بابک ریاحی پور: با تحلیل پرفسوری به موسیقی رپ نگاه نکنید

شناخت واژه‌ها
یکی از ویژگی‌های bif ایرانی (همان موسیقی خامی است که شعر روی آن خوانده می‌شود و در واقع یعنی ضرباهنگ ثابت) این است که در نواختن آن از سازهای ایرانی هم استفاده می‌شود ولی شاید خیلی دور از حقیقت باشد که بگویم هفتاد درصد هویت یک موسیقی رپ کلامش است و بقیه آن را جنبه‌های زیبایی شناسنامه موسیقی تشکیل می‌دهند. البته من با گفتن اسم موسیقی هم مشکل دارم و دوست دارم این نوع آهنگ را بیت بنامم. یکی از بیزینس (تجارت‌)‌های بزرگ دنیا در زمینه موسیقی، ساختن همین بیت است. همه می‌دانند اگر کسی در سبک رپ یا هیپ‌هاپ یک بیت خوب داشته باشد، کارش می‌گیرد اما اگر بیت خوب نداشته باشد بهترین شعرها هم نمی‌تواند کار را به یک رپ پرطرفدار موفق تبدیل کند.

نتیجه جامعه
برخورد حذفی در برابر موسیقی رپ، کار نشدنی‌ای به نظر می‌رسد موسیقی رپ می‌تواند حاصل انرژی‌هایی باشد که در برخی جوان‌ها جمع شده است و آنها به دنبال فضایی برای بروز آن می‌گردند برای همین به صورت انفجارهای عمل می‌کند که حاصلش موج رپ و موسیقی‌هایی از این دست است.

راه هدایت
هر چیزی الگویی دارد این موسیقی، موسیقی ما نیست مثل موسیقی راک که از ما نیست اول باید از کارهای خارجی تقلید بکنیم که به تدریج بتوانیم هویت خودمان را در این آثار پیدا کنیم یا به آنها اضافه کنیم در تمام کشورهایی که کالاهای فرهنگی غیرخودی‌ها را وارد می‌کنند ابتدا یک دوره تقلید ایجاد می‌شود که کم‌کم هویت کشور مقصد هم با موسیقی وارداتی ادغام می‌شود و موسیقی تازه تاسیس به عنوان یک عنصر فرهنگی کشور مقصد درمی‌آید. فکر می‌کنم راه درست کنار آمدن با موسیقی رپ همین هدف دادن و ایرانیزه کردن است. شاید خیلی‌ها بگویند موسیقی بی‌هویتی است اما اتفاقاً یک جور هویت پشت این موسیقی هست که باعث می‌شود به دل برخی جوان‌ها بنشیند. ما هر روز بخشی از زمان را به جوک گفتن و حرف‌های بی‌ربط خوشمزه می‌گذرانیم خیلی احمقانه است که بخواهیم شعرهای رپ را جدی بگیریم بنابراین اصلا نباید با دید تحلیلی و چشم‌های تنگ شده پروفسوری به این آهنگ‌ها نگاه کنیم.

حد و ارزش
اگر من بخواهم درباره چیزی اظهارنظر کنم باید متخصص آن کار باشم و از طرف دیگر بین دو موضوع متشابه قیاس کنم مقایسه رپ با موسیقی کلاسیک اروپایی مثل مقایسه گرمکن ورزشی با کشتی آنجلیکاست رپ مال کوچه و خیابان است اینکه من بخواهم رستم و سهراب و چخوف و این قبیل فضاها را در رپ استفاده کنم. زیادی است هر چیزی جای خودش را دارد رپ هم از این جایگاه کوچه و خیابانی‌اش عدول نمی‌کند.

کارکردها و آسیب‌های یک سبک
در موسیقی رپ می‌شود داستان‌های کوتاهی که الان بازارشان خیلی هم داغ است را وارد کرد یک رپر برای سخیف نبودن می‌تواند از آثار قدیمی اقتباس کند و آنها را بخواند اما نکته مهم این است که رپ باید به روز باشد هیچ ایرادی ندارد که من رب چند سال پیش را گوش کنم و به نظرم مضحک بیاید چون به نظرم دارد داستانی را تعریف می‌کند که دمده شده است آن سال‌ها یک موضوع اجتماعی آدم را قلقلک می‌داده است که امروزه به کلی از درجه اعتبار ساقط است یا درجه بحران‌شان از سال‌های قبل بالاتر رفته و رپ قدیمی دیگر جوابگوی مخاطب نیست رپ زاییده عصر سرعت است خودش و مخاطبش دوست دارند لپ کلام را دریافت کنند و بروند و دیگر مجالی برای پرداختن به جزییات که از اصول ادبیات کلاسیک است باقی نمی‌مانداما حواس خوانندگان باشد که هر چیزی که در آن افراط کنیم طبعا عوارض جانبی خواهد داشت موسیقی سلیقه‌ای است موسیقی هم مثل همه چیز تابع سلیقه زوار است رپ هم بالاخره از مد می‌افتد و جای خودش را به موسیقی‌های دیگر می‌دهد باید به فکر موج بعدی بود.52201