اما در ذهن مردم و مسئولین کشور ما این مکانیزم ساده، چنان با مفاهیم انتزاعی و نمادین و برداشتها و احساسات پیچیده شخصی درآمیخته که ماهها قبل از هر انتخابات تمام انرژی جامعه صرف بحث و جدل و قانع کردن و استدلال آوردن و تحریک احساسات یکدیگر در مورد "قهر" یا "آشتی" با صندوق میشود و تا سالها بعد از هر انتخابات صرف "منت" رای دادن و "پز" رای ندادن و سرکوفت زدن به یکدیگر.
واقعیت این است که ما با رای دادن یا ندادنمان هیچ "پیامی" برای "جهان" ارسال نمیکنیم و "جوهری" شدن نوک انگشت یا "مهر خوردن" شناسنامه ما هیچ ارتباطی به "شرافت" و "خیانت" یا فضیلتها و رذیلتهای شخصیتی و اخلاقی ما ندارد.
تنها تاثیری که مشارکت یا عدم مشارکت ما در انتخابات دارد، بر نوع نگاه و شیوه مدیریتی کشور برای ۴ سال آینده است.
و تنها گفت وگویی که پیرامون انتخابات موضوعیت دارد بحثهای مربوط به نحوه برگزاری، نظارت استصوابی، تنوع دیدگاهها، کیفیت برنامه‌ها و وعده‌های سیاسی احزاب و نامزدهاست.
وقتش است که بعد از ۴۰ سال تجربه انتخابات، درک دقیق تر و "کاربردی"تری از این مکانیزم قانونی پیدا کنیم و فضای سیاسی کشور را از نگاههای بیش از حد انتزاعی و نمادگرایانه و احساسی پاک کنیم.
* منتشر شده در کانال تلگرام نویسنده . ۱۶ آذر ۱۳۹۸
310 310
نظر شما