بختیاری‌زاده: نمی‌خواستم به هر قیمتی دنبال تیم ملی بروم/ من دایی باندی نداشتیم

سهراب بختیاری‌زاده هنوز هم می‌خواهد فوتبال بازی کند. او گرچه سنش بالا رفته اما هنوز خودش را آماده فوتبال بازی کردن می‌داند. بختیاری‌زاده مسئولیت مربیگری را بیشتر از مسئولیت بازیگری می‌داند و با این وجود می‌گوید در آخرین سال فوتبالش ممکن است به مربیگری هم فکر کند. این گفت‌وگو قسمتی از گفت‌وگوی نوروزی سایت خبرآنلاین با این مدافع سابق تیم ملی است که می‌توانید متن کامل آن را در روزهای نوروز در خبرآنلاین بخوانید.

آقای بختیاری زاده چرا مربی گری را قبول نکردید؟
من یک اعتقادی دارم مبنی بر اینکه وقتی مثلا من بازیکن یک تیم هستم فقط مسئول خودم هستم ولی وقتی مربی می شوی مسئولیت خیلی بیشتر می شود. همانطور که یک بازیکن یک سلسله مراتبی را باید بگذراند تا یک بازیکن در بورس بشود مربی گری هم باید باید یک سری پایه ها و سلسله مراتبی را طی کند. من نمی خواهم مربی بشوم و یک مرتبه بعد از یک یا دو سال سقوط کنم. البته این نظر شخصی من است. اگر هم بخواهم مربی بشوم باید کلاسهای مختلفی را بگذرانم و از تیم های پایین تری شروع کنم. اگر مثلا کسی مثل آقای قلعه نوعی در بورس است به خاطر این است که امیر کلاسهای مربی گری را خیلی خوب گذارند و از تیم های پایین شروع کرد تا به تیم های بالا رسید. این تجربه خیلی به ایشان کمک کرد. خیلی از مربی ها هستند که یک مرتبه از تیم های بالا شروع کردند ولی بعد از یک سال محبوبیت اول از بین می رود.

یعنی الان شما فقط بازیکنید؟
بله من بازیکنم و همچنان تا سال آینده بازیکن هم می مانم.

شما الان چندساله هستید؟
من 36 ساله هستم و فصل بعد را هم صد در صد بازی می کنم.

نمی خواهید دوره های مربی گری را آغاز کنید؟
سال آخر فوتبال شاید سراغش بروم.

سهراب بختیاری زاده زمانی وارد فوتبال شد و بازیکن محبوبی هم بود. در تیم ملی هم همینطور هم بود. شما،یحیی و علی دایی از کسانی بودید که در تیم ملی قدرت زیادی داشتید. این عقاید را قبول دارید؟
البته من به مدت 3 سال برای تیم ملی انتخاب نشدم. با اینکه خیلی آماده بودم. من دنبال این نبودم که به هر قیمتی دنبال تیم ملی بروم. حالا ممکن بود من و علی آقا و یحیی به خاطر شرایط سنی مان بیشتر کنار هم باشم در اردو. جواد نکونام و نیکبخت و علی کریمی و مسعود شجاعی هم از لحاظ سنی به هم نزدیک بودند و با هم صمیمی تر بودند. این صمیمیت دلیل بر این نمی شود که بگوییم این ها یک باندند. همیشه برای تیم ملی شایعات بوده است.

درباره بازی های جام جهانی که خودتان هم در آن حضور داشتید، توضیح می دهید؟
شرایط فنی تیم در جام جهانی اصلا خوب نبود. لژیونرها شرایط خوبی نداشتند.  تیم هایی که آمده بودند خیلی حرفه ای بودند. در حالیکه ما باید قبول کنیم که حتی تیم های ما هم حرفه ای نیستند. مثلا بازیکنی سالانه 700 میلیون دارد دستمزد می گیرد ولی باشگاه زمین تمرین ندارد. کسی نمی آید به این مساله توجه کند. در آن بازی ها هم وجه تیم ملی خلی پایین آمده بود و یک دلی که باید در تیم ملی باشد اصلا نبود. من خودم قبل از اینکه به جام جهانی بروم معتقد بودم که به خاطر چی ما به جام جهانی می رویم؟ چون نتایج ار می دونستم. معتقد بودم که این پولی که برای رفتن به جام جهانی می خواهد خرج بشود برای پایه فوتبال و برای تیم های لیگ خرج بشود بهتر است. در ملتهای آسیا هم همینطور است. ترس و اضطراب همیشه در نیمکت و بین مربی ها بوده است.

40