انقلاب آژاکس

آنها در مادرید پیروز شدند، سپس در تورین و اکنون در لندن. با درآمد سالیانه ای معادل ۸۱ میلیون پوندی که یعنی کمترین درآمد میان شانزده تیم لیگ قهرمانان. با دستمزد بازیکنانی جمعاً سالی ۴۷ میلیون که یعنی کمتر از دستمزد بازیکنان مثلا وولوز، کاردیف و حتی آستون ویلا... نطفه دگرگونی در دسامبر ۲۰۱۰ در آمستردام بسته شد.  شبی که غول های تاریخ باشگاه آژاکس گرد آمدند: یوهان کرایف، فرانک ریکارد، مارکو فن باستن و دنیس برکمپ.

کرایف برای برای بازگرداندن DNA  توتال فوتبال آژاکس از نفس افتاده باید چهار اصل را رعایت کرد:
یک: فوتبال جذاب از نوع کرایفی بازی کنید، چرا که شما برای طرفداران بازی می کنید.
دو: ۵۰درصد بازیکنان تیم اول باشگاه باید بومی باشند.
سه: بازیکنانی که به خدمت گرفته می شوند باید بهتر از بازیکنان جوان باشگاه باشند.
چهار: فرهنگ نقد باید در همه سطوح برقرار باشد. مثلا مربی تیم زیر دوازده ساله ها می تواند بازی های تیم اول را نقد کند.

کرایف در سال ۲۰۱۵ درگیر سرطان شد، ولی بسیاری از آژاکسی ها نقشی در انقلاب بازی کردند: ادگار داویدز، دنی بلیند، مارک اورمارس، لویی ونگال... جوان ها وارد شدند. از یازده بازیکنی که در تورین برابر یووه به میدان رفتند شش بازیکن محصول آکادمی باشگاه بودند. پیروزی آژاکس در نیمه نهایی برابر تاتنهام یادآور آخرین پیروزی شان در این مرحله از آوریل ۱۹۹۶ بود، زمانی که دنی فن بیک حالا ۲۲ ساله و زننده تک گل هنوز به میدان نیامده بود... زمانی متیس دلیت حالا ۱۹ ساله در ۱۶ سالگی اش برای تیم ۱۹ ساله ها بازی می کرد چندان کارساز نمی دوید و مربیانش برای تحرک بیشتر او، توازن حرکاتش و تحرک بیشترش برنامه خاصی را برای او و فقط او پیاده کردند. تیم لبالب از جوان کارساز و خونسر شده، حتی داوید نرس برزیلی ۲۲ سال دارد. مردان باتجربه ترکیب اصلی دیلی بلیند ۲۹ ساله و تالیافیکو دفاع چپ آرژانتینی ۲۶ ساله هستند که توازنی به دفاع بخشیده اند.

تا سه ماه پیش راهیابی آژاکس به فینال خیالپردازی بود، یک شوخی. ولی اریک تن هاگ که طعنه آمیزانه آژاکسی هم نبوده با پسرانش همه را بیدار کرده، هوشیار. یوهان در گور آرمیده، ولی انقلاب مخملی اش اوج گرفته.

256 251