تریبونی که شاید بیشترین علت ادامه آن که سنتی از دولت قبل بود فشار رسانه‌ها برای دریافت کانالی رسمی برای شنیدن مواضع دولت جدید و تعجب آن‌ها از سکوت رسانه‌ای دولت جدید بود که هم جلسات سخنگویی را تعطیل کرد و هم وزیران را در روزهای چهارشنبه از حلقه خبرنگاران حوزه دولت بیرون کشید. در واقع از سر گرفتن رویه سخنگویی در دولت نهم بدون تمایل و اعتقاد جدی دولت در اختیار الهام قرار گرفت، زیرا از همان ابتدا چندان اعتقادی به لزوم چنین جلساتی در بدنه در حال شکل‌گیری دولت نهم احساس نمی‌شد و به قول دکتر احمدی‌نژاد بهترین سخنگویی دولت وی با ملت عملکرد دولت در بطن کشور است و این دولت چندان به دنبال رسانه‌ای شدن نیست.
شاید دیروز که آقای سخنگو رسماً از خبرنگاران حوزه دولت خداحافظی می‌کرد و به صورت غیر رسمی دولت را ترک می‌گفت خاطرات روزهای اول سخنگویی وی ذهن بیشتر خبرنگاران آشنا با ساختمان کوثر معاونت اجرایی نهاد ریاست جمهوری را از خاطراتی پر کرده بود که در کمتر از 4 سال و شاید به ندرت هر هفته به صورت منظم برگزار می‌شد. جلسات یک ساعته‌ای که همیشه و در همان ابتدا با گله خبرنگاران با این جمله کلید می‌خورد: "آقای الهام! چرا جلسات پاسخگویی رسمی دولت به صورت منظم انجام نمی‌شود؟» این جمله آشناترین جمله جلسات سخنگویی بود که دیروز بعد از حدود 4 سال به این سؤال پاسخ داد: برخی از ضرورت‌ها باعث شد که برخی از جلسات سخنگویی دولت به صورت منظم برگزار نشود و البته مشغله‌های من باعث این مسئله نبود، بلکه برخی از ضرورت‌ها باعث آن می‌شد.
دکتر الهام در میانه راه ودر سال 85 و پس از فوت نابه‌هنگام جمال کریمی‌راد وزیر دادگستری دولت نهم، بهترین گزینه برای تصدی مسئولیت نه چندان اجرایی و محوری وزارت دادگستری شناخته شد. مسئولیتی که در همان زمان بیش از سخنگویی - که به قول خودش تجربه‌ای چند ساله در آن دارد - برازنده وی به نظر می‌رسید.
براساس قانون اساسی برای انتخاب وزیر دادگستری در ابتدا رئیس قوه قضاییه فرد پیشنهادی خود را به رئیس‌جمهور معرفی و رئیس‌جمهور نیز بعد از بررسی‌های لازم وی را برای کسب رأی اعتماد به مجلس شورای اسلامی معرفی می‌کند. بر همین اساس نیز احمدی‌نژاد، غلامحسین الهام را که در آن سال عنوان رئیس دفتری رئیس‌جمهور و سخنگوی دولت را یدک می‌کشید تا زمان تعیین وزیر و رأی اعتماد مجلس به سرپرستی این وزارتخانه منصوب کرد و سپس در نامه‌ای به حداد عادل، رئیس مجلس هفتم وی را به‌عنوان وزیر پیشنهادی برای تصدی وزارت دادگستری به مجلس فرستاد.
الهام از مجلس هفتمی‌ها رأی اعتماد گرفت و با وجود مسئولیت سخنگویی دولت، عضویت در شورای نگهبان به عنوان عضو حقوقدان و رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز و به عنوان پنجمین مسئولیت، به عنوان وزیر دادگستری در کابینه نهم صاحب یک حق رأی شد، مسئولیتی که تا همین اواخرو قبل از مصوبه مجمع تشخیص مصلحت مبنی بر دوشغله نبودن اعضای حقوقدان شورای نگهبان، همه جا برای وی دردسرساز بود و باید به آن پاسخ می‌گفت که: «آیا شما هم جزو چند شغله‌ها محسوب می‌شوید؟!»
