علیرضا نورایی: سناتور سابق دموکرات، تام دیشل (Tom Daschle) آخرین عضو معرفی شده کابینه اوباماست. وی از سوی اوباما به عنوان عهده‌دار سمت وزارت بهداشت و خدمات درمانی معرفی شده است.
اگرچه اولین بار در 19 نوامبر برخی آژانس‌های خبری، از ارائه پیشنهاد وزارت بهداشت از سوی اوباما و پذیرش آن از سوی دیشل خبر دادند، اما انتظار می‌رفت اوباما در ابتدا به انتخاب تیم‌های اقتصادی و امنیت ملی دولتش اقدام کند و همین‌طور هم شد.
از نظر رسانه‌های آمریکا انتخاب دیشل به عنوان وزیر بهداشت، با توجه به سابقه و جایگاه شخصیت او، چندان غیر منتظره نبود. او که تحصیلکرده رشته سیاست‌گذاری اجتماعی (Public Policy) است، تا سال 2004، زمانی که یک جمهوریخواه صندلی وی را تصاحب کرد، سناتور ایالت داکوتای جنوبی بود. وقتی اوباما در سال 2005 به جرگه سناتورها وارد شد، دیشل نقش یک مرشد را برایش پیدا کرد. او همچنین مشاوری کلیدی در کمپین رئیس جمهور منتخب بود. اوج نزدیکی دیشل و اوباما را می‌توان در برگزیدن پیت راوز به عنوان مشاور ارشد کاخ سفید دانست. وی برای 19 سال رئیس کارکنان دفتر دیشل در سنا بوده است.
با توجه به گزینش‌هایی که تاکنون اوباما از میان شخصیت‌های دولت کلینتون و افراد نزدیک به او، نظیر همسرش، انجام داده و انتظاری که برای ادامه این روند می‌رود، دیشل را می‌توان انتخابی از جنسی دیگر دانست. چه آن که، گرچه دیشل با بیل کلینتون دوست است ولی هرگز زیر بلیت او قرار نگرفته است.
دیشل متولد 1947 است و از ازدواج اول خود 3 فرزند دارد. او که یک افسر سابق نیروی هوایی بوده، پس از این که مدتی به عنوان دستیار سناتور داکوتای جنوبی خدمت کرد، در 1978 در حالی که تنها 30 سال داشت، وارد کنگره شد. دیشل در 1986 پا به سنا گذاشت و در سال 1994 رهبری دموکرات‌های سنا را، که در اقلیت بودند، بر عهده گرفت. گرچه دموکرات‌ها در سال 2001 اکثریت سنا را پس گرفتند، ولی شکست‌هایشان در سال 2002 کنترل سنا را مجددا در دست جمهوریخواهان قرار داد. در این زمان دیشل از سوی حزب رقیب به عنوان کسی شناخته می‌شد که با کارشکنی‌هایش مجلس را از اکثریت می‌اندازد. در سال 2004 حملات جمهوریخواهان علیه وی شدت گرفت و باعث شد وی در جریان انتخابات مقابل حریفش که 51 درصد آرا را به دست آورده بود شکست را بپذیرد.
دیشل به خاطر شیوه معتدل و آرامش قلب دهنده‌اش در برخورد با مسائل مشهور است. در حالی که در ماه نوامبر انتخاب وی قطعی بود، تازه اخیرا به طور رسمی هدایت وزارت بهداشت را قبول کرده است.
دیشل هم اکنون به ارائه «مشاوره های راهبردی» در حوزه های بهداشت، انرژی، ارتباطات و مالیات مشغولیت دارد. طرف‌های مشاوره او در حوزه بهداشت شامل شرکت CVS Caremark، انجمن ملی مراقبت خانگی، آزمایشگاه های Abbott و شرکت HealthSouth می‌شود. او فعالیت‌هایش را در شرکت مشاوره حقوقی K Street پی می‌گیرد. بین ماه‌های ژانویه تا سپتامبر سال جاری، 8/5 میلیون دلار به این شرکت پرداخته شده که 60 درصد آن از صنایع بهداشتی آمده است.
و اما مسایل پیش رو ...
اما دیشل چه مسائلی را پیش رو خواهد داشت و اصولا دیدگاهش نسبت به سیاست های دولت‌ها نبست به امور بهداشتی - درمانی چیست؟
با توجه به اوضاع نابسامان نظام سلامت آمریکا، از دیشل به عنوان وزیر بهداشت و خدمات درمانی انتظار می‌رود تمام تلاشش را در راستای گسترش پوشش بیمه خدمات درمانی به کار ببندد. هم اکنون 45 میلیون نفر در آمریکا تحت هیچ بیمه درمانی قرار ندارند و از پرداخت حق بیمه خودداری می‌کنند یا توان پرداخت آن را ندارند. چنان که اوباما اعلام کرد، با آغاز به کار جدید در ژانویه، رسیدگی به این امر از اولین و فوری‌ترین اولویت‌های دولت خواهد بود. به عقیده اوباما ابتکار عمل مناسب در سیاست های بهداشتی کاملا به برنامه بازیابی رونق اقتصادی مرتبط است. او می‌گوید که نمی‌توان به بهانه شرایط اضطراری، از مسائل بهداشتی - درمانی به عنوان امور دست دوم یاد کرد.
