رضا پورعالی؛سعید علی حسینی که در رقابتهای جهانی 2017 و بازیهای آ سیایی 2018، روی سکو رفت، حالا همچون دو المپیک 2012 و 2016، المپیک 2020 را هم باید از خانه تماشا کند. برای او که حالا در 31 سالگی، مورد بی مهری قرار گرفته، آیا زمان، زمان خداحافظی است؟! خودش می گوید نه! سعید این روزها با انگیزه تر از همیشه است تا برخی چیزها را به برخی ها ثابت کند.
می گویند به خاظر آزمایش دوپینگ اردوی تیم ملی را ترک کردی...
بله! من هم این را شنیده ام و متاسفم که سرمربی تیم ملی هرجا می نشیند، برای وارونه جلوه دادن حقیقت این را می گوید. اتفاقا باید بگویم وقتی بعد از رکوردگیری، سه هفته آزمایش دوپینگ را عقب انداختند، یعنی تیم مشکل داشت، نه سعید! محمد حسین برخواه بهتر از هر کس دیگر در جریان آسیب دیدگی من بود. پرونده پزشکی من پیش دکتر نوروزی موجود است. من حتی در خلال اردوی نور و در همان مازندران پیش فیزیوتراپ رفتم. اما برخواه دائم به من می گفت تمرین کن، چیزی نمی شود! او بدون توجه به اینکه من زانویم را عمل کرده ام، تمریناتی برایم در نظر می گرفت که متناسب با شرایط من نبود و باعث می شد آسیب دیدگی من هر روز تشدید شود.
یعنی تو، سرمربی تیم ملی را مقصر آسیب دیدگی ات می دانی...
ببینید، من از بعد از مسابقات آسیایی چین، زیر نظر سرمربی تیم ملی تمرین کردم و کاملا با برنامه های ایشان پیش رفتم، اما برخی تمرینات سنگین و پرفشار باعث شد کشاله پایم آسیب ببیند. او حتی اجازه نمی داد من حرکت های مکمل را بیایم و اعتقادی به این حرکت ها نداشت. سرمربی تیم ملی بدون توجه به شرایط پای من، دائم با من بدرفتاری می کرد و می گفت تو هم داری راه کیانوش رستمی را می روی! البته ایشان رفتاری شبیه به این را پیش از این با مجید عسکری، همایون تیموری، علی مکوندی، علیرضا سلیمانی محمدرضا براری و حتی علی هاشمی هم داشت و بارها با رفتارهای خود ثابت کرده مربی انعطاف پذیری نیست.
با این حال خیلی ها می گوید خود سعید هم نباید اردوی تیم ملی را ترک می کرد...
آنها باید جای من در اردو باشند و بعد قضاوت کنند. برخواه با وجودی که از آسیب دیدگی من مطلع بود، بارها به من گفته بود اگر در رکوردگیری شرکت نکنم از تیم خط خواهم خورد. او حتی به کنایه می گفت، کسانی که سنشان بالاتر است اگر شانس مدال نباشند به جهانی اعزام نمی شوند. این صحبت ها تا یک روز قبل از رکوردگیری هم ادامه داشت و من هم دیدم با این شرایط دیگر لزئمی ندارد در اردو بمانم. با این حال حتی اگر هم اشتباه از من بوده باشد، پس نقش فدراسیون چیست؟ آیا آنها نباید برای ورزشکاران ملی شان برنامه داشته باشند؟ مگر فدراسیون متولی اصلی وزنه برداری نیست؟ اینکه به بهانه مصدومیت اسم مرا برای گزینشی سوئیس رد نکردند، چه توجیهی دارد؟ من فکر می کنم، آنها می خواهند با عوام فریبی و مقصر جلوه دادن ورزشکار، از زیر بار مسئولیت فرار کنند. شک نکنید این اقایان حتی اگر اسم مرا برای گزینشی سوییس رد میکردند، باز قبل مسابقات المپیک با یه جلسه صوری میکفتند شورای فنی تصمیم گرفته این نفرات بروند المپیک.
حالا سئوال اصلی این است که برنامه سعید علی حسینی برای آینده چیست، آیا برای همیشه از وزنه برداری خداحافظی می کند؟!
هرگز. من با انگیزه تر از قبل در لیگ وزنه برداری شرکت می کنم تا به همه ثابت کنم، اگر در المپیک نیستم، به دلیل برخی نیت های بدی بود که باعث شد به جای حفط من، در مسیر حذف من قدم بردارند. من با وزنه هایی که می زنم ثابت می کنم این فدراسیون و سرمربی تیم ملی بودند که شرایط را برای من مهیا نکردند و نخواستند من در المپیک حاضر باشم. من اگر بعد از 8 سال دوباره به صحنه رقابت برگشته ام، دو هدف بزرگ داشتم؛ یک اینکه خودم و توانایی هایم را ثابت کنم و دوم هم اینکه جوابگوی محبت های مردم باشم. البته در این راه افرادی هستند که نه تنها کمک نمی کنند، بلکه سد راه من شده اند. اما این بار دیگر تسلیم نمی شوم و اجازه نمی دهم برخی نیت های بد، مرا از هدف هایی که دارم دور کند.
43257
نظر شما