فیلم‌هایی که می‌توانند در بازارهای خارجی هم موفق باشند

یک- «ورودآقایان ممنوع» رامبد جوان بعد از «پسر آدم دختر حوا» دومین فیلم اوست که سرو سامانی متناسب با استانداردهای سینمای کمدی [حرفه ای‌]جهان دارد. 

البته این فیلم به اندازه فیلم قبلی از شوخی‌هایی که حاصل «وضعیت» کمیک است بهره نمی‌برد و بیشتر وابسته به دیالوگ است. با این همه این دیالوگ‌ها به شیوه «آلن» با نشانه‌های  آشنا برای مخاطبان خود داد و ستد دارند و با اجرای تصویری همراهند و دچار بلیه لطیفه‌گرایی رایج در سینمای ایران نیستند.

در واقع شوخی‌های این فیلم برای مخاطب غیر فارسی‌زبانی هم که فیلم را با زیرنویس ببیند جذاب است و شاید این شیوه کمدی‌سازی بتواند با موفقیت تجاری این فیلم در سال بعد، سطح نازل کمدی‌سازی سینمای بدنه ما را ارتقاء دهد. می‌دانیم که در سینمای بدنه ما  تقلید از فیلم‌های موفق ، حرف اول را می‌زند و امیدوارم این تقلید فقط در حد بازتولید ایده نماند و شاهد ساخت بهتری هم به کمک شگردهای ژانری و شگردی «فیلم مبدأ» باشیم. 

دو- «مرهم» علی‌رضا داودنژاد فیلم خوبی است در واقع بهترین فیلمی است که تا به حال از او دیده‌ایم و نیازمند تبلیغات اشتباه هم نیست. واقعا این فیلم ممکن است مجوز نمایش عمومی نگیرد؟ باورش نه تنها دشوار که تا حدی ناممکن است. 

«مرهم» فیلم سازگاری است با ذائقه مخاطبان عام و می‌تواند همزمان دل از مخاطبان خاص هم ببرد.از آن فیلم‌های بی‌مشکلی است که در عین حال که به وجوه نصیحت‌گرایانه سینمای بدنه ما وفادار است از زیبایی‌شناسی یک فیلم موفق دوری نکرده و در یک کلام با موفقیت کامل مدل فیلمسازی هالیوودی را اجرا کرده و می‌تواند یک سرمشق قرار گیرد برای سینمای بدنه ما و چشم دوختن به بازارهای فرامرزی که نیاز اصلی و حیاتی سینمای ایران است. 

سه- «راه آبی ابریشم» محمد بزرگ‌نیا فیلمی ست که محتملا در سال سینمایی 90 از رکورد‌شکنان گیشه خواهد بود و در صورت بازاریابی مناسب، نه تنها در کشورهای خاورمیانه که در کشورهای شرق دور و شرق نزدیک و حتی در اقیانوسیه  هم مخاطب و بازار خواهد داشت . این فیلم توانسته پس ازگذشت سال ها از ساخت موفقیت آمیز «کشتی آنجلیکا» دوباره بزرگ‌نیا را [به قول فردوسی‌پور] به بازی برگرداند. 

البته فیلم بی‌ایراد نیست و اولین ایراد برمی‌گردد به دیالوگ‌نویسی‌اش که هیچ ربطی به قرن چهارم هجری ندارد و دومین ایراد هم مرتبط است با قلت خرده روایات که درآثار این چنینی، قصه را خلوت نشان می‌دهد. 

خب، درست است که این فیلم در مقایسه با«دزدان دریایی کارائیب» دارای جلال و جبروت در اجرا و جلوه‌های ویژه شگفت آور نیست، اما می تواند آغاز خوبی باشد برای موفقیت تجاری سینمای ایران در کشورهای آسیایی. بالاخره از یک جایی باید شروع کنیم ، نه؟

54