دخالت نظامی در لیبی بزرگترین حماقت غرب خواهد بود

به گزارش فارس، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیل‌گر مسایل منطقه‌ای در مقاله‌ای که روزنامه فرامنطقه‌ای "القدس العربی " آن را منتشر کرد، ضمن پرداختن به اوضاع انقلاب لیبی و تحرکات اخیر ناوگان آمریکا در دریای مدیترانه نسبت به مصادره انقلاب مردم لیبی هشدار داده و از انقلابیون این کشور می‌خواهد با پیروی از مدل‌های تونس و مصر، از انقلاب خود محافظت کنند.

وی در این زمینه می‌نویسد: به نظر می‌رسد کابوسی که لیبی در آن به سر می‌برد برخلاف توقع بسیاری از مردم از جمله انقلابیونی که علیه نظام با این امید شورش کردند که در اسرع وقت و با کمترین خسارت تغییرات دموکراتیک مورد نظر را اعمال کنند، مدت زمان بیشتری به طول خواهد انجامید. روشن است سرهنگ قذافی و یارانش در ماندن بر سر قدرت مصر بوده و شروع به بازیابی اعتماد به نفس خود کرده‌اند و با تکیه به انبارهای مملو از انواع سلاح تهدید به جنگ داخلی خونین می‌کنند.

کسانی که از محتوای مصاحبه دو روز پیش قذافی با چند خبرنگار خارجی در یکی از رستوران‌های شهر طرابلس مطلع هستند، شاهد بودند که وی آرام بود و با دقت کلمات را انتخاب کرده و از زبان تهدید و کلمات نامناسب که پیش از این در سخنرانی‌های هیجانی و احساسی خود به کار می‌برد استفاده نکرد؛ اما وی همان استراتژی پسرش سیف الاسلام در هواداری از غرب را دنبال کرده و با استفاده از برگه "القاعده " سعی در ترساندن از خطر ایشان دارد؛ وی خطاب به باراک اوباما اظهار می‌دارد: ما و اوباما در سنگری مشترک علیه یک دشمن قرار داریم.

* تعامل غرب با قذافی مانند تعامل با صدام خواهد بود
سردبیر روزنامه القدس العربی می‌افزاید: بعید به نظر می‌رسد غرب پاسخی به این هواخواهی بدهد؛ برخورد غرب با سرهنگ قذافی همان برخورد با "صدام حسین " رئیس جمهور عراق خواهد بود، تنها با کمی اصلاحات لازم که ناشی از اختلاف شرایط، شخصیت‌ها و انگیزه‌های موجود است.

عجیب‌ترین چیزی که قذافی به خبرنگاران خارجی گفته، شکایت وی از غرب در خالی کردن پشتش و نرساندن کمک به وی در مواجهه با انقلابیون است.

قذافی فراموش کرده تنها یک عضو جدید باشگاه متحدان آمریکاست که قبول وی از روی اکراه آن هم برای یک مدت آزمایشی بوده؛ حال که ائتلاف غرب به اجبار هم‌پیمان مطیعی همچون "حسنی مبارک " رئیس جمهور مصر را رها کرد، آیا برای دفاع از سرهنگ قذافی خواهد شتافت؟

آمریکا و انگلیس قذافی را از طریق فرزندش سیف‌الاسلام به دام خود کشاندند؛ برخی دیگر از مسئولین بر این باورند که این اتحاد غربی می‌تواند از تمامی گناهان قذافی بگذرد به شرطی که به مطالباتشان پاسخ دهد.

آنها در ابتدا از "عادی سازی " و بازسازی نظام لیبی جهت آمادگی برای بازگشت به جامعه بین‌المللی در قبال خلع سلاح این کشور از سلاحهای کشتارجمعی که در اختیار داشت و در سال 2003 به آن دست یافت، استفاده کردند تا اینگونه نشان دهند که جنگ عراق در حال ثمربخشی است.

به دنبال خلع سلاح لیبی از سلاح‌های کشتارجمعی در باب توسعه دارایی‌های قذافی در بانک‌های آمریکا و گشودن بیش از پیش اراضی لیبی به روی شرکت‌های نفتی انگلیس و آمریکا وی را فریب دادند.

* ذلت در برابر غرب و خودکامگی در برابر ملت
در حال حاضر آمریکا ناوگان خود را به منظور مداخله نظامی در دریای مدیترانه مستقر کرده؛ این در حالی است که وزرای هم‌پیمان ناتو در بروکسل به دنبال آن هستند طی هفته آینده نشستی پیرامون بررسی نحوه برخورد با پرونده لیبی تشکیل دهند؛ این برخورد ممکن است از طریق تشدید محاصره یا ایجاد مناطق ممنوعه هوایی جهت حمایت از انقلاب و انقلابیون باشد.

عطوان می‌افزاید: سرهنگ قذافی طی سال‌های حکومت 40 ساله خود خطاهای متعددی را مرتکب شد؛ از جمله حمایت از حاکمانی که توسط انقلاب‌های مردمی در کشورشان برکنار شدند؛ اول از همه "زین العابدین بن علی " و سپس "محمد حسنی مبارک ". اما خطای بزرگتر وی و بلکه "بزرگترین " خطایی که مرتکب شد، تمام امتیازاتی است که به غرب داد، بی آنکه حتی یک امتیاز در مقابل درخواست ملتش برای آزادی، دموکراسی و زندگی با عزت به مردم خود بدهد.

