غلبه نگرش های ارزشی اخلاقی به کنش های افراد، حتما رهاوردها و ثمرات خوبی دارد؛ عده ای برای اعتبار یابی در جامعه خود را به آن ارزش ها نزدیک ساخته، چه بسا به انسان هایی اخلاقی و شایسته مبدل گردند. انکار این نکته بی انصافی است، اما بی گمان آثار منفی و زیان بار آن اندک نیست، از آن جمله پیدایی ریا کاری ، دورویی، ساختن چهره پنهان و حیات خلوت است که به فراوانی در پیرامون خود و حتی در خود می توانیم ببینیم. البته که رعایت آیین و اخلاق سازمانی امری بایسته است، اما آن چه در چنین افرادی بروز دارد، ظاهر سازی های اغفال کننده و مدعیانه است که آفتی جدی بشماراست.
یکی از مظاهر رفتار ریاکارانه، ادعای نگرفتن حقوق و مزایا از سازمان تحت امر است که به زعم برخی، نشان پارسایی مدعی است؛ فردی به مسئولیت جایی گمارده می شود یا به عضویت شورایی در می آید یا برای مأموریتی نشان می گردد، اما رسما در رسانه ها و مجامع چنین خودنمایی دارد که در قبال انجام وظیفه به دوش گرفته حقوقی از آن نهاد دریافت نمی کند. چنین ادعای به ظاهر زهدورزانه، عملا برای اخذ مزایای بیشتر است، چون عموما نهادهای متبوع برای جبران پارسامنشی وی! ناچارند با فروتنی و شرمندگی، بیش از حقوق مفروض را در قالب هدیه، پاداش،عیدی، حق الجلسه یا «ناقابلی »، به او تقدیم کنند و او نیز ضمن دریافت بیشتر، با ژستی حق به جانب، مدعی کار بی مزد و مواجب گردد، در حالی که چنین نیست.
گذشته از این، خسارت بزرگ تری از سوی چنین افرادی به سازمان ها وارد می شود که از آن به «عدم تعلق سازمانی» یاد می شود.
مدعیان دروغین اگر از همان ابتدا با درخواست حقوق بیشتر وارد کار شوند، هم امکان بازخواستشان توسط مقام بالاتر و پاسخ گوسازی شان میسر تر است، هم سبب تعلق سازمانی او برای تامین منافع سازمان که خود به نحوی بهره مند از آن است، خواهد شد و طبعا با احساس مسئولیت و دغدغه بیشتر می کوشد.
گرفتن حقوق تعریف شده از محل مسئولیت، در هر سطحی که باشد، فرد را به اعتبار بخشی بیشتر سازمان و تامین منافع حداکثری آن می کشاند که هم برای نهاد مربوطه سودبخش است، هم نیروهای انسانی آن مجموعه را در تامین حقوقشان که در نهایت به رضامندی بیشتر آنان می انجامد، یاری می رساند. این یک فاجعه بزرگ مدیریتی است که افرادی بیرون از سازمان در رده های بالای مسئولیتی به کار گرفته می شوند، آن هم بی آن که مزد و مزایای قطعی تعریف شده و مصوب و تابع قرارداد آورده شود.
این رفتار ضد ارزشی، سوگمندانه در ذهنیت بسیاری، ارزش شمرده می شود، در حالی که انسان ارزش گرا و اخلاقی، با قرارداد روشن و کاملا قانونی پیش می رود!
نظر شما