طعنه روزنامه جمهوری اسلامی به قالیباف:اگر صریحا بگویید پیرو رهبری نیستید،مردم از شما احساس صداقت می کنند

برخلاف این سفارش روشن، روز یکشنبه رئیس‌ مجلس در سخنان تعجب‌برانگیزی که بیش از هرچیز به شعارهای انتخاباتی شباهت داشت، به مسئولین اجرائی کشور حمله و به آنها توصیه کرد راه‌حل مشکلات کشور را به جای ایالت‌های آمریکا در پاستور و میرداماد و باب همایون جستجو کنند.
هرچند رئیس کل بانک مرکزی پاسخ مستدلی به رئیس مجلس داد ولی گویا حضرات به پاسخ‌های مستدل و واقعیت‌های جاری کشور کاری ندارند و فقط به فتح پاستور و میرداماد و باب همایون فکر می‌کنند. مهم‌تر اینکه حتی نهیب رهبری هم نمی‌تواند این حضرات را از تلاش‌های تبلیغاتیشان برای به دست آوردن صندلی ظاهراً بسیار دوست‌داشتنی ریاست جمهوری از مجرای نقض آشکار وحدت و انسجام منصرف نماید.

اگر این حضرات، با صداقت اعلام کنند خود را پیرو رهبری نمی‌دانند و هرچه خود تشخیص می‌دهند همان را خواهند گفت، مردم در وجود آنها احساس صداقت خواهند کرد، اما وقتی سنگ پیروی و اطاعت محض از رهبری را به سینه می‌زنند و در عین حال آشکارا برخلاف توصیه رهبری سخن می‌گویند و موضع می‌گیرند، این سؤال به ذهن‌ها راه می‌یابد که صداقت را در کجا باید جستجو کرد؟

درباره وضعیتی که اکنون به ابزار تبلیغاتی طالبان قدرت تبدیل شده، سه نکته را لازم است مورد توجه قرار دهیم.
اول آنکه در ضعف دولت و ناکارآمدی بعضی از دست‌اندرکاران اجرائی تردیدی نیست، اما تمام مشکلات را به گردن دولت انداختن بی‌انصافی است. دولت و مجلس و سایر نهادها و ارگان‌ها در به وجود آمدن بخشی از شرایط موجود سهیم هستند و هیچکدام حق ندارند خود را تبرئه و دیگران را به عنوان متهم معرفی کنند.
دوم آنکه انکار دخالت تحریم‌ها در به وجود آمدن وضعیت موجود کشور، انکار واقعیتی است که مثل روز آشکار است. آقای رئیس مجلس که می‌گوید آمریکا سهمی در پدید آمدن مشکلات ندارد، خودش هم می‌داند که حرف درستی نمی‌زند. مردم هم بر نادرستی این سخن واقف هستند. بنابراین، کسی که بر مسند ریاست قوه مقننه تکیه زده است، بهتر است سخنی نگوید که در نادرستی آن کمترین تردیدی وجود ندارد.
و سوم آنکه تمام مسئولان نظام جمهوری اسلامی در سه قوه و در رده‌های مختلف بهتر است کلمه «باید» را از ادبیات خود حذف کنند و به جای آن به عبارت «انجام داده‌ایم» روی بیاورند. مردم، سال‌هاست که از شما مسئولین می‌شنوند وعده می‌دهید و دستورالعمل صادر می‌کنید و کلمه «باید» را به عنوان محبوب‌ترین کلمه مورد استفاده قرار می‌دهید ولی از بس که این بایدهای شما تحقق پیدا نکرده، حالا دیگر این کلمه معنای واقعی خود را از دست داده و حتی مردم در برابر آن حساسیت پیدا کرده‌اند. اکنون وقت آنست که ادبیات خودتان را تغییر بدهید و کلمه «باید» را بایگانی کنید و هر وقت کاری برای مردم انجام دادید، به آنها گزارش بدهید و از خجالت مردم دربیائید. باور کنید مردم، حرف‌های شما را شعارهای تبلیغات انتخاباتی تلقی می‌کنند حتی اگر رسانه ملی آنها را با آب و تاب پخش کند.

17302