آذرجزایری: برآوردهای خبرآنلاین نشان می دهد ایران از سال 1380 تا کنون باید نفت خود را بالای 170 دلار می فروخته که در بهترین حالت در سالجاری هر بشکه نفت خام ایران به طور متوسط به نرخ 97 دلار بفروش رسیده است.
اگرچه در این بین اگر بخواهیم کمی کارشناسانه تر صحبت کنیم باید از روزهایی بگوییم که در سال 86-87 قیمت هر بشکه نفت خام ایران به 140 دلار نیز رسید اما در همانزمان نیز بنابر افزایش نرخ تورم و ارز در کشور باید هر بشکه نفت خام ایران بین 205 تا 210 دلار معامله می شد که تنها در اینصورت ایران از محل فروش این طلای سیاه ضرر نمی کرد.
این در حالی است که بنابر اعلام اوپک در سال 2009 قیمت هر بشکه نفت خام جهانی باید 97 دلار می بوده که در همان زمان هر بشکه نفت خام در جهان حدود 70 دلار معامله شده است.
بنابراین اگر بخواهیم قیمت تورم جهانی را مبنا قراردهیم نیز شاهد این نکته خواهیم بود که در سال 2009 ایران از محل فروش نفت البته با محاسبه نرخ تورم جهانی باز هم نفت خود را ارزان تر از همیشه فروخته است.چرا که در آنزمان هر بشکه نفت خام ایران به طور متوسط با نرخ 69 دلار معامله شده است.
با این حال این سوال در شرایط فعلی طرح می شود که چرا ایران و دیگر اعضای اوپک در نشست ها و اجلاس هایی به بهانه حمایت از تولید کنندگان گرد هم می آیند و در نهایت تصمیماتی اتخاذ می شود که مصرف کنندگان در بازار دچار مشکل نشوند و قیمت نفت فراتر از رقمی که باب میل آنان نیست نرود؟
شاید بد نباشد به عقیده برخی از کارشناسان انرژی در خصوص تشکیلات اوپک اشاره ای کنیم."نشست هایی که تنها وزرای نفتی کشورهای اعضا را برای یک دور هم جمع شدن دوستان و خوش وبش های دوستانه دعوت می کند و در نهایت این مصرف کنندگان هستند که از این نشست ها بهره می برند و فقط هزینه این ضیافت ها توسط اوپکی ها پرداخت می شود."
وقتی اوپک در گزارش سالیانه خود قیمت واقعی نفت را اعلام می کند و با گذاشتن نمودارها و جداول رنگی قیمت واقعی نفت را به تصویر می کشد چطور اعضای این سازمان زمانیکه برای تحلیل وقایع روز در اتاق دربسته ای می نشینند تا با استدلال های آماری روز بازار، به جمع بندی نهایی برسند به این آمار نگاهی کوچک نمی اندازند و متوجه نمی شوند برای رساندن قیمت نفت به قیمت واقعی این اوپک است که باید آستین ها را بالابزند و تصمیمی بگیرد تا از ضرر بیشتر اعضا جلوگیری شود.
وقتی به اذعان اوپک در سال 2009 قیمت واقعی نفت 97 دلار بوده چطور تحلیلگران و وزرای حاضر در این نشست ها این سوال را مطرح نکرده اند که چرا اوپک باید در نشست خود به فکر بازار و مصرف کنندگان باشد و یادش برود که اعضای این سازمان درهرروز سال 2009 و حتی سال های فعلی و ماقبل سال یاد شده، نفت خود را با ضرر می فروشد؟
گلایه ما بیشتر معطوف به وزرای نفتی خودمان است.بیژن نامدارزنگنه،وزیری هامانه،غلامحسین نوذری و سید مسعود میرکاظمی وزرایی هستند که امروز باید پاسخگو باشند چرا دروهله اول از منافع ایرانیان و در وهله دوم از منافع تولید کنندگان نفت حمایت نکرده اند.اگرچه این غفلت مربوط به تمامی اعضای این سازمان است اما ایران به عنوان دومین تولید کننده وصادرکننده نفت اوپک می بایست از تصمیماتی حمایت می کرد که در نهایت ضرر بیش از هزار میلیارد تومان را آنهم ظرف کمتر از 10 سال به همراه نداشته باشد.آنهم برای نفتی که برخی از تحلیلگران ما از باقی ماندن آن تا 80 -90 سال دیگر می گویند و برخی در حالت بدبینانه از اتمام آن ظرف 15 سال آینده خبرمی دهند.البته نگاه دیگری هم می توان داشت و اینکه شاید وزرای نفتی ما از قدرتی که همواره از آن یاد شده است برخوردار نبوده اند و فقط در تلاش بوده اند تا نمایی از قدرتی را به تصویر بشکند که چندان به واقعیت نزدیک نبوده است.
این بار نیز مصرف کنندگان می خواهند اوپک به دادشان برسد و تولید را درراستای حمایت از کاهش قیمت نفت افزایش دهند.18خرداد امسال به نوعی برای صنعت نفت تمامی اعضای اوپک ملی است. باید دید در این روز آیا بازهم باید تن به خواسته مصرف کنندگان داد و این بارهم اسم وزیری دیگر به جمع وزرایی اضافه می شود که باید به خاطر این غفلت پاسخگو باشند./22131
نظر شما