به گزارش خبرآنلاین؛ساعت هنوز 9 صبح نشده بود که سرمربی سپاهان در تماسی تلفنی با یکی از دوستانش گفت می خواهد در نشست کمیته فنی تیم های ملی تیغ انتقاد را به سوی عباس ترابیان ، سرپرست کمیته تیم های ملی بگیرد که در مصاحبه های مداومش از نیاز تیم ملی برای استفاده از مربی خارجی سخن می گوید. از اینکه او گفته بود تیم ملی نمی تواند با مربی ایرانی به موفقیت برسد.
این همه قصه نبود چون دیگر اعضای فوتبالی حاضر در جلسه هم هر کدام شان بهانه ای داشتند تا بخواهند به بحث مربی خارجی انتقاد کنند. « حفظ شان مربی داخلی» شاه کلید اعضا برای انتقاد بود و تیربار حملات کلامی علیه ترابیان بود که تمام هم نمی شدند. از یک سو افاضلی و معینی به عنوان نمایندگان کمیته تیم های ملی برای در اختیار گرفتن هدایت تیم امید باید موضع مربیانی چون ابراهیم زاده و قلعه نویی را حمایت می کردند تا خودشان هم بتوانند از حمایت های این اعضا بهرمند باشند. مهدی تاج دیگر فرد حاضر در جلسه بود. او مشکلی با استخدام مربی خارجی نداشت اما آنچه برایش اهمیت پیدا می کرد به بازی گرفته نشدنش در قصه انتخاب کرش بود. پروژه ای که او هم مثل همه مردم دیگر اسم سرمربی مورد نظر را از روزنامه ها فهمیده بود و این را توهینی به خود در مقام نایب رئیس فدراسیون می دانست.
علیرضا منصوریان هم که نماینده افشین قطبی ، سرمربی قبلی محسوب می شد به هر حال یک مربی داخلی است که می خواهد صاحب جایگاهی بزرگتر در فوتبال شود. برد برابر روسیه هم در شرایطی که فدراسیون حاضر می شود به هومن افاضلی تیم بدهد ، او که سابقه بیش از 60 بازی ملی در کارنامه دارد پس حتما باید صاحب بختی بیشتر باشد.
همان دقایق ابتدایی جلسه است که صداهای طرفین بلند می شود. اول از همه آتش انتقاد را منصوریان داغ می کند. او همانی را برای شروع بحث ، می گوید که امیر قلعه نویی هم انتظار شنیدنش را دارد؛« دو ماه است می گویید مربی خارجی و در این مدت اصلا توجه نمی کنید که شان مربیان داخلی حفظ نشده. ما هم مشکلی نداریم اگر مربی بزرگ خارجی برای تیم ملی آورده شود اما نباید این ماجرا به توهین به کار مربیان وطنی تبدیل شود.»
و قلعه نویی از این پس میداندار می شود. او مستقیم ترابیان را هدف قرار می دهد و می گوید:« دوستان می روند مصاحبه می کنند که مربیان وطنی توانایی اداره تیم ملی را ندارند. به هر حال این بازیکنان از دل همین لیگ ساخته می شوند....» او دلی پر درد دارد و در حرف هایش ابراهیم زاده را هم شاهد می گیرد. مربی ذوب آهن البته کمی معتدل تر از دیگر همتایانش سخن می گوید. مهدی تاج هم فرصت را مغتنم می شمارد و وارد بحث می شود؛« من خودم تا به حال حداقل با 40 تا مربی قرارداد بستم. اصلا این همه دنگ و فنگ ندارد. این دوستانی که همه امروز اینجا هستند قبلا مربی تیم های من بوده اند. هم معینی ، هم ابراهیم زاده ، هم قلعه نویی . یک مربی می خواهند بیاورند ، این همه فیلم بازی کردن ندارد. مخفی کاری کنیم ، آخرش هم طرف بگوید زنم نگذاشت بیاید و آبروی فوتبال مان برود.»
جمله ای که خشم ترابیان را به همراه می آورد. او پاسخ می دهد و بحث کمی جدی تر پیش می رود. موضوع این می شود که در پایان نشست بگویند هنوز قرار است برای تیم ملی مربی خارجی آورده شود.همه باید سکوت کنند. ترابیان با دلخوری از کمپ خارج می شود. از نظر او بحث انتخاب سرمربی خارجی به کلی بسته شده چون از این پس دیگر این کمیته مسئولیتی برای مذاکره ندارد. تاج و دوستانش در هیات مدیره شاید نیم نگاهی به انتخاب گزینه هایی مثل کلمنته داشته باشند اما قلعه نویی و دوستان مربی ایرانی که برای تیم امید مربی موقتی گذاشته اند حالا صاحب بیشترین بخت برای رسیدن به نیمکت تیم ملی هستند. حالا هدف مشترک آنها را با هم متحد می کند اما روز انتخاب مربی ایرانی شاید این دوستان خیلی با هم دوست نباشند!
نظر شما