دریغا تهی از تو ایران زمین

نخستین بار نیست که او را در فهرست اثرگذارترین ها جای می دهند . آرشیو عکس تحریریه را جست و جو می کنیم ، فضای مجازی می گردیم و می گردیم تا شاید عکسی از او پیدا کنیم که تکراری نباشد اما چیزی جز همان چند عکس محدود همیشگی نصیب مان نمی شود . سردارباشی و این همه بی نام و نشان ؟! سردار باشی و این همه خاموش ؟! آن هم در جهان امروز عربده ها و رجزها  و توییت ها و شعارها ؟!
 و چه کسی خبرداشت  که قرار است چند شب دیگر  رفتنش نیز مانند بودنش ، چنان غریب و آن جهانی باشد که هیچ دوربینی نتواند از وجود رشیدش چیزی به ثبت برساند .
سردار سلیمانی . سردار قاسم سلیمانی . سردار سپهبد قاسم سلیمانی . نامت سینه به سینه در تاریخ این سرزمین خواهد ماند هرچند که گریزان از نام ها و نشان ها بودی  وحضور عزیزت شانه به شانه سرداران این دیار مفتخرمان خواهد کرد  به ایرانی بودن . به ماندن . به نگریختن . به صبر پیشه کردن و ایمان داشتن به این که فردا روز دیگری است .
جاودانه باد نام بلندت که بزرگ بودی ؛ چنان بزرگ که هرگز مردمان سرزمینت را با خط کشی های زمخت به خودی و غیر خودی تقسیم نکردی و این گونه است که روز رفتنت ،روز عزای عمومی یک ملت است .  مرد بی رنگ . مرد بی جناح . مرد بی تریبون . مرد دلزده از پراگماتیسم ها و نئو پراگماتیسم های آلوده به سیاست . مردی که همه ملت را از خودت می دیدی.
چگونه می توان از تو آموخت که نترسید و  کمر به کشتن جهالت بست ؟ آنگونه که تو آن لکه ننگ را از پیشانی بشریت زدودی . سردار پیروز همه میدان های نادانی و جهل . سردار قرن سربریدن ها . سردار قرن درد. صدایت هنوز از قلب فاجعه به گوش می رسد ؛ آنگاه که می گفتی :‌
 « من دیدم ... در همین دیاله کودکی را از سینه مادرش گرفتند. او را مثل گوسفند روی آتش سرخ کردند لای پلو گذاشتند و برای مادرش فرستاند ».
 « من دیدم یک طفل را در شرق حلب سر بریدند. با خنده  و تفریح از طفل سوال می کردند سرت را ببریم یا با تیر تو را بکشیم؟ و سرش بریدند ...  داعش این عصاره خباثت ... این جنایت وحشتناک در سابقه تاریخ بشریت نایاب است ».
    «من دیدم 2200  نفر از جوانان دانشکده اسپایکر عراق را دست بسته سربریدند و تیرباران کردند، هزارن زن و دختر ایزدی را بین خودشان به حراج گذاشتند  ... ما که در حال رفتن هستیم اما این تاریخ است که این دوره را برای آیندگان شرح خواهد داد».
تو دیده بودی و نادیده ما بودیم و ماییم که انگشت اتهام به سمت هم دراز می کنیم برای از میدان به در کردن یکدیگر .  جان می دهیم برای یک صندلی . یک میز . یک منصب . یک عکس یادگاری گرفتن. رنگ عوض می کنیم و سُر می خوریم از آغوش این جریان به آن جریان .
چگونه می شود بزرگ  بود  و چون تو دنیا را به هیچ انگاشت ؟ سردار بی زرق و برق  که فرمان شبیخون به قامت رشیدت را شقی ترین گونه ی آدمیزاد داد. بیچاره ترین و فرو ریخته ترین نماد سرمایه داری ....تفاله بدبوی آغوش پورن استارها ، تفاله بی قواره ی  قمارخانه ها ، تفاله بدشکل ابتذال.

1717