توماس فریدمن در یادداشتی به بحرانی اشاره می کند که مصر برای اسرائیل خلق کرده و می نویسد:
اسرائیل می تواند اوضاع را آشفته تر از پیش هم کند. برخی تحلیل گران ادعا می کنند که حوادث مصر نشان داد که اسرائیل نمی تواند صلحی پایدار با فلسطینی ها را تجربه کند.
این باور هم اشتباه و هم خطرناک است.
مطمئن باشید که حسنی مبارک متحد قدیمی و کارکشته اسرائیل، مستحق تمام خشم و غضبی است که این روزها به سمت او روانه شده است. بهترین زمان برای اتخاذ تصمیم های سخت زمانی است که شما بیشترین قدرت را در اختیار دارید. در این شرایط شما هم خوب فکر می کنید و هم خوب تصمیم می گیرید. در بیست سال گذشته، حسنی مبارک تمامی ابزارهای سیاسی و حقوقی برای پر کردن خلا میان حاکمیت و اخوان المسلمین را در اختیار داشت . مبارک اما در تمام این مدت به عمد بر خلا سیاسی میان خود و اخوان المسلیمن افزود تا یک نکته را به جهانیان بفهماند: یا من یا آنها.
اکنون حسنی مبارک وعده اصلاحات می دهد و البته در روزهایی که هیچ قدرتی در اختیار ندارد. اکنون بسیار دیر است. بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی هم در خطر تبدیل شدن به حسنی مبارک جریان صلح قرار دارد. اسرائیل هیچ گاه در نیم قرن گذشته تا این اندازه با فلسطین در تخاصم نبوده است و البته هیچ گاه هم تا این اندازه شرکایی تابع در میان رهبران فلسطین مانند محمود عباس نداشته است. با این همه بی بی هر روز بهانه ای جدید می یابد تا مانع از قرار گرفتن طرح صلح بر روی میز شود. آمریکایی ها هم این بدجنسی اسرائیل را درک می کنند. اکنون با تشکر از افشاگری های الجزیره در خصوص امتیازدهی های محمود عباس ؛ همه می دانند که اسرائیل تا کجای این بازی پیش آمده است. من نمی دانم که آیا رهبران فلسطین به این نتیجه رسیده اند که این بازی را خاتمه دهند یا خیر؟ اما می دانم که اسرائیلی ها میل بسیاری به کشاندن فلسطینی ها تا چند هزار مایل دیگر برای خسته کردن آنها و گرفتن امتیازهای بیشتر دارند.
متن کامل این یادداشت را اینجا بخوانید
نظر شما