بنابراین اگر شما هم بیش از حد ایمیل خود راچک می‌کنید یا ساعت‌ها مشغول بازی با رایانه‌تان هستید باید به خود مشکوک شوید. احتمال اعتیاد هست. این مورد وقتی جدی‌تر می‌شود که به جای آن‌که با دوستان و خانواده‌تان صحبت کنید، آنها را از سر خود باز می‌کنید تا تمام وقتتان را صرف صحبت با دوستان اینترنتی کنید. اینها در واقع همه علائم یک بیماری شایع و جدید هستند که در اصطلاح عمومی به اعتیاد به رایانه معروف است.
البته اعتیاد به رایانه می‌تواند به شکل‌های مختلفی بروز کند که اعتیاد به بازی‌های کامپیوتری، وبگردی، هک کردن، به روز کردن وبلاگ مراجعه به سایت‌های غیر اخلاقی از جمله این موارد است.
در این میان نباید اعتیاد به چت (Chat) یا حضور در شبکه‌های اجتماعی یا حتی اعتیاد به پیداکردن اطلاعات جدید در اینترنت را به عنوان مشکلاتی جدی وشایع ازقلم انداخت. افرادی که به رایانه اعتیاد دارند دلایل مختلفی را در توجیه رفتار خود عنوان می‌کنند و بیشتر آنها معتقدند استفاده بیش از حد از رایانه باعث می‌شود تا تنهایی آنها پر شود و احساس غمگینی رهایشان کند.
همچنین این افراد مدعی هستند نه‌تنها اعتیاد به این وسیله به هیچ عنوان خطرناک نیست، بلکه مفید هم هست. بنابراین نمی‌توان آنها را افرادی مشابه معتادان به مواد مخدر پنداشت.
این افراد تنها کسانی نیستند که این موضوع را عادی می‌دانند چرا که حتی برخی از روان‌شناسان هم در مورد اعتیاد به رایانه شک و شبهه دارند و معتقدند استفاده بیش از حد از رایانه اعتیادآور نیست و افراد استفاده‌کننده از آن را نباید معتاد به شمار آورد.
در نهایت و در میان نظرات مختلفی که درباره استفاده از کامپیوتر واینترنت عنوان می‌شود، شاید بتوان آنچه هفته‌نامه نیوساینتیست به عنوان نتیجه کار پژوهشگران در رشته‌های مختلف روان‌شناسی و تحت عنوان 8 بیماری معتادان حرفه‌ای به اینترنت منتشر کرده است را نتیجه‌ای جالب و متفاوت قلمداد کرد که براساس آن لازم نیست هر فردی که خود را با اینترنت سرگرم کند نگران وضعیت سلامت خود باشد و به عبارت دیگر به صرف استفاده روزمره از اینترنت نباید انگشت اتهام به سوی تمام کاربران آن نشانه برود.
عنوان اولین بیماری ذکر شده در این مقاله تمایل جستجو خود است چراکه مبتلایان به این بیماری دائم در اینترنت دنبال اسم خودشان می‌گردند. درواقع این‌که چند نفر و از کجا به وبلاگ یا سایتشان لینک داده‌اند برای آنها بسیار مهم است و مدام تعداد بازدیدکنندگان‌شان را چک می‌کنند و با کاهش یا افزایش بازدیدکنندگان دچار استرس می‌شوند. دومین بیماری هم با عنوان خود افشاگری وبلاگی به این صورت بیان شده است که گروهی از مردم برای جلب نظر هرچه بیشتر جامعه، رازها و اسراری را که معمولا شخصی و خصوصی قلمداد می‌شود و دامنه‌اش از عکس‌های خصوصی گرفته تا روابط خصوصی امتداد دارد روی وبلاگ‌هایشان افشا می‌کنند.
اینترنت‌گردی بی‌هدف، گوگل‌بازی مفرط، اعتیاد به ویکی‌پدیا، دانلود مطالب بی‌اهمیت، دلبستگی به آلبوم عکس افرادناشناس و خودبیمارپنداری اینترنتی، نام بقیه بیماری‌های اینترنتی از نگاه نویسندگان این مقاله است که البته به نظر می‌رسد بیشتر وبگردهای حرفه‌ای دچار این بیماری‌ها می‌شوند.
