دو عاملی که مرا پزشک کرد:1-لکنت زبان 2- محبت یک روزنامه نگار

در ادامه مهم ترین بخش این گفت و گو را می خوانید.

♦در زمان کودکی از ارتفاع به پایین افتادم؛ دچار لکنت زبان و پارگی پرده گوش شدم.همان باعث شد که دانشگاه تخصص گوش، حلق و بینی را انتخاب کنم.

♦روزی از تهران برای ما مهمان آمده بود که یکی از آن ها روزنامه نگار بود، با پدرم صحبت کرد و مرا با خود به برای ادامه تحصیل به تهران آورد و من دوره دبیرستان را در کنار او گذراندم.

♦پس از آن وارد دانشگاه پزشکی تهران شدم، پس از فارغ التحصیلی به سربازی رفتم و پس از آن در آزمون تخصصی شرکت و تخصص گوش، حلق و بینی را انتخاب کردم.

♦هیچ چیز نتوانست مانع رسیدن به هدفم شود حتی اختلال در زبان و گوشم.

♦پس از گذراندن دوران دانشگاه ناخود آگاه متوجه شدم که لکنت زبانم کاملا برطرف شده است.

♦من به دنبال اشکالات خودم رفتم، اگر از بالا نمی افتادم و دچار لکنت زبان نمی شدم شاید هرگز به تحصیلم ادامه نمی دادم ، در روستا می ماندم و شغل پدرانم را ادامه می دادم.

♦به همه جوانان می گویم که ایراد آدم تجربه است و فرد باید سعی کند آن ها را حل کند و مشکلات را از سر راه خود بردارد.

♦جوانان امروز به شدت عجول هستند باید بگویم امکان ندارد آدم خیلی سریع به هدف بزرگی که دارد برسند، باید صبر و تلاش داشته باشید. با صبوری قطعا به هر چیزی که بخواهید می رسید.

♦اخلاق، یک رشته ای در زندگی انسان ها است و هر فردی باید برای زندگی کردن اخلاق و برخوردش با مردم خوب باشد. این اخلاق در پزشکی نیز همین روال است.

♦به پزشکان توصیه می کنم مانند مادران به بیمار محبت کنند.

♦هر فردی باید تا جایی که می تواند به مردم خدمت کند، همین خدمت کردن باعث می شود در زندگی موفق تر باشید.

1717