اینکه قطبی گزینه‌ای مناسب برای اداره تیم ملی است یا نه، مسئله‌ای فرعی است. به جای پرداختن به انتقادهایی که شاید خیلی از آنها منصفانه و خیلی از آنها هم غیرمنصفانه باشد، معتقدم قرارداد با قطبی وجاهت قانونی ندارد. این حرف البته به معنای نفی توانمندی‌های او نیست. من قصد هیچ نوع بی‌احترامی به این مربی ندارم و اصلاً بحثم درباره او شخصی نیست. من به قرارداد این مربی ایرادی شکلی می‌گیرم و معتقدم از نظر قانونی، این انتخاب خلاف مقررات و اساسنامه فدراسیون جهانی فوتبال و فدراسیون ایران است. این نکته‌ای است که در روزهای اخیر اصلاً کسی اشاره‌ای درباره‌اش نداشته است.
اساسنامه فدراسیون تأکید دارد کمیته تیم‌های ملی باید کمیته فنی تخصصی مختص مربیان تیم‌های ملی داشته باشد، کمیته‌ای صالحه که توان برنامه‌ریزی و آنالیز برنامه مربیان ملی را داشته باشد و بتواند برای فوتبال استراتژی تعیین کند. فدراسیون ایران اما چنین کمیته‌ای را تشکیل نداده است و انتخاب قطبی و همه انتخاب‌های قبلی که گاه در نمایشی مبتدیانه پس از تشکیل جلسات هم اندیشی برگزیده شده‌اند، همگی انتخاب‌هایی فردی و سلیقه‌ای بوده‌اند. انتخاب‌هایی که سرانجامش به حذف تیم ملی و سیر نزولی فوتبال ایران رسید. بر این اساس من اصلاً انتخاب قطبی را دارای وجاهت قانونی نمی‌دانم. وقتی فدراسیون ایران کمیته فنی ندارد یعنی برنامه‌ای برای آینده فوتبالش ندارد. این اتفاق یعنی اصلاً کسی وجود ندارد که بخواهد برنامه‌های ارائه شده از سوی سرمربی تیم ملی را بررسی کند و با هدف‌های فوتبال ملی در سال‌های پیش‌رو انطباق دهد.
این انتخاب سلیقه‌ای نمی‌گذارد تا ما بدانیم مثلاً در چهار سال آینده چه هدفی را در دستور کار خود داشته باشیم. اینکه می‌خواهیم تلاش کنیم تا قهرمان جام ملتها باشیم یا با هدف قراردادن جام جهانی 2014 به سمت جوانگرایی مطلق می‌رویم. اینکه آیا این امکان وجود دارد که تلفیقی از تیم جوان شده و ستاره‌های فعلی را به میدان بفرستیم و درحالی که آینده‌نگر هستیم، شانس قهرمانی‌مان پس از 30 سال در جام ملتها وجود داشته باشد. وقتی در فدراسیون چنین تشکیلاتی وجود ندارد یعنی هیچ کس نبوده تا برنامه ارائه شده از سوی قطبی را بررسی کند و آنچه او ارائه کرده را با استراتژی آینده فوتبال انطباق دهد. پس قطبی با همان منطقی مربی تیم ملی شده که پیش از این از کنار اسم او می‌گذشتند.
نظر شما