الهام در ضیافت ناهار آخر با خبرنگاران حوزه دولت بشاش‌تر و خنده‌رو‌تر از گذشته ظاهر شد، گویی که قرار نیست از دولتی که از مدافعین سر سخت آن به حساب می‌آمد جدا شود. مسئله‌ای که در روزهای اخیر نیز بارها بر آن صحه گذاشت.
وی در ابتدای جلسه و پس از شنیدن سخنان و دغدغه‌های چند نماینده از رسانه‌های مختلف، برای آخرین بار با عنوان سخنگویی دولت نهم پشت تریبون حاضر شد و با این جمله آغاز کرد که: این جلسه، جلسه تودیع یا یک کنفرانس خبری نیست و من خوشحالم که این دیدار در دهه مهدویت که دهه آمال‌های بلند بشری و در آستانه روز خبرنگارصورت گرفته است تا میان شما حاضر شوم. این بار جلسه ما مثل همیشه نیست، این جلسه ضبط روشن است که هیچ خبری در آن نیست.
وی عدم حضور رئیس‌جمهوری در میان خبرنگاران حوزه دولت را ناشی از مشغله رئیس‌جمهور در این روزها دانست و گفت که به همین دلیل به صورت مستقل به میان خبرنگاران آمده است.
الهام در ادامه با لحنی طنزآلود در مورد تجربه سخنگویی خود در دولت گفت: «من نزدیک به یک دهه است که به بهانه سخنگویی در معرض خراب کردن اعصاب شما هستم و فکر می‌کنم در جمعی با دوستان صمیمی و رسانه‌ای معتقد به پیشرفت کشور کار کرده‌ام و فکر نمی‌کنم مجالی برای غیبت از عرصه ارتباطات پیدا کنم. پیش‌بینی‌ام هم این است که شرایط و روحیاتی که در این میان وجود دارد به این مسئله منجر شود.»
الهام در ادامه تأکید کرد که به دلیل همین تجربه، در میان رسانه‌ای‌ها ناخودآگاه کارت افتخاری گرفته و بر خورده و معتقد است که رسانه باید از یک افق بلند به کشور نگاه کرده و محدود نباشد و جهت آن نیز بایستی بر اساس منافع ملی تعریف شود. وی گفت که وقتی به آرشیو خبرگزاری‌هایی چون ایسنا مراجعه می‌کند می‌بیند که به اندازه خبرنگاران کار خبری کرده و در این عرصه حضور داشته‌است.
وی در ادامه با لحنی که به هیچ وجه شبیه لحن سخنگویی معمول وی نبود و کاملاً بوی رفتن از خانه‌ای را می‌داد که تمایلی به ترک کردنش وجود ندارد، گفت: «زحمت زیادی برای من کشیده شد، مجمع تشخیص مصلحت، مجلس هفتم و مجلس هشتم زحمت کشیدند، قانون تصویب کردند. نباید قانون نادیده گرفته شود، چراکه برای تصویب این قانون زحمت زیادی کشیده شده است. من قبلاً نیز گفتم که نیازی به این زحمت‌ها نیست و شما بفرمایید ما تقدیم می‌کنیم. وقتی این قانون تصویب شد یکی دیگر از اعضای شورای نگهبان که دیدگاه متفاوت با من نیز دارد و این قانون شامل حال وی نیز می‌شود گفت که خون ما بر گردن شماست و من نیز به وی گفتم که من از همان ابتدا اعلام کردم که (حاج رسول) منم، اما گوش نکردند.»
الهام در آستانه خداحافظی از دولت گفت که از نقد کردن و طرح بحث‌های چالشی استقبال کرده و می‌کند و هیچ چیزی نیست که نتواند بهتر شود، جز کمال مطلق و حق مطلق و همه چیز قابل بهتر شدن است و بر همین اساس هم بسیار ضروری است که حوزه اطلاع‌رسانی دولت تقویت شود.
