نتیجه حاصل از ایجاد کارگروه ملی نجات زاینده رود را می تواند تثبیت و تصویب آن در برنامه های آتی کشور و تخصیص ردیف بودجه به آن دانست و از این طریق امیدوار بود که هزینه های لازم برای نظارت دائمی بر سرتاسرحوضه آبریز ، ساماندهی برداشت ها، و ... تامین شود.
تبدیل شدن نگاه منطقه ای به نگاه ملی می تواند از سیاست بازی ها و مناقشات محلی بکاهد.
از طرف دیگر تبدیل شدن نگاه منطقه ای به نگاه ملی می تواند از سیاست بازی ها و مناقشات محلی بکاهد و مقدمات حل مشکلات آبی کشور از طریق ایجاد دیپلماسی آب را ایجاد کند . همچنین از این طریق قدرت بیشتری برای جلوگیری از بارگزاری های جدید و قطع برداشت های غیر مجاز وجود دارد که از بزرگترین معضلات حوضه ی آبریز زاینده رود محسوب می شود.
۴۶
نظر شما