وظیفه ما حساس کردن مدیران، هنرمندان و مردم است

چهارمین جشنواره فیلم شهر از 24 تا 29 اردیبهشت در حالی مهمان تهرانی‌ها می‌شود که شعار امسال این جشنواره، «شهری انسانی برای انسان شهری» است. ابراهیم داروغه‌زاده که علاوه بر مدیرعاملی موسسه تصویر شهر، دبیر چهارمین جشنواره فیلم شهر هم است، در این گفت‌و‌گو درمورد اینکه جشنواره شهر تا چه حد توانسته یا اصولا می‌تواند بر بهبود کیفیت زندگی شهری بیفزاید، صحبت کرده است. 

- من فکر می‌کنم پیش از آن‌که نسبت به امکانات سخت‌افزاری نگران باشیم، باید امکانات نرم‌افزاری‌مان را تقویت کنیم. یعنی باید مدیران شهری به این دیدگاه برسند که شهر باید در خدمت انسان باشد. آن موقع است که امکانات سخت‌افزاری هم بر این اساس تعریف می‌شود. یعنی مثلا باید تحقیق کرد که برای رشد اخلاق و ایمان در جامعه، آیا باید تعداد نمازخانه‌هایمان یا مساجدمان را زیاد کنیم یا تابلوهای تبلیغاتی با موضوع نماز نصب کنیم یا نه، باید کارهای دیگری انجام دهیم؟

- توان نهفته‌ای که یک جشنواره فیلم دارد، به دلیل اهمیت و ضریب نفوذ سینماست؛ هنری فراگیر و تاثیرگذار که می‌تواند دامنه خیال شما را تا هر جا که بخواهید گسترش دهد. شما می‌توانید از ظرفیت تبلیغاتی سینما استفاده کنید و پیامتان را به گوش دیگران برسانید.

- این پیام باید به گوش شهروندان و مدیران شهری برسد. این پیام‌ها شاید نتواند در همین ابتدا شهر و شهرنشینی را یک گام به جلو ببرد، ولی دست‌کم شاید بتواند ترمزی باشد برای جلوگیری از بسیاری اتفاقات بد که آگاهانه و نا آگاهانه در شهر به وقوع می‌پیوندد.

- ما چه این جشنواره را برگزار کنیم و چه نکنیم، مردم همین هوا را استنشاق می‌کنند. مسئولان مربوطه هم کارهای مفید یا غیر مفید خودشان را انجام می‌دهند. در این جشنواره ما می‌خواهیم فرهنگسازی کنیم. نمی‌خواهیم معضلات شهری را همین فردای پایان جشنواره حل کنیم. این وظیفه ما نیست، وظیفه ما در واقع حساس کردن مدیران، هنرمندان و مردم است نسبت به مسائل مختلف شهری با نگاهی واقع‌بینانه. همین که درباره مفاهیم شهری صحبت شود، برای همه تبیین شود و مدیران شهری، بیشتر از گذشته در تصمیم گیری‌هایشان این مفاهیم را لحاظ کنند، برای ما اتفاق بزرگی است. این‌که سینماگران ما این مفاهیم را پس ذهن‌شان داشته باشند و بیشتر از گذشته در فیلم‌هایشان به موضوعات شهری بپردازند، ما به هدف خود رسیده‌ایم.

- ما باید بپذیریم که اگر شهر ما جای ایده‌آلی برای زندگی نیست، همه ما مقصر بوده‌ایم. چه مدیران شهری، چه مردم که سینماگران هم از همین مردمند. آنها هم اگر به این موارد اشاره نکرده‌اند، اگر جامعه را نسبت به آن حساس نکرده‌اند، مقصر بوده‌اند. ما نیاز داریم تا سینماگران‌مان با مردم حرف بزنند.

- سینماگران باید شهروندان را با حقوق از دست‌رفته‌شان و امتیازاتی که در زندگی شهری دارند آشنا کنند. شاید مردم از مدیران شهری برخی حرف‌ها را نپذیرند، اما همان حرف را از سینماگران می‌پذیرند. آنها می‌توانند به مردم آگاهی بدهند که همه آنچه در اختیار دارند، بد نیست. وقتی فکر کنی همه‌چیز بد است، مرتب می‌خواهی حق شخصی‌ات را میان این همه بدی بگیری. آن موقع است که توی ترافیک، ماشینت را می‌اندازی توی مسیر خودروهای روبه‌رو، بدون آن‌که فکر کنی چه تبعاتی دارد. آن موقع است که شیشه ماشین را پایین می‌دهی و آشغال‌هایت را می‌ریزی توی خیابان و... .

- در واقع من تصور می‌کنم اگر صداقت در جامعه ما اصل قرار گیرد، آن وقت جامعه اخلاقی پایه‌گذاری می‌شود. اگر مدیر شهری ما بیاید و صادقانه بگوید فلان کار را می‌توانم انجام بدهم، بهمان کار را نمی‌توانم، مردم راحت‌تر از او می‌پذیرند و کمکش می‌کنند، اما وقتی اطلاعات غلط می‌دهیم، آرمانی و در خلأ صحبت می‌کنیم، طبیعی است که راه به جایی نمی‌بریم. اگر به هم اعتماد نکنیم، فقط تقصیر را گردن هم انداخته‌ایم. مردم خیال می‌کنند تقصیر مدیران است، مدیران فکر می‌کنند تقصیر نخبگان است و نخبگان هم فکر می‌کنند تقصیر همه است. این واقعیت تلخی است که دارد رشد می‌کند. زمانی از هم طلبکار بودیم، اما به هم احترام می‌گذاشتیم. حالا نه تنها طلبکاریم که دیگر احترامی برای هم قائل نیستیم.

58301