وقتی پای بازیافت به واقعه عاشورا کشیده می​شود

صدها سال قبل یکی از کاردینال های مسیحی در توجیه استفاده از تزئینات و ساخت و سازهای باشکوه و پرهزینه کلیساها اظهار داشت، وقتی پدران کافر ما در رم باستان، در ستایش خدایان، معابدی آن چنان بنا می کردند، چگونه است که ما نباید در ستایش خداوند و پاسداشت خون پسرش، از جام های طلا و جواهرات مختلف و متنوع بهره نبریم؟

بدین ترتیب عصری مملو از شکوه دینی و عظمت بناها و هنر گوتیک و پس از آن آغاز شد. عصری که در نهایت به میکل آنژ، لئوناردو و رافائل رسید. هنوز هنر دینی غرب، پس از گذشت صدها سال، باشکوه، جذاب و مهیب جلوه می کند و هنوز هم هر مخاطبی را - اعم از مومن و غیر مومن - مجذوب و مقهور خود می سازد.

چهارشنبه صبح از سیمای جمهوری اسلامی، گفت و گویی پخش شد که در آن مهمان برنامه آثار هنری (!) خاصی را همراه آورده بود و آنها را به کمک مجری، به تماشاگران نشان داد. کارت پستال ها و تابلوهای کوچکی که حاوی وقایع عاشورا و محرم بود. جالب آن که این کارت ها و آثار به اصطلاح هنری با استفاده از وسایل دورریزی چون چوب بستنی و کارتن و موادی مثل سبزی، حبوبات و ... ساخته شده بودند. مهمان برنامه که از این آثار با عنوان کولاژ یاد می کرد، با حرارت و هیجان از آن ها تعریف می کرد و مجری نیز همپای وی از این همه بی سلیقگی و نازیبایی، با اوصافی نظیر سادگی و ایمان هنری و ... یاد می کرد!

از این دست موارد در صدا و سیمای ما بسیار است. از یک طرف بی سلیقگی و کج سلیقگی در جای جای برنامه های مختلف دیده می شود و از سوی دیگر گویا همتی برای مقدس زدایی عزم شده است تا از هر آن چه مقدس و عزیز است، تقدس زدایی شود. آیا واقعا واقعه عظیم عاشورا تا این حد نازل شده است که برای نشان دادن ابعاد وسیع آن در قالب هنر، از وسایل دورریز و بازیافتی استفاده شود؟! بعد هم با کمال افتخار این آثار(!) را در رسانه ملی به نمایش بگذاریم و در وصف آن ها دقایق متمادی سخنرانی کنیم؟ آیا تلویزیون به مثابه دانشگاه، اینچنین می خواهد سطح سلیقه مخاطبان خود را ارتقاء دهد؟!

نگاه کنیم به همین علامت هایی که در ایام تاسوعا و عاشورا در میان دستجات عزاداری وارد کوچه و بازار می شود. هر تیغه این علامت ها خود اثر هنری فاخری به شمار می رود که توسط اساتید این فن از دیرباز ساخته و پرداخته می شد. این در حالیست که رسانه ملی همواره باید چندین گام از سلیقه رایج و عمومی جامعه جلوتر باشد . خصوصا در عرصه دین، باید پیشتاز و پیشگام بیان های هنری بدیع ، مدرن و به روز باشد. آیا حسین (ع) و واقعه عاشورا مستحق شیوه های بیانی زراندود و جواهرنشان نیست؟ در حالی که از دیرباز گفته اند حرمت امامزاده را متولی آن نگاه می دارد وبس.

52