جایزه کتاب سال در بخش شعر و جایزه جلال آل احمد برگزیده‌ای در سالجاری نداشت، در جشنواره شعر فجر برگزیده اول نداشتیم، در جایزه کتاب فصل در بیشتر دوره‌های امسال دست شعر و داستان از برگزیده شدن خالی ماند و...
دیگر داریم به این روند عادت می‌کنیم که هر سال یک جایزه دولتی تازه تاسیس شود و یا جایزه و جشنواره‌های قبلی با وعده افزایش سکه و جایزه به کار خود ادامه بدهد و بعد درست در روز اعلام نتایج برگزیده‌ای انتخاب نشود و سکه‌های انبوه وعده داده شده به هیچ کس نرسد و خب، آب هم از آب تکان نخورد.
نگارنده مسئله را نه به اراده‌ای در دستگاه‌های دولتی و نه توصیه‌های پشت صحنه به داوران ، بلکه به سلیقه سطح بالای داوران این جایزه‌های دولتی ارجاع می‌دهم و فکر می‌کنم دوستان داستان‌نویس و شاعری که سند شش دانگ داوری جایزه‌های دولتی به نامشان خورده، در طی سال‌ها غور و غوص در دریای پرتلاطم ادبیات معاصر، سطح سلیقه‌ای بالاتر از کلاس و سطح ادبیات ایران پیدا کرده‌اند و به همین دلیل هرچه می‌خوانند و می‌بینند نمی‌پسندند.
واقعاً دوستان داورمان گناهی نکرده‌اند، نگاه و نگرششان تا حدی ارتقا یافته که عملاً در حال حاضر نمی‌توانند کمتر از جایزه نوبل را داوری کنند و بر همین اساس مشتی کتاب‌های ضعیف و غیر‌قابل‌گزینش که هر سال در ادبیات فلک‌زده ایران به چاپ می‌رسد نمی‌تواند آن‌ها را اقناع و راضی کند.
بر همین اساس پیشنهاد می‌شود فهرست محدود داوران جایزه‌های دولتی که تقریباً همگی به صورت اکیپی از داوری و عضویت در هیئت علمی این جایزه به داوری و عضویت در هیئت علمی داوری بعدی نقل مکان می‌کنند به مدت یک سال از داوری جایزه‌های ادبی دولتی کنار گذاشته شوند و این فرصت و افتخار به ادبیات معاصر ایران داده شود که این دوستان با این سطح سلیقه عالی و بلکه متعالی یک سال به خلق آثار ادبی خلاقه بپردازند و دیگرانی فرصت داشته باشند که ضمن داوری آثار این دوستان، از رشحات قلم و سلیقه جهانی آن‌ها بهره‌مند شوند شاید به این صورت فرجی شود و ادبیات ایران به آرزوی دیرینه جهانی شدن نیز دست یابد.
54
نظر شما