شاید این یکی از جدی‌ترین مصاحبه‌های تاریخ زندگی علی کفاشیان باشد. مصاحبه‌ای که در آن رئیس فدراسیون فوتبال از مشکلاتش گفت، از آنها که به صندلی‌اش چشم دارند و... او در این گفت‌وگو با خبرآنلاین برنامه جدید فدراسیون برای اداره تیم‌های ملی فوتبال را هم طرح کرد. استفاده از یک مربی برای همه تیم‌های ملی.
حاج‌آقا خیلی تلخ شده حرف‌های‌تان. مصاحبه‌ای که درباره فرهنگ فوتبال کردید. مثل اینکه تصمیم به رفتن گرفتید!
نه بابا رفتن که نه. جا نمی‌زنم. کارم را می‌کنم. من وظیفه‌ام را انجام می‌دهم. باید این یکسال هم بمانم. باید این تعریف را جا بیندازم که مدیر چه وظیفه‌ای دارد. اگر من شل بگیرم که دیگر شرایط بدتر هم میشود. من برای فوتبال می‌مانم و کارم را می‌کنم وگرنه می‌دانید که رفتن از زیر این همه فشار لحظه شیرینی خواهد بود اما فکر می‌کنم الان شانه خالی کردن یعنی بدتر شدن شرایط فوتبال. مهم نیست، هرچه دوست دارند به من بگویند، آدمی نیستم که جا بزنم.
حرفتان را قبول دارم که رفتن‌تان هیچ دردی را که دوا نمی‌کند هیچ، بلکه شرایط بدتر هم میشود اما الان قبول دارید که در حمایت از قطبی اشتباه کردید؟
اصلاً، بهترین کار را کردم. خوشحالم که تا آخرین لحظه پای مربی تیمم ایستادم. حالا هم که او نیست، من ایستادم و ناراحت هم نیستم.
اما او مدام وعده می‌داد، وعده‌هایی که فقط انتظارات را بالا برد و آخرش هم که...
ببین هر مربی یک سبکی دارد. او هم ادبیات کاری‌اش این بود. دوست داشت هیجان مردم را ببرد بالا و به آنها انگیزه بدهد. همین الان اگر بهترین مربی دنیا را بیاورید، ممکن است ببازد که اصلاً یک طرف بازی باخت است. شما سه تا بازی دور مقدماتی را نگاه نمی‌کنید که چه تحولی در فوتبال‌مان ایجاد کرد. ما با سه ترکیب مختلف سه برد به‌دست آوردیم اما در بازی حذفی حتماً یک طرفش باخت است. کره ما را برد اما آخرش به ژاپن باخت. شاید اگر الان بپرسید که آوردن یا نیاوردن قطبی از اول درست بود یا نه؟ نتوانم جواب دقیقی بدهم اما وقتی که او شد سرمربی، نفر اول بود و تصمیم گرفتیم بماند تا آخر بازی‌ها. نمی‌شد هر روز بگوییم بیا برو. باید می‌ماند و کاری که به او سپرده بودیم را تا پایان پیش می‌برد. من همان روزهایی که همه میگفتند تیم سه تا برد آورده و به‌به میگفتند، گفتم فوتبال یک سرش هم باخت است و امروز هم که حالا همان‌ها دارند انتقاد می‌کنند چرا باختیم، خیلی برایم عجیب نیست چون همیشه سعی کردم واقع‌بین باشم. این قطعاً یک حسن برای یک مدیر است که تا لحظه آخر پای مربی‌اش ایستاده است.
البته افشین روز آخر که از فوتبال‌مان رفت از این فوتبال و مدیرانی که اداره‌اش می‌کردند انتقاد کرد. از همه انتقاد کرد غیر از شما...
