ملاله یوسف زی (Malala Yousefza) در کتاب «ما آواره‌ایم» (We are displaced)، داستان آوارگی‌اش را نه برای اینکه به گذشته‌اش توجه شود، بلکه به احترام افرادی که با آن‌ها دیدار کرده است و کسانی که هیچ‌گاه ملاقات نخواهد کرد، با مخاطب در میان می‌گذارد.
به عقیده ملاله در این کتاب، تنها چیزی که پناهجویان را از دیگر افراد متفاوت می‌کند این است که در جنگ و درگیری گرفتار شده‌اند که آن‌ها را مجبور کرده خانه، عزیزان و زندگی‌شان را رها کنند و در طول مسیر، خطرات بسیاری را به جان بخرند.
به نظر می‌رسد امروزه برای پناهجویان یا افراد بی‌خانمان که به دلیل اعمال خشونت مجبور به فرار شده‌اند، هیچ مکان امنی وجود ندارد. طبق آمار سازمان ملل، تا سال ۲۰۱۷، ۶۸.۵ میلیون نفر در سرتاسر جهان، به اجبار آواره و ۲۵.۴ میلیون نفر هم پناهجو شده‌اند.
ملاله یوسف زی که خود نیز در سن یازده سالگی بی‌خانمان و آواره شده است، این شانس را داشته تا با افراد بسیاری آشنا شود. افرادی که مجبور شدند زندگی‌شان را اغلب از اول در سرزمین‌های بیگانه بسازند. افرادی که خیلی چیزها از جمله معشوقه‌شان را از دست داده‌اند و سپس مجبور شده‌اند از نو زندگی‌شان را بسازند. این به معنای یادگیری زبان جدید، فرهنگ جدید و شیوه جدیدی از بودن است.
۲۴۱۲۴۱
نظر شما