با توجه به روابط گسترده دیشل در سنا و کنگره و احاطه دموکرات‌ها بر این دو نهاد، وی از نظر قانونگذاری می‌تواند توسعه سیاست‌های بهداشتی را هر چه سریع‌تر و آسان تر پی بگیرد. او به موازات سمت وزارت، هدایت دفتر تازه تاسیس «اصلاحات بهداشتی» در کاخ سفید را هم به عهده خواهد گرفت.
دیشل مولف اول کتابی با عنوان «درباره بحران بهداشتی چه می‌توانیم بکنیم؟» است که در 19 فوریه امسال به چاپ رسیده است.
در این کتاب، دیشل پوشش خدمات درمانی را مورد توجه قرار می‌دهد و سستی‌هایی که در این امر صورت گرفته و تاثیرات عوامل اقتصادی و مسائل درمانی بر آن را ترسیم می‌کند. دیشل در کتابش از این مسئله انتقاد می‌کند که «در عمده سیستم‌های بهداشتی - درمانی برتر دنیا، تنها یک بازیگر ایفای نقش می‌کند؛ دولت. دولت‌ها مستقیما یا با واسطه بیمه‌ها مسئول پراخت به پزشکان، بیمارستان‌ها و دیگر بخش‌های مرتبط با بهداشت و درمان هستند.» او در ادامه با اذعان به این نکته که در شرایط «تک بازیگر»، بازی ساده است، همه طرف‌ها یکسان سود می‌برند، میلیون‌ها دلار حفظ می‌شود و مدیریت آسان‌تر می‌شود، می‌نویسد که این شیوه از نظر سیاسی مسئله‌انگیز است و از آن به عنوان «داروی سوسیالیستی» خطرناک یاد می‌کند. او در حالی به سیستم جامع خدمات درمانی می‌تازد که نظرسنجی‌ها از رضایتمندی بیشتر مردم از Medicare (سیستمی برای بیمه درمانی افراد بالای 65 سال در آمریکا) نسبت به بیمه‌های خصوصی حکایت دارد.
اما دیشل عملا به سیستم تک بازیگری تمایل نشان داده است. او قصد دارد یک «هیئت بهداشت فدرال» دایر کند؛ نهاد مستقلی مشابه بانک مرکزی که داروها، وسایل و روش های معالجه‌ای که توسط برنامه‌های بهداشتی فدرال پوشش داده می‌شوند را تعیین کند.
به صدا درآمدن زنگ خطر
دیشل عقیده دارد که دولت فدرال باید برنامه بیمه درمانی خود را عرضه کند تا مستقیما با برنامه بیمه‌های خصوصی رقابت کند. این نظر وی زنگ خطری را برای بسیاری از بیمه‌گزاران و اعضای جمهوریخواه کنگره به صدا در آورد. دیشل نتیجه عملی شدن پیشنهادش را کاهش یا حذف هزینه‌های پرداختی برای داروهای جدیدی می‌داند که به میزان داروهای مرسوم موثر نیستند. او می‌داند که این کار ناخرسندی گروه‌های ذینفع نظیر تولیدکنندگان دارو را در پی دارد. منتقدین این طرح، آن را سبب زیان بخش‌های مختلف دارو و درمان می‌دانند.
برخی کارشناسان عقیده دارند که با وجود داروهای مختلف امکان مقایسه نحوه درمان برقرار است و در نتیجه پزشکان و بیماران می‌توانند تصمیمات صحیح‌تر را اتخاذ کنند. آنها می‌گویند که مردم، شرکت‌ها و مراکز بهداشتی - درمانی با متمرکز کردن تصمیم‌گیری درباره نحوه تجویز دارو و درمان و تحمیل استانداردهای مربوط به هزینه بهره‌وری بر معالجه بیماران، از طریق Medicare یا دیگر اشکال بیمه، مشکل خواهند داشت.
در طرح دیشل اعضای هیئت مزبور از طرف رئیس جمهور تعیین و از سوی کنگره تایید می‌شوند، با این حال از فشارهای سیاسی مصون خواهند بود. نگرانی بیمه‌های خصوصی درباره این پیشنهاد از این جهت است که کنگره می‌تواند با مرتبط کردن افزایش مالیات و اجابت خواسته‌های هیئت، تصدیگری دولت را در این حوزه افزایش دهد. نگرانی‌ها از این طرح به مسئولان بیمارستان‌ها هم کشیده است. آنها از کم بودن پرداخت‌ها از سوی دولت ابراز نگرانی می‌کنند، چنانکه سیستم بیمه‌های Medicaid و Medicare به آنها کمتر از آنچه که باید می‌پردازد و این مسئله سبب شده پزشکان از پذیرش بیماران تحت پوشش Medicaid خودداری کنند.
نظر شما