به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شنبه ۲۶ مرداد، بیست و نهمین سالروز آزادسازی اسرای ایرانی در جنگ ایران و عراق بود. انسان‌هایی که بدون هیچ چشم داشتی و برای دفاع از سرزمین و زادگاه خود وارد جنگی شدند که هیچ گاه نمی‌دانستند پایان آن چه خواهد بود. دو سال پس از پایان جنگ ایران و عراق آزادی برای اسرا در حالی که انتظارش را نداشتند اتفاق افتاد. روایت این آزادی از نگاه هر آزاده حال و هوای خودش را دارد. از نگاه خانواده‌های چشم‌انتظار اما بی‌تردید آزادی عزیزانشان از چنگال رژیم دژخیم بعث عراق اتفاقی فراموش‌نشدنی و ماندگار است.
پس از گذشت بیست و نه سال از آن ماجرا عکسی را در خبرآنلاین منتشر کردیم تا کاربران هم نظر خود را در رابطه با این موضوع بیان کنند. برآیند نظرات کاربران خبرآنلاین حس خوبی بود که از رشادت‌های فراوان رزمندگان که برای دفاع از کشور از خودگذشتگی‌های بسیاری انجام دادند. حس غروری که هنوز هم حس می‌شود.
بسیاری از کاربران معتقد بودند که اگر این رزمندگان و شجاعت آنها نبود امروز ایرانی هم وجود نداشت. آنها جانشان را به خطر انداختند تا امروز ما به راحتی زندگی کنیم.
یکی از کاربران بی‌نام نوشته بود که سالها استقامت آزادگان با غیرت در اردوگاه های دژخیمانه رژیم بعث و صبر و پایداری خانواده‌های این عزیزان همواره ستودنی و فراموش نشدنی است. تا ابد دست‌بوستان هستیم.
عده‌ای اما ضمن قدردانی از زحمات این رزمندگان مقداری از اوضاع به وجود آمده گله‌مند بودند و نوشتند: «این بزرگواران رنج اسارت را برای مردم و میهن تحمل کردند و شهدا خون خود را برای وطن دادند، اما امروز یه عده که نمیدونن وطن چی هست، سو استفاده میکنند.»
در این میان فردی به نام عابدینی هم خاطره زیبایی از زمان آزادی اسرا نوشت: «آن موقع من درلنگرکاه آرژانتین بودم به خاطر تحریم‌هاکه مردم زیاد آگاه نبودند. کاپیتان ما انگلیسی بود مرا صداکردن و تمام خارجی‌ها به خاطر برادرم که آزاده بودبه من تبریک گفتند و گفتند باید همه را مهمان کنی. یک روزخوب و رویایی بود برای من و تمام خارجی‌ها و بچه‌های ایرانی.»
برخی از افراد هم بازخورد منفی نسبت به این موضوع داشتند و کاربری با نام وطن دوست در پی نظرات آن افراد نوشت: «فکر نمی‌کردم بازخورد منفی به موضوعی مثل آزادگان اینقدر زیاد باشه! با مطالعه نظرات همین صفحه میشه فهمید مردم از سوء استفاده‌هایی که بعضی به نام ایثارگر کرده‌اند ناراحتند و اون را دارند به همه تعمیم میدن. تو همه جای دنیا رزمندگان دوران جنگ و به اصطلاح کهنه‌سربازان احترام خاصی دارند و مردم برای اونها ارزش قائلند، حال چرا ما اینطور شدیم، سؤال خیلی مهمیه. من اگر جای حاکمیت بودم هرچه زودتر روش گذشته رو اصلاح میکردم تا بیش از این، سرمایه اجتماعی رو از دست ندم.»
۲۵۸۲۴۵
نظر شما