عرفان حاج بابایی: وحید شمسایی در تقابلی دو نفره با فالکائوی برزیلی به جایی رسیدند که پس از وداع با فوتبال، هر چند وقت یکبار، یکی شان به میدان بر می گردد و در چند مسابقه دوستانه ساده تعدادی گل می زند و رکورد گل‌های رقیبش را می‌شکند. هر دو حالا در حوالی ۵۰ سالگی هستند اما این هماوردی شخصی‌شان سبب شده بازی موش و گربه‌شان ادامه داشته باشد.
آیا مثل مثلا کازایوشی میورا حرفه‌ای و باشگاهی بازی می‌کنند؟ نه! حالا وحید که دیده فالکائو کنار کشیده قصد بازگشت دارد. احتمالا باید برای او چندین بازی دوستانه در حالت تقابل با تیم های ضعیف بگذارند تا او راحت تعداد گل‌هایش را بالا ببرد. وحید که خود عضو کمیته فنی فوتسال است احتمالا از آن جایگاه برای بازگشت به میدان اقدام کرده است. این بازی اما روی روند تیم ملی اثر نمی گذارد؟ قطعا چرا!
حالا احتمالا گفتن در نقد این جمله را او و نزدیکانش خیلی تند و پرخاشگرانه پاسخ می دهند. اینکه آقای گلی دنیا یک افتخار ملی است و وحید برای اعتلای نام کشورش چنین کار دشواری را انجام می دهد ولی کاش شمسایی یک بار مروری کند روی حرف های علی دایی به مارکا در واکنش به اینکه ممکن است رکوردش را کریس رونالدو بشکند و آقای گل دنیا شود: «ببینید من خوشحال می شوم رکوردم به دست یکی مثل کریس رونالدو که بدون شک یکی از ۵ بازیکن تاریخ دنیاست شکسته شود. بالاخره این رکوردها برای شکسته شدن هستند و اگر قرار بود تا ابد بمانند که من نمی توانستم رکورد آقای فرانس پوشکاش بزرگ را بشکنم.»
این بار همه ما افتخار می کنیم وحید برگردد و رکورد فالکائو را بشکند اما اگر او هم برگشت، این بازی تا کجا ادامه پیدا می کند؟ آیا وحید می پذیرد در لیگ بازی کند و در رقابت با بازیکنان دیگر این قدر خوب باشد که به تیم ملی فراخوانده شود یا تیم ملی باید این رانت را در اختیارش بگذارد که بیاید و همه به او توپ بدهند تا گل بزند و در این پروسه جای جوانترهایی که باید کسب تجربه کنند و شمسایی های بعدی باشند ، تنگ شود؟ این واقعا چیزی نیست که اگر قرار باشد اتفاق بیفتد ، نیاز به خوشحالی داشته باشد و مثل احسان علیخانی، اهالی فوتسال را هم ذوق زده کند!
255 41
نظر شما