وقتی زنان مابه دلیل شرایط خاص خانواده دراینگونه فضا ها قرار می گرفتند مدیریت خانواده در اختیار مردان قرار می گرفت چون مردان نقش تولید کننده منابع مالی و اقتصادی خانواده را داشتند.
از طرفی زنان ما در گذشته طوری آموزش دیده و تربیت شده بودند که همواره به منابع مالی نمی اندیشیدند ، از این رو محدودیت تاریخی ناشی از اشتغال و...بر آنها تحمیل می شد.
ولی با تغییر شرایط آن هم در زمانی که معیار های خانواده دچار تغییر و تحولاتی میشود و آمار جمعیت جامعه افزایش می باید با فوت همسر ، مقوله های جدیدی وارد ارزش های زندگی زنان می شود و آن را تحت تاثیر قرار می دهد چراکه آنها که پیش از این از محدودیت های زیادی رنج می بردند والان مجبور هستند با توجه به شرایط بوجود آمده بار مضاعفی را به دوش بکشند و آن چیزی نیست جز تامین منابع اقتصادی ، مالی و حتی مدیریت خانواده .به نظر می رسد با توجه به شرایط زندگی زنان سرپرست خانوار ابتدا باید به روشها و رویکردهای پیشگیرانه آنها توجه کرد البته اتفاقات زیادی از سوی نهادهای مختلف در خصوص زنان خانواده رخ داده اما آنچه که بیش از هر چیز دیگر حائز اهمیت است بحث پیشگیرانه است .
باید نگاه افراد جامعه نسبت به زن تغییر یابد و از منظر اینکه زنان نیمی از جمعیت کشور هستند به موضوعات آنها پرداخته شود .از طرفی ما نیازمند این هستیم که زنان را برای ارتقای مهارتهای زندگی و اجتماعی آموزش ، تربیت وتقویت کنیم چون این امر فرصتی را برای آنها فراهم می کند تا بتوانند در برابر مشکلات زندگی و خانواده مدیریت کنند و توان مقابله با آن را داشته باشند ودر نهایت به عنوان یک عضو توانمند در جامعه ظاهر شوند . شکی نیست که ارتقای مهارتهای اجتماعی زنان جامعه منجر به آن خواهد شد که زنان سرپرست خانوار ما از نظر سلامت جسمی و روحی در جایگاه بهتری در جامعه قرار بگیرند چون زنان جامعه ما بیش از هر چیزدیگری نیازمند این هستند که از کودکی به آنها آموخته شود که آنها نیمی از جامعه هستندو قرار نیست که آینده زندگی آنها منوط به اتکا و مدیریت فرد دیگری باشد بلکه قرار است آنها نیز زندگی کنند و در کنار مردان سهمی در رشد و توسعه کشور داشته باشند.
وقتی زنان ما خود را در موضع مدیریت و تصمیم گیری ببینند طبیعتا در این زمان می توانند توانمند یهای خود را به عرصه ظهور برسانند .خانواده ها امروز به دلیل شرایط بوجود آمده تنها انتظارات تامین منابع مالی اززنان سرپرست خانوار ندارند اگرچه نقش ایم امر نقش تعیین کننده ای دارد اما معیار آنها مسایل مالی نیست در چنین شرایطی ، زنان ما در ظرفیت های تعامل خانواده نیز می توانند سهم داشته باشند اگر ما ازدواج را بعنوان تشکیل خانواده و شرکای زندگی تعریف کنیم همواره این سووال مطرح است که ایا سهم شریک بودن هر کس در این ازدواج مشخص است ؟
آیا می توان ظرفیت شراکت را برای زنان و مردان مساوی تعریف کرد؟به نظر می رسد ما در اینجا نیازمند باز تعریف مجدد درروابط خانواده هستیم و اگر از اینجا شروع کنیم شاید وقتی نوبت زنان سرپرست خانوار شود دیگر مقوله ای به این نام نخواهیم داشت که وقتی هر کدام ازشرکای خانواده دچار چالشی شوند فرد دیگر بار او را به دوش بکشد.در این زمان هم حقوق و قوانین معنی واقعی خود را پیدا می کنند هم محدودیت هایی که در طول تاریخ به زنان تحمیل شده تا حدودی مرتفع خواهد شد چون این محدودیت ها می تواند بعنوان پیش زمینه ای باشد که موجب شده بود در گذشته مفهوم شریک زندگی در خانواده با دست اندازهای زیادی روبرو شود .
دراین باره مقاله های زیادی در جهان تهیه شده است که نشان می دهد زنان سرپرست ما تنها برای تامین منابع مالی نیستند ولی نکته اینجاست که این تعداد زنان چون آموزش و مهارتهای لازم را در گذشته نیاموختند از این رو متکی به خود نبوده و به دلیل عدم آگاهی از توانمندیشان ، بیشتر تمایل به توجه و حمایت نهادهای حمایتی دارند در حالیکه به طور قطع اگر آنها آموزش ببینند دیگر می توانند با چالش ها زندگی روبرو شوند و راهکار برون رفت از این چالش را پیدا می کنند .
بنابراین گره اصلی اینجاست و ضرورت دارد تا به آن توجه ویژه شود .به نظر می رسد اگر بودجه هایی که در برنامه های توسعه کشور و حتی بودجه های سالانه و ...تدوین می شود به این مهم توجه ویژه شود در این صورت زمینه ساز فرصت های اشتغال و کار آفرینی برای توانمند شدن زنان ما خواهد بود تا آنها هم بعنوان نیمی از جمعیت ایفای نقش کنند.
* عضو هیات رییسه شورای اسلامی شهر تهران
۴۲۴۲
نظر شما