پرویز افشار درباره ساماندهی معتادان متجاهر و ناهماهنگی‌هایی که در این بخش وجود دارد، اظهار کرد: حرف بسیار ساده‌ای است که بگوییم معتادان متجاهر را در ۷۲ ساعت جمع می‌کنیم؛ همه می‌توانند معتاد متجاهر را در ۷۲ ساعته جمع کنند. چند ساعت وقت صرف کردن و جمع‌آوری معتادان متجاهر یک طرف موضوع است و نگهداری از آنها به صورت میان‌مدت، طولانی مدت و بردن آنها به سمت درمان و پیدا کردن شغل، کار پیچیده و سختی است.
سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر افزود: اعتیاد یک بیماری است. البته این حرف به معنای این نیست که اعتیاد را بپذیریم بلکه به این معناست که واقعیت را بپذیریم و خودمان را برای مبارزه با آن آماده کنیم. در همه جای دنیا راجع به اعتیاد از مدیریت مصرف صحبت می‌شود، یعنی اینکه بتوانیم معتادی را که خیلی به مصرف وابسته است را وارد چرخه درمان و یک قدم به درمان نزدیک کنیم. اگر این اتفاق بیفتد قدم بزرگی است چون نه تنها جان فرد حفظ شده بلکه جان یک عده دیگر نیز حفظ شده است.
افشار ادامه داد: اعتقاد داریم هماهنگی بین‌بخشی درباره معتادان متجاهر باید وجود داشته باشد یعنی نیروی انتظامی و کسانی که نقش جمع‌آوری دارند در این فرایند کاملا همراه باشند و این فرایند سه روزه نیست. بخشی از آن سه روزه است اما بخشی از این فرایند سه ساله است و برای برخی افراد بیشتر از سه سال است چون برای معتادی که سم‌زدایی و درمان نگهدارنده شود و در نهایت برای او شغل ایجاد شود، چند سال طول می‌کشد اما اینکه گفته شود معتادان را جمع می‌کنیم و از ظرفیت‌های دیگر استفاده نشود، نگاه ساده انگارانه‌ای است.
وی تصریح کرد: معتادان متجاهر بر اساس قانون می‌توانند سه ماه در مراکز درمانی بمانند و بعد از آن حسب مورد مقام قضایی می‌تواند این دوره را سه ماه دیگر تمدید کند و در مجموع معتادان شش ماه در مراکز بمانند و بعد از این مدت فرد درمان‌شده به دامان اجتماع برمی‌گردد یا چنانچه داوطلب بود، می‌تواند با دستور قاضی برای ادامه درمان به مراکز ماده ۱۵ برود. حالا اگر فرد درمان‌شده وارد اجتماع شد و دوباره به چرخه مصرف برگشت، طبق قانون جرم تلقی می‌شود و باید به زندان معرفی شود اما زندان‌های ما ظرفیت پذیرش و نگهداری را ندارند بنابراین در خوشبینانه‌ترین حالت این است که فرد معتاد شش ماه در مراکز بماند اما بعد از این مدت راهکاری برای آن وجود ندارد.
سخنگوی ستاد مبارزه با مواد مخدر اضافه کرد: درمان اعتیاد فقط درمان جسم و روان نیست بلکه تغییر وضع اجتماعی، اقتصادی و حمایت‌های روانی و اجتماعی را نیز شامل می‌شود که در این زمینه نقص داریم و زمینه حمایت‌های روانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و تغیر سبک زندگی همه معتادان فراهم نیست.
۴۷۴۷
نظر شما