سرخپوشان در یازده بازی پیاپی پیروز شده و همه آماده برپایی جشن بزرگ بودند. مارک شوارز سنگربان چلسی بعدها حال و هوای خوش بینانه لیورپولی ها را یادآور برپایی کارناوال ها خواند... چلسی در رده سوم جدول قرار داشت و شانسی اندکی برای قهرمانی لیگ داشت. چالش براندن راجرز در ترکیب تیمش محرومیت جوردن هندرسن بود. همین طور درد پشت جرارد که با آمپول های آرام بخش راهی میدان شد... سانترهای بلند لیورپولی ها، مورینیو مربی چلسی را خوش می آمد. مهم این بود توپ نصیب جرارد و فلاناگان نشود. ولی ساکو در آن لحظه توپ را برای جرارد که آخرین بازیکن لیورپول در زمین شان بود فرستاد و آن حادثه رخ داد: استیون لیز خورد. سوپر استار زمین خورد. زمین خورد و دمبا با بسان گرگ گرسنه ای توپ را قاپید و دروازه مینیوله را باز کرد تا آه از نهاد آنفیلد برآید...
جرارد بعدها گفت "در آن لحظه صدها نفر روی کره زمین لیز خوردند. روی پله ها، حین راه رفتن، ولی من برابر چلسی زمین خوردم. بازی که تمام شد با درد و اشک به رختکن بازگشتم. آن روز بدترین روز زندگی ام بود، سیاه ترین روز...". دو مربی پس از بازی به هم تاختند. مورینیو در دهانه خروج از میدان فریاد زد "فکر می کردند با دلقک ها بازی می کنند" و راجرز، مورینیو را به پارک دو اتوبوس متهم کرد...
منچسترسیتی در میدانی دیگر کریستال پالاس را مغلوب کرد و کمی بعد با فقط دو امتیاز بیشتر از لیورپول قهرمان شد. وقتی لیورپولی ها با هواپیمای اختصاص راهی مراسم اهدای جایزه بازیکن سال شدند تا لوییز سوارز جایزه اش را بگیرد، خیلی های شان در مرسی ساید ماندند. ماندند و بر باد رفتن رویا را دوره کردند. حیرت و تلخی آن لحظه پس از پنج سال هنوز بر آنفیلد سنگینی می کند... امسال هم طعنه آمیزانه جلو رفته. فصل درخشانی با کلوپ که باز هم همان مدعی برابرشان ایستاده: منچسترسیتی.
۴۳ ۴۳
نظر شما