نسرین وزیری: اگرچه برخی تصور میکردند که عدم حضور وی در کرسی نایب رئیسی مجلس منجر به افول جایگاه او در خانه ملت و در بیرون از آن خواهد شد؛ اما او که بیش از 20 سال، به ایفای نقش سیاسی در عرصه پارلمان و احزاب پرداخته، نشان داد که مناصب، تاثیری در نفوذ افراد ندارد.
او که در انتخابات داخلی فراکسیون اصولگرایان، با اختلاف چهار رای کرسی نایب رئیسی مجلس را به شهابالدین صدر واگذار نمود، منش کار تشکیلاتی خود را حفظ کرد و علی رغم درخواستهای نمایندگان برای نامزدی دوباره در صحن علنی، حاضر به کاندیداتوری مجدد نشد. رویکرد وی مورد تمجید اعضای فراکسیون اصولگرایان قرار گرفت و نایب رئیسی و سخنگویی وی در این فراکسیون را تمدید کردند.
باهنر که از مسئولیت اداره مجلس فارغ شده بود، از آن پس فرصت بیشتری را صرف کارهای فراکسیون اکثریت کرد که تعدد بیانیههای این فراکسیون به نسبت قبل، شاهد این مدعاست. او همچنین به عنوان معاون نظارت رئیسمجلس، با جدیت بیشتری به پیگیری وظایف خود پرداخت و بارها به دلیل عدم اجرای مصوبات مجلس از سوی دولت، عدم ارسال مصوبات دولت به هیات تطبیق قوانین مجلس و .... تذکراتی ارائه داد.
نایب رئیس فراکسیون اصولگرایان، انتقادات پررنگی نیز در سال 89 خطاب به دولت داشت. انتقاداتی که با تاکید وی به لزوم قانونپذیری دولت در بهار 89 آغاز شد و با تصریح بر عدم اتمام بررسی بودجه 90 تا پایان سال در اسفندماه و گلایه از تاخیرهای مکرر دولت به پایان رسید. اما در این میان انتقادهای او به نحوه برکناری متکی، جلوه بیشتری داشت. او که معتقد بود برکناری وزیری حین ماموریت و بدون اطلاع خودش، به مصلحت نیست؛ به کنایه گفت: رئیس جمهورهم ازعزل ونصبها خبرندارد. آنها که میخواهند دردولت بمانند، ارادتشان به مشایی را بیفزایند. انتقاد خبرساز دیگر وی به دولت، در مورد جایگاه مجلس و در راس امور بودن آن بود.
اما مهمترین تغییر در رفتارهای باهنر را در شیفت فعالیتهای وی به بیرون از مجلس شاهدیم. کما اینکه بلافاصله پس از تشکیل گروه سه نفرهای از سوی رئیسجمهور برای بررسی اجماع میان اصولگرایان در انتخابات مجلس، او طرحی را برای انسجام بخشیدن به جبهه اصولگرایی پیشنهاد داد که بر اساس آن کمیتهای پنج نفره متشکل از محمود احمدینژاد، علی لاریجانی، علیاکبر ولایتی، غلامعلی حداد عادل و حبیبالله عسگراولادی این وظیفه را برعهده بگیرند.
پیشنهاد باهنر جامه حقیقت نپوشید اما او از تلاشهایی در این زمینه در جبهه پیروان خط امام و رهبری با حضور خودش و متکی خبر داد که نشان میداد او در نظر دارد نقشی اساسی برای ایجاد اجماع میان اصولگرایان در آستانه انتخابات مجلس نهم ایفا کند. همانطور که در جبهه متحد اصولگرایان در آستانه انتخابات مجلس هشتم، چنین نقشی داشت. او که گفته بود قصد کاندیداتوری برای انتخابات ریاست جمهوری ندارد، امسال وزنه سیاسی خود را در انتخابات مجلس نهم ایفای نقش در آن خواهد سنجید.
البته در مواضع سیاسی باهنر در سال 89، میتوان یک دگردیسی آرام را مشاهده کرد. او که در ابتدای سال موضعی انتقادی علیه مسائل پس از انتخابات داشت تا پایان سال با تاکید بیشتر بر این موضع، آن را به مرز اعتراض و حتی درخواست محاکمه سران فتنه رساند و در سخنرانیای هم به نقل از آیتالله آملی لاریجانی رئیس قوه قضاییه گفت که «به این نتیجه رسیده‌ام که سران فتنه باید محاکمه شوند». نمونه دیگر این دگردیسی آرام، آنجا مشهود شد که او اگر چه در نیمه اول امسال در نشستهای خبریش میگفت «هاشمی را جزء سران فتنه نمیداند» اما بعد از حادثه 25 بهمن، از او خواست تا صراحتا راجع به فتنه 88 موضع گیری کرده و سکوتش را بشکند.
لازم به یادآوری است که باهنر، فتنه نوینی را هم در جریان اصولگرایی ریشهیابی کرد که در حال اوج گیری است. فتنه‌ای که میخواهد بگوید اصولگرا است اما حوزه‌های علمیه و شریعت را قبول ندارد. بیان مکتب ایرانی و تفکر لیبرال در مسائل فرهنگی نیز در همین راستا است. او پیش از این هم در واکنش به تئوریهای حسینیان برای غربالگری در اصولگرایی و تمایز اصولگرایان ناب از دیگران، گفته بود: ایده« هر چه ناب تر بهتر» یک نوع رادیکالیزم در درون جریان اصولگرایی است.
/111
نظر شما