حمیدرضا سامبرانی ، کرونا نخستین بار در چین انتشار یافت اما مطابق انتظار خیلی زود به کشور های دیگر هم رسید. اما از رسیدن کرونا به کشور ایران شاید هفته ها طول کشید تا هم مردم و هم مسئولین خود را برای هرگونه خطر احتمالی آماده کنند. فرجه ای که کرونا به ایران و ایرانیان داد مثل تمام فرصت های دیگر زندگی، اهمیتی به آن داده نشد تا این ویروس جهانی لرزه بر اندام ایران بیاندازد.
کرونا ویروسی بود که نشان داد هیچ تفاوتی برای اقشار مختلف مردم قائل نمی شود، هم به مردم رحم نکرد و هم به مسئولین، هم به فقرا رحم نکرد و هم به اغنیا...
اما فقط کرونا نبود که کشتار و هرج و مرج در ایران راه انداخت. کسانی که مثل همیشه خطرناک تر از بلایای زمان بوده اند، همان کسانی که در سیل گلستان قیمت نان را ده ها برابر کردند و یا در زلزله گیلان آب آشامیدنی را به قیمت نجومی به مردم عرضه کردند، در این حادثه هم حضور پرشوری داشتند.
همان افراد و همان فشارها بر مردم که این بار نوبت کمبود وسایل بهداشتی بود تا با استفاده از این فرصت، سلاطین بی وجدانی جان مردم را هدف بگیرند.
دو روز پس از انتشار اولین خبر از ابتلای یکی از هم وطنان ایرانی به این بیماری، نه ماسکی در داروخانه ها یافت شد و نه مواد ضدعفونی کننده یا الکل و اگر هم یافت شد به شکل مزایده ای گران تر از دیروز پیدا می شد.
همان کسانی که نان بر روی مردم بستند این بار نفس مردم را نشانه گرفتند. با این حال عده دیگری هم بودند که با انتشار خبرهای کذب، لرزه بر اندام خانواده هایی انداختند که تا سرحد مشکلات عصبی پیش رفتند.
کسانی که برای بازدید بیشتر و جذب مخاطب دست به انتشار اخباری زدند که صحت آن ها فقط از سوی خودشان تائید می شد.
با اینکه کرونا به خیلی از شهرهای ایران نرسید اما ترس از کرونا به تمام نقاط ایران رسید.
کسانی که با ترس از این ویروس دچار وسواس و اختلالات پس از سانحه شدند، هیچگاه در آمار تلفات این ویروس قرار نخواهند گرفت اما یک عمر با این دردهای عصبی مقابله خواهند کرد.
کرونا روزی از این خاک مثل تمام دردهای موجود در طول تاریخ خواهد رفت اما ویروس بی وجدانی و بدنامی قطعا در خون افراد مخل در وقوع یک حادثه خواهد ماند.
کرونا خطرناک تر از این افراد نبود. شاید در روزهای آتی درمانی برای ویروس کرونا پیدا شود اما برای این ویروس های خطرناک جامعه هیچگاه درمانی یافت نخواهد شد.
روزنامه نگار و کارشناس اجنماعی
46
نظر شما