من مصاحبه‌اش را نخواندم که دقیقاً چه گفته بود، نمی‌دانم مرا هم گفته بود یا نه ولی به هر حال او هم یک‌سری نظرات دارد. اما یک عرف در فوتبال این است که مربی می‌آید، وظایفی دارد، دستمزد بالایی برای کاری که می‌کند هم می‌گیرد، بازیکن‌ها یک‌سری وظایفی دارند و در ازایش یک‌سری وظایفی بر عهده فدراسیون است تا برای‌شان انجام بدهیم. پاداش است و خیلی چیز‌های دیگر که همه را هم انجام دادیم. ما در فدراسیون هم وظیفه ایجاد تدارکات برای تیم‌ملی را داریم. می‌خواهم از خود قطبی بپرسید که در یکسال و نیم گذشته تیم‌ملی چه کمبودی داشت؟ چه کار باید می‌کردیم که نکردیم؟ برای‌شان اردو نگذاشتیم؟ بازی تدارکاتی‌شان کم بود؟ اردوهای خارجی می‌خواستند و نرفتند؟ بهترین بازی‌های تدارکاتی را برای‌شان فراهم نکردیم؟ پاداش‌های بچه‌ها را ندادیم؟ چه کاری نکردیم؟ ما که همه کار برای این تیم کردیم.
فکر کنم برای تیم‌ملی بازی نکردید!
واقعاً، آن هم دیگر در توانم نبود. اگر جوان بودم و توانش را داشتم شاید این کار را هم می‌کردم. من همه کار کردم. هر کاری که فکر می‌کردیم تیم برای موفقیت لازم داشته را انجام دادم اما آخرش نشد، نباید دیگر یکی را به این دلیل دار بزنیم. فرض کن در این چند ماه آخر دوستان به من میگفتند قطبی را برکنار کن و جایش یک مربی بزرگ خارجی بیاور چون این تیم قطعاً در جام ملتها نتیجه نمی‌گیرد و اگر نتیجه نگرفتیم بهانه بیاوریم که ما کارمان را کردیم اما نشد، ولی من به این کارها اعتقاد ندارم. می‌گویم باید جوانمردانه رفتار کرد و انصاف داشت. اصلاً حتی اگر فوتبال‌مان خیلی سرتر از کره هم بود باز هم ممکن بود در فوتبال به این تیم ببازیم. همان‌طور که کره‌ای‌ها باز هم نتوانستند در جام ملتها قهرمان بشوند و این‌بار هم بازی را به ژاپن باختند.
این حرف‌های‌تان خاطره روزهای آخر صفایی را در ذهن تداعی می‌کند. فدراسیونی که هیچ موفقیت فوتبالی نداشت اما الگوساز شد!
واقعاً، یادتان هست؟ او چهار سال کار کرد و حاصل کارش ماند برای آقای دادکان که برداشت کند. ببینید من کاری ندارم اما یک مدیرم که نه پول‌های میلیاردی فوتبالیست‌ها و مربیان را می‌گیرم و نه منفعتی از این حضور دارم. وظیفه‌ای است که بر عهده‌ام گذاشته شده و تا آخرش هم انجام می‌دهم. هر موقع هم که نباشم چیزی از دست ندادم اما دوست دارم مفید باشم ولی می‌خواهم کمی انصاف داشته باشید در نقد‌های‌تان. واقعاً رفتن کفاشیان و به‌هم‌ریخته شدن نظم سیستم فوتبال و سودجویی یک‌سری آدم سیاسی و کسانی که چشم به این صندلی دوخته‌اند و همه هدف‌شان فقط رسیدن به فدراسیون فوتبال است، دردی را دوا می‌کند؟ بیاییم کاری را انجام بدهیم که به صلاح فوتبال باشد. باید سیستمی کار کنیم برای موفقیت وگرنه چه کسی برای مسابقات تیم‌ملی بیشتر از من استرس دارد و فشار تحمل می‌کند؟ چه کسی بیشتر از من سیبل میشود؟
اصلاً یکی از مشکلات همین‌جاست که شما طوری رفتار می‌کنید تا همه شما را مقصر بشناسند! حتی در جاهایی که کاملاً پیداست دست‌تان نیست خود را سیبل می‌کنید! یک رئیس که نباید همه چیز را بپذیرد!