در نهایت نیز دکتر الهام با لوح تقدیری از سوی خبرنگاران حوزه دولت مشایعت شد تا تریبون سخنگویی دولت دکتر احمدی‌نژاد این بار در اختیار گزینه‌‌ای دیگر قرار بگیرد که خبرهای درگوشی آن حاکی است مسافر صبح‌های شنبه خیابان 12 فروردین معاونت اجرایی، ساختمان کوثر، طبقه هشتم این بار یا در اختیار اسفندیار رحیم مشایی قرار می‌گیرد که بسیار محتمل است زیرا رئیس‌جمهور به سخنوری وی بسیار اذعان دارد و یا در اختیار مجتبی ثمره هاشمی است که گزینه کم‌شانس‌تر بعد از مشایی به حساب می‌آید.
الهام در یک نگاه:
«غلامحسین الهام متولد سال ۱۳۳۸ در دزفول، حقوقدان شورای نگهبان، سخنگوی دولت، وزیر دادگستری و رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز در دولت نهم بود. عضویت در هیأت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و پیش از آن سخنگویی شورای نگهبان و مدتی نیز سخنگویی قوه قضائیه در کارنامه الهام ثبت شده است. الهام دارای مدرک کارشناسی حقوق قضایی از دانشگاه تهران، کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی از دانشگاه تربیت مدرس و دکترای حقوق جزا و جرم‌شناسی از دانشگاه تربیت مدرس و استادیار گروه جزا و جرم‌شناسی دانشکده حقوق دانشگاه تهران است.»
دکتر غلامحسین الهام 50 ساله و استادیار گروه جزا و جرم‌شناسی دانشکده حقوق دانشگاه تهران است که سابقه عضو حقوقدان و سخنگوی شورای نگهبان قانون اساسی و قائم مقام و معاون سیاسی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری بودن در دانشگاه‌ها نیز در سوابق وی به چشم می‌خورد. وی در مسئولیت‌هایی چون معاون اداری و مالی دانشگاه تهران و رئیس مرکز تحقیقات شورای نگهبان قانون اساسی فعالیت داشته است. الهام همچنین رئیس مرکز پژوهش‌های سازمان تبلیغات اسلامی بوده و دارای سابقه کار قضایی و حقوقی در بخش‌های مختلف قوه قضاییه، دادسرا، دادستانی کل و وزارت دادگستری است. همسر وی فاطمه رجبی از منتقدین جدی اصلاح‌طلبان و از حامیان اصیل دکتر احمدی‌نژاد است و کتاب احمدی‌نژاد معجزه هزاره سوم تألیف وی می‌باشد.
برخی از مسئولیت‌های دکتر غلامحسین الهام:
• دادیار و قائم مقام دادستان انقلاب اسلامی سپاه پاسداران 1363-1359
• دفتر نظارت و دفتر سیاسی دادستانی کل کشور 1365-1363
• دبیرکمیته حقوقی دادستانی کل کشور 1365-1363
• عضو هیأت بازرسی شورای عالی قضایی در دادگاه‌های کیفری 1368
• مشاور سیاسی دادستان عمومی تهران 1370-1368
• عضو هیأت علمی مدعو دانشکده علوم قضایی 1371-1384
• سخنگوی قوه قضائیه 1383-1381
• عضو کمیته منصوب شورایعالی قضایی در تأسیس سازمان‌های قضایی نیروهای مسلح
• عضو کمیته تدوین لوایح قضایی نیروهای مسلح
• مشاور وزارت دادگستری در تدوین لوایح حقوقی 1370-1368
• رئیس مرکز تحقیقات شورای نگهبان 1384-1379
• عضو حقوقدان شورای نگهبان از 1383
• معاونت دانشکده حقوق دانشگاه تهران 1373-1371
• معاونت دانشگاه تهران 1373
• معاونت تحقیقات سازمان تبلیغات اسلامی 1379-1378
• قائم مقام نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها 1378-1373
• عضو هیأت علمی مدعو دانشگاه‌های علوم انتظامی، مجتمع قضایی قم (وابسته به دانشگاه تهران)، مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، دانشکده مدیریت وزارت آموزش و پرورش، مراکز تربیت معلم تهران و. . . از سال 1365 به بعد
• رئیس دفتر رئیس‌جمهوری اسلامی ایران جناب آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد 1384
• سخنگوی دولت جمهوری اسلامی ایران 1384
• عضو هیأت امنای دانشگاه‌های شهید چمران و علامه طباطبایی
نظر شما