به گزارش خبرآنلاین، ترکیب هیئت داوری بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر از مرحله گزینش این افراد تا شروع به کار آنان و داور آثار همراه با خبرهایی حاشیه‌ای بود تا اینکه بالاخره با استعفای یکی از اعضای این هیئت بالاخره روشن شد همه آنچه به عنوان شایعات منتشر شده بود چندان هم بی‌ارتباط با واقعیت نبود.
گرد هم آمدن ابوالقاسم طالبی کارگردان سینما، علی معلم تهیه‌کننده سینما، جهانگیر الماسی بازیگر سینما، جابر قاسمعلی فیلمنامه‌‌نویس، مجید انتظامی آهنگساز، دکترحسن عباسی منتقد و کارشناس استراتژیک رسانه و اسدالله نیک‌نژاد کارگردان سینما برای داوری فیلمهای سینمایی این دوره از جشنواره به وضوح نشان داد رویکرد مدیران چیست و کدام بخش از آثار قرار است بیشتر مورد توجه باشد.
اما هنوز کار هیئت داوری به پیش نرفته بود و مدت زیادی از انتشار نام آنان نمی‌گذشت که اسدلله نیک‌نژاد با انتشار نامه‌ای درخواست کناره‌گیری از ترکیب هیئت داد، خواسته او پذیرفته شد و تعداد داوران جشنواره به شش نفر رسید و دبیر جشنواره هم اعلام کرد نیازی به اضافه شدن چهره دیگری به هیئت داوران نیست.
در این دوره از جشنواره فیلم فجر ترکیب هیئت انتخاب تقریباً همزمان با اعلام بخش اول آثار پذیرفته شده در مسابقه معرفی شدند و شنیده می‌شد اعضای هیئت چندان تمایلی به علنی شدن اسامی خود ندارند. ترکیب هیئت داوری نیز علاوه بر استعفای نیک‌نژاد با خبرهایی متفاوت در مورد حضور پوران درخشنده در گروه داوران روبرو شد که در نهایت درخشنده برای داوری بخش مسابقه بین‌الملل گزینش شد و شهریار بحرانی که نام او به عنوان داور بخش بین‌الملل اعلام شده بود، گفت از ابتدا در مورد داوری با او صحبتی نشده است.
سخنان جهانگیر الماسی در گفت‌و‌گو با خبرآنلاین که توجه ویژه به مضمون فیلمهای سینمایی را مسئله‌ای پراهمیت برای هیئت داوری و انتخاب دانست در کنار حضور حسن عباسی به عنوان کارشناس استراتژیک رسانه در ترکیب داوران بیش از پیش روشن کرد امسال قرار است مضمون‌ها مهمتر از ساختار تلقی شوند.
ردپای این نوع نگاه در دفترچه برنامه یکساله معاونت امور سینمایی نیز قابل مشاهده بود. بیان اولویت‌های موضوعی و تاکید چندین و چند باره جواد شمقدری در مقام معاون امور سینمایی به لزوم گسترش سینمای سیاسی و فرهنگ‌سازی به واسطه سینما در میان مردم همگی نشان می‌دهد توجه ویژه به مضمون فیلمهای سینمایی در داوری‌های این دوره از جشنواره به چه دلیل است.
این یک سوی ماجراست و سوی دیگر سینماگرانی هستند که با اتکا به پیشینه و سابقه کاری خود در سینمای ایرانی، فارغ از اینکه احتمالاً مضمون بیش از ساختار فیلمشان اهمیت پیدا خواهد کرد، آثاری ساختند و به جشنواره ارائه دادند.
در مرحله اول تعدادی از این فیلم از فهرست آثار مسابقه خط خوردند و به بخش تازه تاسیس و بی‌تعریف نوعی نگاه راه پیدا کردند. برزخ نوعی‌نگاه برای آثار کارگردانانی چون علیرضا داودنژاد که به موضوع اعتیاد دختری جوان پرداخته و فیلم تهمینه میلانی که اختلاف نظر میان دو آرشیتکت موضوع اصلی آن است و اثر فریدون جیرانی و تعدادی فیلم دیگر نشان داد، تکلیف هیئت انتخاب با فیلم‌هایی که احتمالاً مضمون آن‌ها برای داوری در جشنواره مناسب نبوده چندان روشن نیست.
نه وجهه سیروس الوند و داودنژاد و میلانی و جیرانی و عبدالرضا کاهانی اجازه می‌دهد فیلمشان به بخش خارج از مسابقه معرفی شود و نه رویکرد اصلی جشنواره می‌تواند شرایط داوری برای این فیلم‌ها فراهم کند؛ بر این اساس است که چنین فیلم‌هایی به بخشی با عنوانی متفاوت از خارج از مسابقه و در اصل به بخش خارج از مسابقه جشنواره هدایت می‌شوند.
بعد از غربال اولیه که از سوی هیئت انتخاب صورت گرفت و مشخص شد چه فیلم‌هایی داوری خواهند شد و چه فیلم‌هایی نه؛ این بار نوبت سینماگران بود که پس از مواجهه با هیئت داوری بگویند مایلند فیلمشان مورد قضاوت قرار بگیرد یا خیر.
فریدون جیرانی با بیرون کشیدن فیلم خود از بخش نوعی نگاه حضور اثرش را در جشنواره منتفی کرد و محمدعلی طالبی دو بار نامه نوشت و مصاحبه کرد و گفت مایل نیست «باد و مه» در این جشنواره مورد داوری قرار گیرد، هرچند پاسخ نامه او از سوی مدیران جشنواره چنین بود که وضعیت اثر این کارگردان در جشنواره تغییر نخواهد کرد.
از سوی دیگر شنیده‌ها حاکی است علاوه بر دو فیلمی که به صورت رسمی اخباری در مورد حضور آنان در جشنواره و داوری آنان منتشر شد، تعدادی از فیلمهای سینمایی و سینماگران حاضر در بخش مسابقه درخواست داوری نشدن اثرشان را ارائه کرده‌اند؛ مسئله‌ای که شفاف نشدن آن ابهامات را در مورد تکلیف داوری فیلمهای این دوره از جشنواره بیشتر می‌کند.
چنین تصور می‌شود که نتیجه داوری این دوره از جشنواره و وضعیت حضور و تمایل سینماگران به ارزیابی اثرشان در این رویداد سینمایی در پایان کار جشنواره تصویری از سینمای ایده‌آل مدیران سینمایی را به نمایش بگذارد؛ سینمایی که قرار است به قول جواد شمقدری عرصه‌های فراموش شده آن همچون سینمای مقاومت اسلامی، مباحث بین‌المللی و اسلامی و سینمای سیاسی احیا شود.
54143
نظر شما