من اگر کاری می‌کنم برای این بچه‌ای است که مسئولیتش را دارم. من باید مراقب باشم که فوتبال کمتر دچار مشکل شود حتی اگر خیلی از جاها خودم سیبل نشوم اتفاقات دیگری می‌افتد. خیلی از دوستانم هم به من ایراد می‌گیرند، دعوایم می‌کنند و می‌گویند به تو چه که خودت را می‌اندازی وسط. تیم‌ملی به هر دلیلی نرفته بالا باید بپذیریم فوتبال خواسته مردم را عمل نکرده. من هم از همان روز اول تمام تلاشم را کردم ولی نشد. قبول دارم که خواسته‌های مردم را با این ناکامی‌ها برآورده نکردیم. بله من به عنوان رئیس فدراسیون مقصر هستم اما همه این تقصیرات که گردن من یک نفر نیست. بالاخره این دلخوری و مشکلات فوتبال که همه‌اش متوجه من نیست. کلی مشکلات در فوتبال داریم، بخشی از آن مربوط به قبلی‌هاست و بخشی برای آینده، مشکلات اقتصادی داریم، سیاسی و خیلی موضوعات دیگر. این اتفاقات حاصل یک روند است در فوتبال ما. این همه مشکل داریم بعد تیتر روزنامه‌ها میشود «دایی تشویق شد، کفاشیان هو» مثلاً در تمرین یک تیم چنین اتفاقی افتاده است. این میشود دغدغه بزرگ رسانه‌های ما! نمی‌گویم چرا تیترش می‌کنند اما می‌گویم فوتبال را باید طوری دیگر توسعه داد. همه باید با هم کمک کنیم. می‌خواهم بدانم اگر کس دیگری جای من بود برای تیم‌ملی چطور تدارک می‌دید؟ دیدار دوستانه بیشتر می‌گذاشت یا کمتر؟ ما از همه امکانات‌مان استفاده کردیم پس نباید این‌طور یک نفر را تخریب کنیم!
شما از طرف سازمان زیر فشارید که استعفا بدهید؟
خداییش نه. بعد از بازی، با آقای سعیدلو بودیم، او حتی همان شب از قطبی هم تجلیل کرد و من عکس‌هایش را در موبایلم دارم. هیچ فشاری نیست.
راستی اگر یک‌سال‌ونیم به عقب برمی‌گشتیم باز هم حاضر بودید قطبی را برای تیم‌ملی بیاورید؟
الان که نتیجه بازی با کره را دیدم نه! اما آن موقع این اطلاعات را نداشتم، آن موقع او سه بازی در مقدماتی داشت که نتایج خوبی بودند. برای آن نتایج باز هم قطبی را می‌آوردیم.
برسیم به بحث شیرین مربی خارجی!
آن هم ان‌شاءالله یک چیزی میشود! دنبال مربی هستیم حالا تلاش می‌کنیم که یکی را بیاوریم دیگر!
الان 5 تیم‌ملی ایران مربی ندارند، این خودش یعنی بی‌ثباتی!
ما الان در یک فصلی هستیم که قرارداد مربیان همه تیم‌های‌مان به پایان رسیده. برای تیم‌های امید و جوانان دست نگه داشتیم تا سرمربی تیم بزرگسالان را انتخاب کنیم و بعد به دنبال مربیان دیگر برویم چون این‌بار می‌خواهیم برای ایجاد یک زنجیر کاری، مربی بزرگسالان‌مان مدیرفنی همه تیم‌های دیگر ملی باشد، شبیه همان کاری که در دیگر کشورها انجام می‌دهند. این نظر کمیته فنی است. برای همین می‌خواهیم یک سرمربی با دانش و بزرگ بیاوریم که بتواند برای همه تیم‌های ملی برنامه‌ریزی کند.
و اگر چنین شخصی پیدا نشد؟
از یک مربی ایرانی خوب در همین نقش استفاده می‌کنیم. از این به بعد در حقیقت مربی بزرگسالان روی همه تیم‌های پایه نظارت می‌کند حالا چه ایرانی باشد و چه خارجی.
پس خیلی تلاش کنید تا یک مربی بزرگ خارجی بیاورید!
خودمان هم این کار را می‌کنیم. به هر حال اگر خارجی می‌آوریم باید کسی باشد که بتواند دانش فنی باارزشی را وارد فوتبال کشورمان کند. چیزی که در ایران کسی نداشته باشد. در غیر این‌صورت اگر مربی خارجی نیاوریم بهتر است. دنبال مرور گزینه‌ها در این مورد هستیم و به زودی تصمیم‌مان را می‌گیریم.
40
نظر شما