مرد شماره یک قرمزها

علی جوادی: روزهای حضور بی‌سر و صدای او در شورای اسلامی شهر تهران وقتی بسر آمد که قرار شد برای شهردار آینده تهران تصمیم‌گیری شود. رأی‌گیری بر سر انتخاب شهردار تهران همان اتفاقی بود که اعضای شورای شهر را رودرروی هم قرار داد و در همین روزها بود که حکم برکناری محمدحسن انصاری‌فرد زده شد.

مردی که در بدترین زمان ممکن پرسپولیس را تحویل گرفته بود و در همین روزها بایرن مونیخ را به تهران آورد اما برای سازمان تربیت بدنی مسائل مهمتری وجود داشت که باید به آنها فکر می‌کرد و می‌پرداخت. به این ترتیب دو رأی مخالف قالیباف به هیأت رئیس پرسپولیس آمدند. یکی به عنوان مدیر عامل و دیگری به عنوان سخنگوی هیأت رئیسه.

این تیم برخلاف نظر بسیاری از اهالی ورزش عالی کار کرد و توانست حاشیه‌های ویران‌کننده این تیم را کنترل کند. پاداش چنین مدیریتی، قهرمانی بود؛ اما تشکیلات این تیم پایبند اصول و قواعد ورزشی نبود که به این دلیل، مدیرانش را تثبیت کند که آمدن آنها هم همین گونه بود. با استدلالی که بنا شد این تیم به پرسپولیس بیاید، برنامه حذف این کادر مدیریتی نوشته شد تا به این ترتیب حبیب کاشانی جای خود را به داریوش مصطفوی بدهد. تغییری که البته هیچ هواخواه و مدافعی نداشت. با این حال همه چیز آرام پیش رفت.

اگرچه سخنگوی فصل قبل هیأت رئیسه در معادلات تازه جایی نداشت و فعالیت‌های انتخاباتی‌اش در جهتی خلاف خواست سازمان تربیت بدنی صورت می‌گرفت تا به این ترتیب خود را از کانون قدرت در ورزش دور کند؛ اما کاشانی باز هم با جریان برنده همسو شد و این حمایت را در گرمترین روزهای انتخابات علنی کرد تا سهم خود را خیلی زود از سازمان طلب کند.

او این بار به عضویت هیأت رئیسه درآمد تا مقدمات حضورش روی صندلی قدیمی فراهم شود. این بار شاید هیچ مخالفی برای تغییر وجود نداشته باشد. چراکه نه این انصاری‌فرد مانند برادر کوچکترش عمل کرد و نه این بار کاشانی فردی ناشناخته و صرفاً سیاسی است.