در بخشی از این مقاله آمده است:
خشم و بر آشفتگی دو گونه است. یکی غریزی و از روی احساس که امری مذموم و نکوهیده است و دیگری از روی عقل و در مقام دفاع از حق و در برابر ظلم و ستم است که امری ممدوح و ستوده است. همانگونه که اولی نشان دهنده سبک سری و کم عقلی است دومی حکایت از حس مسئولیت و تعهد و برآمده از یک انتخاب عقلانی است.
بسیاری از رجال متعهد و انقلابی و البته معتدل و میانه رو که تا به حال با وجودی که از وقایع پس از انتخابات خون بر دل داشتند و برای فراگیرتر نشدن فضای فتنه؛ صبر و سکوت پیشه کرده بودند و با رصد دقیق تحولات تلاش کرده بودند آب به آسیاب دشمنان آشکار کشور و دوستان نادان نظام نریزند، در پی واقعه 25 بهمن وارد میدان شدند و آشکارا علیه جریان و سران فتنه موضع گیری کردند.
از برجسته ترین چهره های این جریان می توان از حجت الاسلام والمسلمین ناطق نوری، دکتر محمدباقر قالیباف، دکتر علی لاریجانی، آیةالله واعظ طبسی، آیةالله ری شهری و نام برد. اما چهره ای که اصل و نوع موضع گیری او بازتاب بیشتری در رسانه ها و افکار عمومی داشت واکنش سریع و صریح فرمانده اسبق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از سال 1360تا 1376 و دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام جناب دکتر محسن رضایی است.
ایشان با عبارات روشن و صریحی سران فتنه را به آلت دست بودن آمریکا متهم کرده و آمادگی خود را برای ایثار و جانفشانی برای انقلاب اعلام کرد.
اهمیت موضع گیری محسن رضایی از این زاویه است که ایشان یکی از 4 نامزد انتخابات انتخابات دور دهم ریاست جمهوری بود که در ابتدا نسبت به نتایج انتخابات اعتراض داشت ولی به مرور متناسب با شرایط و اقتضائات و مصالح کشور با دیگر معترضین زاویه گرفت و این زاویه در 25 بهمن به تقابل با آنها منتهی شد، بدون اینکه مواضع انتقادی وی به مسائل کشور البته از موضعی اصولگرایانه و انقلابی تغییر کرده باشد.
...نویسنده ضمن دفاع از موضع گیری اخیر محسن رضایی ضمن تاکید بر این که تنها "تا قبل از 25 بهمن امکان بازگشت و توبه موسوی و کروبی به دامان نظام وجود داشت" می نویسد: نباید در موضع گیری های این روزها علیه قانون شکنان موسوم به سران فتنه در مسیر افراط و قانون شکنی افتاد. نباید عده ای تحت پوشش انقلابی گری برای قوه قضاییه تعیین تکلیف کنند. طرح شعار و مطالبه به حق بلااشکال است اما باید اجازه داد دستگاه ها و نهادهای ذی ربط طبق قانون و مصالح کشور و با کمترین هزینه از امنیت و منافع و مقدسات مردم و کشور صیانت کنند و نباید اجازه دهیم با رفتارهای افراطی فضای مظلوم نمایی برای قانون شکنان ایجاد شود.
یکی از مصداق های افراط و تفریط در این مقاطع حساس یک کاسه کردن سهم و نقش افراد در مشکلات پیش آمده است. تا قبل از 25 بهمن با وجود مخالفت های فراوان، موسوی و کروبی امکان بازگشت به دامان نظام و مسیر قانون را ضمن پرداخت هزینه های تحمیل شده به کشور داشتند اما با لجاجت و تکروی، این فرصت تاریخی از دست رفت و مرز آنها با انقلاب و نظام آشکار شد. اما نباید این وضعیت بغرنج را پیرامون دیگران هم تصویر کرد.
از همین زاویه وضعیت آقایان موسوی و کروبی با آقای خاتمی متفاوت است و خاتمی هنوز امکان بازگشت از مسیر رفته را دارد و اتفاقا باید تلاش کرد چنین شود نه اینکه با ذوق و شوق او را نیز منتسب به سران فتنه کنیم. همین قاعده به طریق اولی تر و البته بسیار بعیدتر در مورد آیت الله هاشمی رفسنجانی نیز صادق است و شرط مروت و فهم سیاسی این نیست که در فضای احساسی، حرمت ها را بشکنیم البته مردم و نیروهای انقلابی از آیت الله هاشمی به عنوان یار بی مانند امام و رهبری و رئیس مجلس خبرگان و مجمع تشخیص مصلحت نظام انتظار دارند با شفافیت در مواضع و رفتارها از مبانی و اصول انقلاب و نظام همسو با قرائت مقام معظم رهبری دفاع کرده و اجازه ندهند برچسب همراهی با فتنه گران به ایشان اصابت کند، زیرا واقعیت این است که عده ای در این فضا تلاش می کنند تحت پوشش انقلابی گری به تسویه حساب با دیگران بپردازند و از همین زاویه شاهد هستیم که این روزها علیه آقای هاشمی رفسنجانی شعارها و مواضع تند و ناروایی سرداده می شود که به مصلحت نظام نیست.
امید است نتیجه تذکر 7 نکته مذکور زمینه ساز داوری های منصفانه تر، تصمیم های عادلانه تر و رفتارهایی منطبق با مسیر حقیقت باشد به گونه ای که برآیند تحولات تلخ و شیرین گذشته و پیش روی کشور عزت روز افزون ملت بزرگ ایران؛ اقتدار و عزت بیشتر کشور در جهان و تامین حداکثری منافع و امنیت ملی در سایه الطاف نامتناهی الهی باشد.
نظر شما