مسأله تکان دهنده سخنان اخیر قذافی تکرار این عبارت است که ملت او را دوست داشته و حاضرند برای او بمیرند. سؤال این است، مردم لیبی چرا قذافی را دوست دارند و چرا حاضرند برای او بمیرند؟ به این ملت چه رسیده که حاضرند این کار را انجام دهند... آیا دموکراسی، حقوق بشر، شفاف‌سازی، قوه قضائیه عادل و مستقل، مبارزه با فساد و حسابرسی فاسدان، به آنها داده شده است؟

* قذافی لیبی را به دوران تاریک خود بازگرداند
رهبر لیبی از دل بیابان و صحرا به لیبی آمد و آن را همچون صحرایی بی‌ثمر خالی از تمامی معانی تمدن جدید نمود. همسایگان وی در مصر و تونس لااقل یک جامعه مدنی را برپا کردند و فضا را برای ایجاد گروهی متوسط فراهم نمودند، در حالی‌که او فرهنگ چادرنشینی را وارد لیبی کرده و این کشور را به دوران تاریک بازگرداند.

سردبیر القدس العربی می‌نویسد: ما مخالف چادرنشینی و فرهنگ کویری نیستیم، چرا که خود از قلب آن آمده‌ایم؛ نویسنده این سطرها در خیمه متولد شده و با شیر بز رشد کرده، اما این به‌ آن معنا نیست که پذیرای عقب‌ماندگی از عصر، تجهیزات و عناصر رنسانس، ایجاد رنسانس آموزشی، بکارگیری علوم پیشرفته اداری و برپایی دولتی جدید بر اساس سازمانهای منتخب باشیم.

وی ادامه داد: شخصا امیدوار بودم "جرمی بوین " خبرنگار بی بی سی این سؤال را از رهبر لیبی می‌پرسید که: شما که می‌گویی مردم دوستت دارند و آماده‌اند برایت بمیرند، آیا حاضری برای مردمت جان بدهی؟ متأسفانه نماینده انگلیس و همکاران دیگرش این سؤال را مطرح نکردند.

*دخالت نظامی در لیبی بزرگترین حماقت غرب خواهد بود
غرب هم‌اکنون آماده ارتکاب یک حماقت بزرگ در لیبی یعنی دخالت نظامی علیه نظام لیبی آن هم به بهانه حمایت از ملت است؛ مسأله‌ای که خدمتی بزرگ در حق قذافی خواهد بود، چرا که در قبال این‌گونه دخالت نظامی، بخش بزرگی از مردم لیبی و ملت‌های عرب علیه این مداخله بسیج خواهند شد، مسأله‌ای که همه ما را به یاد دخالت نظامی در عراق و عواقب فاجعه‌بار آن می‌اندازد که کمترین آن شهادت یک ملیون عراقی بود.

این روزها در روزنامه‌های غربی گزارش‌های مفصلی می‌خوانیم از اینکه رهبر لیبی چندین تن گاز خردل سمی در اختیار دارد که ممکن است از آن برای سرکوب انقلابیون استفاده کند، مسأله‌ای که گزارش‌هایی مشابه را به خاطرمان می‌آورد؛ در همین روزنامه‌ها بود که دروغ وجود سلاح‌های کشتار جمعی در عراق مطرح شده بود.

ملت لیبی به طور کامل دخالت نظامی بیگانگان را رد می‌کند، درست مانند ملت‌های مصر و تونس که رئیس خود را برکنار کردند و حضور ناوگان آمریکا در دریای مدیترانه نزدیک سواحل لیبی نشانه شوم و زنگ خطری است برای انقلاب کنونی لیبی و هر انقلاب عربی در آینده که به دنبال سرنگونی نظام‌های دیکتاتوری فاسد و سرکوبگر است.

* غرب نفت و دارایی‌های اعراب را می خواهد
وی در پایان مقاله خود می‌افزاید: غرب خواهان دموکراسی یا حیات با عزت برای عرب نیست، غرب، نفت و دارایی ایشان را می‌خواهد و مدام برای تضعیف نظامی آنها تلاش می‌کند تا رژیم صهیونیستی قدرت قوی و نیروی اشغالگر نژادپرست در منطقه باشد. غرب از نظام‌های عربی خوش خدمتی و حفاظت از منافعش را می‌خواهد و بر حمایت و دفاع از اسرائیل حریص است.

نکته دیگری که باید در این مقاله به آن اشاره کرد این است که غرب چیزی می‌خواهد که مهمتر از نفت لیبی است و آن بستن مرزهای 1800 کیلومتری لیبی با دریای مدیترانه برای مقابله با مهاجرت غیرقانونی از آفریقا است، لذا بایستی در این نقشه‌ها دقت کرد و فریب کلام شیرین غرب در حمایت از انقلاب لیبی که بسیاری از مقامات اروپایی و آمریکایی آن را مطرح می‌کنند، را نخورد.

عبدالباری عطوان به ملت لیبی و انقلابیون هشدار داد و از آنان خواست که با پیروی از مدل‌های انقلاب تونس و مصر، صبور باشند. 16346