پشت پرده قطعنامه‌های حقوق بشری علیه ایران چیست؟

فاطمه شریفی: صدور چنین قطعنامه ای که مسبوق به سابقه است، بار دیگر شائبه های فراوانی را بوجود می آورد: اول اینکه چرا باید برای ایران گزارشگر ویژه تعیین شود؟ در حالیکه وضعیت حقوق بشر در ایران بمراتب بهتر از بسیاری از کشورهای دیگر است که اصول اولیه حقوق بشر را رعایت نمی کنند، ولی ایران را متهم به نقض حقوق بشر می کنند. آنها همیشه مستثنی بوده و نقض حقوق بشر در در آن کشورها نادیده گرفته می شود. دوم اینکه اصولا مبنای صلاحیت گزارشگران ویژه بر چه اصل و پایه ای استوار است؟ سوم اینکه اگر گزارشی در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران تهیه می شود، چرا یکسویه است و به آثار تروریسم اقتصادی رژیم آمریکا و اعمال غیر انسانی و ضد بشری آن علیه مردم کشورمان اشاره ای نمی شود؟ چرا در چنین گزارش‌هایی کوچکترین توجهی به مرگ بیماران پروانه‌ای یا زنان، مردان و کودکانی که از بیماریهای صعب العلاج رنج می برند و به دلیل تحریم دارو از بنیادی ترین حق خود و اصل حقوق بشری یعنی «حق حیات» محروم می شوند، اشاره ای نمی شود؟

در خصوص پاسخ به پرسش نخست بنا به گفته عباس موسوی سخنگو وزارت امور خارجه باید تصریح کرد که جمهوری اسلامی ایران یک نظام مردم سالار دینی است که در چارچوب تعهدات مذهبی و پای بندی به قانون اساسی و قوانین عادی خود و معاهدات بین المللی، در راستای توسعه و ارتقای حقوق بشر در سطح ملی، منطقه ای و بین المللی گام برداشته و در عمل نیز خود را متعهد به رعایت آن می داند، بنابراین جز غرض ورزی های سیاسی و استانداردهای دو گانه و گزینشی برخی کشورها نسبت به ایران نمی توان دلیل دیگری برای گماردن گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران متصور شد. در جائیکه در همین منطقه خارومیانه رژیم های مرتجعی از جمله سعودی و صهیونیستی وجود دارند که با تجاوز اشکار به هم نوعان خود، «حق حیات انسان ها» را نشانه گرفته اند.
ایران موفق ترین کارنامه ها را در حفاظت از کرامت انسانی دارد و با پذیرش میلیونی پناهجویان و مهاجران عراقی و افغانی در گذشته و حال، مبارزه با گروه های تروریستی (القاعده، داعش، جبهه النصره و...) و اعزام نفتکشهای خود به ونزوئلا در شرایط سخت تحریمی برای تامین سوخت و مواد غذایی مردم تحت تحریم ظالمانه آمریکا، آن را به اثبات رسانده است. با وجود این، باید برای ایران گزارشگر ویژه تعیین شود، آن هم گزارشگرانی که تاریخ در خصوص عدم صلاحیت آنها گواه داده است، از جمله می توان به اسناد منتشره ویکلیکس اشاره کرد که سعودی ها  در ازای پرداخت یک میلیون دلار از احمد شهید گزارشگر اسبق وضعیت حقوق بشر در ایران خواسته بودند که علیه کشورمان گزارش های جهت دار به شورای حقوق بشر ارائه دهد و وضعیت ایران را در این باره نگران کننده توصیف کند. بر اساس  اسناد موجود، گزارشگر مذکور نیز ضمن دریافت مبلغ یاد شده، خواسته سعودی را اجابت کرده و در پایان مراتب تشکر خود را از وزارت خارجه عربستان اعلام کرده بود.

بنابراین کاملا طبیعی است که وقتی شورای حقوق بشر با چنین سنگ محکی به سراغ ایران می آید، بحث اصلی عدم رعایت حقوق بشر و اصول بنیادین انسانی را که به دلیل تروریسم اقتصادی آمریکا و تحریم ها بر سر مردم ایران آمده نادیده بگیرند و تنها با دیدن برق دلارهای سعودی، گزینشی، غرض ورزانه، تقابل آمیز و با اهداف سیاسی علیه کشورمان عمل کند.

سخنگوی وزارت امور خارجه با نظر داشتن چنین رویکردی از جانب شورای حقوق بشر تصریح می کند که مایه تاسف است که استفاده سیاسی و ابزاری از حقوق بشر و به‌کارگیری استانداردهای دوگانه در این حوزه در حال تبدیل شدن به یک امر عادی است. در همین راستا کیفیت واکنش ها و مواضع این کشورها در قبال سرکوب اعتراضات نژاد پرستانه در آمریکا نمونه خوبی برای سنجش و راستی آزمایی نگرانی های حقوق بشری این گروه از کشورها است. رویکرد حامیان قطعنامه وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران با اتخاذ «استانداردهای دوگانه» در خصوص وضعیت حقوق بشر کشورها موجبات سوء استفاده از مکانیزم های سازمان ملل متحد را فراهم کرده، همچنین بی توجهی و سکوت نسبت به نقض گسترده حقوق بشر ملت ایران در نتیجه اعمال تحریم‌های ظالمانه را نیز باید در نظر گرفت که از این وضعیت ابراز تاسف می کنیم.

310 310