قهرمانی که ۳۰ تابلو تصویری او در نمایشگاه عکس «اراده زندگی» در لبنان به نمایش در آمد، خاطرنشان کرد: با این عکس ها می خواستم از ارزش های انسانی و ملی خود محافظت کنم و این ارزش ها را با ابزار هنر میان جوانان ترویج دهم.
او گفت: دوربین من در ابتدای دهه ۶۰ بهانه ای برای حضورم در جبهه بود و مرا تا داخل سنگر فرماندهی برد. مورد اعتماد فرماندهان رده بالای سپاه در جبهه بودم و نشست ها و سمینارهای آنان را تصویر برداری می کردم.
جانباز ایرانی گفت: جبهه در آن زمان حال و هوای دیگری داشت و کسانی مثل شهیدان همت، باقری و زین الدین حضور داشتند. آنان خودشان بودند، نام و نشانی نداشتند و شناخته شده نبودند و پس از شهادت معروف شدند. ابتدای جنگ رزمنده ها و فرماندهان از عکس و فیلم فراری بودند و آن را ریا می دانستند و من مخفیانه از آنان عکس و فیلم می گرفتم. در مجموعه تلویزنی « در چشم باد» که در آن تصاویر شهید باقری استفاده شد، از فیلم های من بود.
وی در مورد علت و چگونگی مجروحیت و جانبازی خود اظهار داشت: اواخر مهر ماه ۱۳۶۲ در منطقه جنگی مریوان کردستان در حال فیلم برداری بودم که جنگنده عراقی این منطقه را بمباران کرد و من از ناحیه دو دست مجروح شدم و بیشتر همرزمانم به شهادت رسیدند.
عکاس ایرانی افزود: پس از زخمی شدن و انتقال به بیمارستان قرار بر این شد دستانم را قطع کنند اما لطف خدا بود که این عمل صورت نگرفت تا بتوانم فعالیتم را در زمینه تصویربرداری ادامه دهم و امروز در نمایشگاه عکس بیروت حضور یابم.
۲۴۱۲۴۱
نظر شما