در بخشی از این مصاحبه آمده است:
* نگاه بد بینانه‌ای که می‌توان نسبت به این مساله داشت، این است که دشمنان دانا برنامه‌ریزی جدی‌ای دارند تا با طرح‌ریزی توطئه‌ای و با این قبیل کارها، اعتقادات مردم را خدشه‌دار کنند. آنها می‌خواهند با مطرح کردن چنین حرف و حدیث‌هایی درباره عصر غیبت، مسئله ظهور را لوث کرده و به تدریج اعتقادات مردم را نسبت به حقیقت غیبت و اهمیت حضور از بین ببرند که این امر در جامعه اسلامی ایران تحقق نمی‌یابد چرا که ایمان آحاد ملت به امام دوازدهم به گونه‌ای است که هیچ جریانی نمی‌تواند آن را کمرنگ کند. اگر بخواهیم خوشبین باشیم هم می‌توانیم بگوییم که عده‌ای دنبال این هستند که از این طریق به وظیفه خود در قبال امام عصر(عج) عمل کنند. این در حالی است که افراد باید بدانند که در چه جایگاهی قرار دارند. به عنوان مثال وقتی قرار است در مورد عصر غیبت سخنی گفته شود یا کاری انجام شود، بهتر است که نظرات فقهای دینی و مراجع پرسیده شود تا در مورد مسائل مهم دینی قضاوت یا نتیجه‌گیری اشتباهی مشاهده نشود.
*وقتی در جامعه اسلامی یک سی دی با شمارگانی زیاد پخش شده و در آن خبر از فراهم شدن شرایط برای ظهور امام زمان (عج) داده می‌شود، طبیعی است که عده‌ای آن را جدی بگیرند و گمان کنند باید خود را آماده استقبال از آن حضرت کنند. وقتی این افراد بعد از مدتی می‌بینند که کوچک‌ترین نشانه‌ای ظهور نمی‌کند، امکان دارد نسبت به همه چیز بدبین شوند و حتی خدای ناکرده تشکیک‌هایی نسبت به مسئله غیبت در ذهن‌شان به‌وجود بیاید. در روایات متعدد و احادیث ائمه بسیار وجود دارد که گفته شده است هیچ کس نمی‌تواند از زمان پایان غیبت کبری خبر دهد. همین تاکیدهای چندین باره نشان می‌دهد که تحت هیچ شرایطی نمی‌توانیم مساله غیبت را دستمایه اهداف خود قرار دهیم.
*[در پاسخ به این مساله که اخیرا یکی از مسئولان دولتی هم گفته است که باید شرایط ظهور را مدیریت کنیم.] این حرف را باید از جمله گفته‌هایی به حساب آورد که بسیار بی‌ربط هستند و نشان از نا آشنا بودن فرد گوینده دارد. به ما چه ارتباطی دارد که به فکر مدیریت ظهور باشیم و احساس کنیم که می‌توانیم در راستای تمام شدن دوران غیبت تلاش کنیم. البته مسلمانان در زمان غیبت وظیفه‌هایی مشخص دارند که باید با توجه نشان دادن به توصیه‌های عالمان دینی و عمل به رهنمودهای آنها در عصر انتظار، منتظرانی شایسته باشیم. اینکه هر کسی خود را شایسته قرار گرفتن در جایگاه بالای دینی بداند و به خود این اجازه را بدهد که هر اظهارنظری را در خصوص مبانی مهم دینی مطرح کند، در نهایت نتیجه‌ای جز گسترش تفاوت نوع نگاه جامعه به دین با آنچه که در عمل باید اتفاق بیفتد نخواهد داشت.
/111119
نظر شما