مریم روحی: نازنین ملایی؛ تنها قایقران زن ایران در توکیو با وجود آنکه عملکرد منحصر به فردی داشت و عنوان موفق ترین ورزشکار زن را به خود اختصاص داد اما به اندازه کافی و آن طور که شایسته بود مورد توجه قرار نگرفت و حتی مسئولان نیز واکنش خاصی به عملکرد او نداشتند و بیشتر تلاش آن ها به انجام مصاحبه برای رد گلایه کوچک او در بازی ها بود!
ملایی در گفت و گو با خبرآنلاین درباره عملکردش در بازی ها و همچنین مشکلات قایقرانی ایران ایران و البته عدم توجه کافی به ورزشکاران صحبت کرد.
درباره شرایط و کیفیت برگزاری مسابقات قایقرانی بازی های المپیک صحبت کنید.
سطح مسابقات نیازی به توضیح من ندارد و همه می دانند که المپیک از چه کیفیتی برخوردار است. من سعی کردم با حداکثر آمادگی پا به بازی ها بگذارم و نتیجه خوبی بگیرم.
قبل از اعزام به بازی‌ها تصور رقم خوردن چنین نتیجه‌ای را داشتید؟
هدف ما حضور در فینال C بازی ها بود و برآورد اولیه ما قبل از اعزام این بود. امکانات و اردوهای مناسبی که در اختیار ما قرار نگرفت و قایق نه چندان استاندارد دلیل این هدف گذاری بود. در واقع این موضوع باعث شد ما به حداقل نتیجه فکر کنیم.
وقتی راهی توکیو شدیم و چند جلسه تمرین را انجام دادم سرمربی تیم ملی افشین فرزام گفت که می توانیم بهتر از چیزی باشیم که تصور می کردیم. بعد از مقدماتی که صعود کردم در یک چهارم نهایی از نظر رکورد جزو ۱۲ نفر برتر بودم و در فینال B هم توانستم این رده را ارتقا بدهم و برای اولین بار در جایگاه یازدهم قرار بگیرم.
نتیجه نازنین ملایی سبب شد قایقرانی هم خودی نشان بدهد و توانایی‌هایش را برای کسب افتخار به نمایش بگذارد.
خوشحالم که باعث شدم نگاه به قایقرانی تغییر کند و فکر نکنند که قایقران ها به بازی ها می روند تا فقط یک زنگ تفریح باشند. امیدوارم شرایط به شکلی باشد که روی این رشته سرمایه گذاری بیشتری صورت بگیرد.
با وجود اینکه بهترین نتیجه تاریخ قایقرانی را در المپیک برجای گذاشتی اما به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفت.
برای من از این لحاظ جای تاسف و ناراحتی وجود دارد که رسانه ها نیز به ما توجه نمی کنند. من قبول دارم که برخی محدودیت ها برای پخش مسابقه ما وجود دارد اما باید راهکاری درنظرگرفته شود که بعد از پایان مسابقه به ما هم پرداخته شود. این بازی ها هر چهارسال یکبار است و هر دوره نماینده داریم و باید برای دیده شدن زحمات آن ها تدبیری اندیشیده شود. به هرحال من هم ورزشکاری هستم که به نام ایران در بازی ها شرکت کردم و تلاش زیادی انجام دادم که به این سطح برسم اما متاسفانه شرایط به گونه ای است که حتی بعد از مسابقات کسی ما را نمی شناسد.
این رفتارها چقدر در انگیزه و روحیه شما تاثیرگذار است؟
وقتی چنین بی توجهی هایی صورت می گیرد در ذهن یک ورزشکار برای همیشه می ماند. منظورم فقط نازنین ملایی نیست و برای همه ورزشکاران می گویم. امیدوارم چنین نتایجی دید همه را بازتر کرده باشد. ورزشکاران با وجود اینکه دیده نمی شوند با تمام توان برای موفقیت تلاش می کنند و با انگیزه تمام مسابقه می دهند و امیدوارم شرایط برای موفقیت همه فراهم شود.
بازی‌های آسیایی پیش روی ورزشکاران ایران و شما قرار دارد. با توجه به نتیجه المپیک چقدر به این بازی‌ها امیدوار هستی؟
با این امکانات ما فقط درحد همین آسیا می توانیم پیش برویم. اگر طلای بازی آسیایی می خواهیم باید مثل چین باشیم و امکاناتی در حد این کشور در اختیار ما باشد که با اقتدار در این بازی ها طلا می گیرد.
یکی از حواشی کاروان قایقرانی ایرانی به اظهارنظر شما درخصوص نداشتن جلیقه یخ برمی‌گردد که واکنش منفی برخی مسئولان را به همراه داشت.
حرفی که در روز مسابقه زدم کوچکترین گلایه بود و من گفتم کمترین امکانات را نداریم. جلیقه که هیچ، ما امکانات مهم تر را نداریم و من از آن ها حرف نزدم چرا که بارها گفته ام اما شنیده نشده است. در هرصورت همه می دانند که امکانات ما به روز نیست و مشکل داریم. مثلا ما مسابقات جهانی نمی رویم، اردوهای برون مرزی خوب نداریم، پیست استاندارد ۲ کیلومتر که بالای ۱۰ سال است می گوییم به آن نیاز داریم در اختیارمان نیست و جلیقه ۲۰۰ دلاری پیش این موضوعات هیچ چیز نیست.
حرف پایانی.
امیدوارم توجه به زنان بیشتر شود چرا که ثابت کردیم می توانیم بهترین نتایج را بگیریم و توانا هستیم. وقتی توجهی صورت نگیرد انگیزه از بین می رود و امیدوارم ورزشکاران ما از دست نروند.
۲۵۳ ۲۵۱
نظر شما