درمانگاهی برای ترک اعتیاد
به دنبال گسترش کاربرد اینترنت، ظهور این اعتیاد به عنوان یک اختلال اولین بار سال ۱۹۹۵در آمریکا مطرح شد، در سال ۱۹۹۶توسعه یافت و از آن پس مراکز درمان این بیماران در سراسر این کشور به وجود آمدند و حتی در دادگاه و سیستم قانونی آن هم، این اختلال به عنوان یک اختلال روانی پذیرفته شد.
علاوه بر آمریکا وجود تعداد زیادی از این گونه بیماران در آلمان هم باعث شده تا بتازگی کلینیکی در شهر ماینتز این کشور به منظور درمان این معتادان اینترنتی افتتاح شود وکلینیک کودکان در هانوفر هم به عنوان نخستین بیمارستان در آلمان، بخشی را برای درمان این نوع اعتیاد اختصاص دهد.
البته آمار دقیقی درباره این‌که چند نفر در آلمان دچار این مشکل هستند وجود ندارد، اما نکته جالب این که ۸۰ درصد بیمارانی که به کلینیک ماینتز مراجعه می‌کنند، معتاد به بازی‌های کامپیوتری هستند. آنها دیگر قادر به کنترل رفتار خود در اینترنت نیستند و رابطه خود را با دنیای بیرون از دست داده‌اند.
در واقع زندگی این افراد در 2 چیز خلاصه شده است؛ یا در حال جنگیدن در بازی World of Warcraft هستند یا در شبکه‌های اجتماعی می‌چرخند. این بازی معمولا برای مردان ۱۸ تا ۲۷ ساله جالب است، زیرا آنها در این فضای مجازی می‌توانند مردانگی خود را با درگیری با اعضای دیگر بازی اثبات کنند. وجود این جذابیت باعث شده تا نه‌تنها در آلمان بلکه در کل دنیا این بازی طرفداران زیادی داشته باشد به طوری که درحال حاضر بیش از ۱۱ میلیون نفر ساعت‌ها خود را با این بازی سرگرم می‌کنند.
مراجعه‌کنندگان کلینیک ماینتز معمولا از طرف اطرافیانشان که متوجه تغییراتی در رفتار آنها شده‌اند، به کلینیک معرفی می‌شوند.
در مرحله اول قرار یک صحبت اولیه با بیمار گذاشته می‌شود. در این قرار که با هدف تشخیص بیماری برگزار می‌شود، بیمار باید پرسشنامه‌‌ای را پر کند تا نشان داده شود که آیا واقعا علائم یک اعتیاد در او دیده می‌شود یا نه. در مرحله بعدی، برای بیمار برنامه نشست‌های فردی و گروهی گذاشته می‌شود. در نشست‌های فردی مشکلات خاص فرد مورد بررسی قرار می‌گیرد و در نشست‌های گروهی بیماران به مشکلات یکدیگر گوش می‌دهند و همدیگر را برای رهایی از دنیای مجازی راهنمایی می‌کنند.
تعداد افراد داوطلب برای درمان و حضور در این کلینیک در شرایطی روز به روز بیشتر می‌شود که روان‌شناسان کلینیک ماینتز می‌گویند باوجود آن که فردی که به صورت افراطی از اینترنت استفاده می‌کند، به آن معتاد است اما متاسفانه اعتیاد به اینترنت هنوز به رسمیت شناخته نمی‌شود و به نظر می‌رسد ۵ تا ۱۰ سال زمان لازم است تا استفاده افراطی از اینترنت به عنوان یک اعتیاد شناخته شود.
این درحالی است که تحقیقات نشان می‌دهد ناحیه‌های مغزی که در افراد معتاد به اینترنت فعال می‌شوند همان ناحیه‌هایی از مغز هستند که در بیماران معتاد به الکل فعالند.
44/201
نظر شما