سریال خارجی، الگوی رسانه ملی!

داستان سریال مربوط به خانواده ای کشاورز است که در روستایی با نام والنات گرو زندگی می کنند و هربار  با اتفاقات مختلفی ازمسایل طبیعی و عادی زندگی روزمره مواجه می شوند و حوادث و تجربه هایی که در هر قسمت نمایش داده می شود در واقع راه حلی برای مشکل ارائه می دهد و همین نکته سریال خانوادگی را دیدنی می کند و باعث می شود که در عین جذابیت و زیبایی اثر فایده های کاربردی برای زندگی داشته باشد.

این سریال نخستین بار پیش از انقلاب از سال ٥٤ تا ٥٧ از تلویزیون ملی ایران پخش شده و جالب اینجاست که این مجموعه تلویزیونی آمریکایی چندان از جنبه های مثبت برخوردار بود که موجب شد بعد از انقلاب نیز در شبکه های مختلف تلویزیونی با قدری اصلاح و حذف قابل پخش باشد.

این مجموعه به شدت خانواده محور است و گویی برای تقدیس و تکریم خانواده ساخته شده است.  

در غالب موضوعات داستان های گوناگون این سریال ارزشهای انسانی و فضیلت های اخلاقی برجسته است تا جایی که می توان به صراحت آن را - لا اقل در نسخه ای که از صداوسیمای جمهوری اسلامی عرضه شد- یک اثر ارزشی بدانیم.

در یکی از قسمت های پایانی این مجموعه تلویزیونی که به داستان تلاش راه آهن برای غصب زمین های کشاورزی اهالی روستا می پردازد چنان تأکیدی بر مقاومت در برابر ظلم و پایداری برای حفظ خاک و جان دادن و ایستادگی در مقابل ظالم می شود که گمان نمی کنم اگر امروز بخواهیم این مفاهیم را در قالب اثری داستانی نمایش دهیم به تصویری اثرگذارتر از آن برسیم.     

شاید بتوان امثال این سریال غربی را الگویی برای برنامه سازی در صداوسیمای ملی دانست که متاسفانه گاه مجموعه های تلویزیونی اش با سیاه نمایی و امیدستیزی به رفتارهای ناهنجار تشویق می کند و به شدت خانواده گریز و مروج طلاق می شود.

می توان حتی از غریبه ی غربی درسی مثبت گرفت برای بازنمایی فضیلت های اخلاقی و ارزشهای خانوادگی در مجموعه های تلویزیونی.  

* منتشر شده در روزنامه خراسان